odległości

[tetu]

wszystko jest do pokonania nawet strach
że może się nie udać nie przyprawia o dreszcz
w sytości nocy maczamy palce i gra nabiera tempa
lubię kiedy odpływasz jestem wtedy pełniejsza

o światło księżyca kolejne trofeum nad łóżkiem
cień ma twoje dłonie wchodząc w następną fazę
wypełnia przestrzeń jeszcze jeden obrót i będziemy bliżej
mała śmierć na dnie każdej gwiazdy wskazuje kierunek

[jaguar]

Pierwszy wers to jak moje motto. Uwielbiam stawiać sobie wyzwania, udowadniać sobie, że mój rozum jest silniejszy od mojego ciała. Lubię robić sobie na przekór i dlatego, miedzy innymi, ten wiersz mi sie podoba. Pozdrowienia, tetu

[lczerwosz]

wszystko jest do pokonania nawet strach
że może się nie udać nie przyprawia o dreszcz
w sytości nocy maczamy palce i gra nabiera tempa
lubię kiedy odpływasz jestem wtedy pełniejsza

o światło księżyca kolejne trofeum nad łóżkiem
cień ma twoje dłonie wchodząc w następną fazę
wypełnia przestrzeń jeszcze jeden obrót i będziemy bliżej
mała śmierć na dnie każdej gwiazdy wskazuje kierunek

Pomyślałem sobie, jakie fazy ma cień. Odksiężycowy, ma się rozumieć. Ale nie tylko, to jest i zarazem partner PL-ki, ale i ich wspólna intymność.
A mała śmierć - cudne nazwanie osiągania kresu emocji czy doznania w jego szczycie. Jeśli określa kierunek, to jest jeszcze dokąd zmierzać. Dopiero na biegunie nie ma stron świata.

[zimny grog]

jakby inaczej powersować, tak myślę, jego moc jeszcze mocniejszą się by zrobiła. bowiem, teraz pełna krasa odsłania się nie po pierwszym czytaniu, przynajmniej dla mnie. ale niekoniecznie muszę mieć rację, tylko uważniej czytać

[Alek Osiński]

Dużo tu unikalnych smaczków, Tetu.
sytość nocy, pełniejsza o światło księżyca
cień ma twoje ręce, czy ta mała śmierć
na dnie gwiazdy - piękne.

Mam jednak nieodparte wrażenie
że wiersz lepiej i dobitniej by się czytał
przy krótszej frazie.
Lepiej by eksponował te smaczki.

Pozdrawiam : )

[eka]

Ładny, kobiecy, Tetu.
Udał się:)
__
Haczy tylko, ale zapewne tylko mnie, w tym fragmencie:

wszystko jest do pokonania nawet strach
że może się nie udać nie przyprawia o dreszcz

wszystko nawet strach że może się nie udać
jest do pokonania nie przyprawia o dreszcz

[tetu]

Jaguarko, miło Cię widzieć, dzięki że zajrzałaś

Leszku, bardzo ciekawe rozważania, trafnie, fenks.

Grogu, Alku, Wam też wdzięcznam za chwile z wierszem. Mówicie inaczej powersować? krótsze frazy?
Prawdę powiedziawszy ten tekst, długo dojrzewał (jak na mnie) i rzeczywiście miał na początku inną konstrukcję,
ale doszłam do wniosku, że równie dobrze mu do twarzy z nieco przytulonymi frazami.
Mnie się czyta dobrze, ale to nie ja tu jestem najważniejsza. Zatem pokażę Wam jak było, osądźcie sami.

odległości

wszystko jest do pokonania
nawet strach że może się nie udać
nie przyprawia o dreszcz

w sytości nocy maczamy palce
i gra nabiera tempa
lubię kiedy odpływasz
jestem wtedy pełniejsza o światło księżyca
kolejne trofeum

nad łóżkiem cień ma twoje dłonie
wchodząc w następną fazę wypełnia przestrzeń
jeszcze jeden obrót i będziemy bliżej
mała śmierć na dnie każdej gwiazdy
wskazuje kierunek



Eko, fajnie że się spodobał, miło że zajrzałaś.
Mnie tam nic nie haczy, ale może tylko mnie
Twoja propozycja zmiany pierwszych dwóch wersów po pierwsze, narzuca czytelnikowi pauzy w trochę innych miejscach,
a po drugie przestawiając szyk, gdzie w zasadzie kontekst jest niby ten sam, to jednak wg Twojej propozycji, w pierwszej kolejności
i na pierwszy plan wysuwa się strach i z marszu wystopowuje, a mi bardziej chodziło o zaakcentowanie pewności, że jednak wszystko jest do pokonania
nawiązując przede wszystkim do tytułowych odległości, które są tutaj kluczem, a dopiero potem akcent... że nawet strach... wg mnie to trochę zmienia postać rzeczy, ale bardzo Ci dziękuję, za zatrzymanie i podzielenie się uwagami, pozdrawiam.

[eka]

Tetu, mi tylko w drugim wersie:

nie udać nie przyprawia

rozbija płynność czytania, ale to stylistyczna muszka, nie ma się czym przejmować:)
Odległości widziałam pięknie zatarte, te od rąk do małej śmierci.
Cień dłoni do gwiazd.
Pozdrawiam.
Piękny wiersz, nie rozbijałabym wersów.

[tetu]

Ewuś, dobrze wiedziałam w którym momencie Ci haczy
Ta podwójna partykuła przecząca spędzała mi sen z powiek i widziałam ją od samego początku.
Nie znalazłam pomysłu na inny zapis, by nie zatracić sensu, a po wielokrotnym czytaniu tak się przyzwyczaiam do tego
fragmentu, że w ogóle mi nie wadzi
Powiadasz muszka stylistyczna? To niedobrze, muszki potrafią być nad wyraz upierdliwe i trza je tępić
Ale wiesz co mnie cieszy najbardziej?
Że zobaczyłaś te zatarte odlegości, nic więcej mi nie potrzeba, masz u mnie frytki:) a i kolor sukienki Ci oddam
Długo dumałam nad wersyfikacją tego wiersza, chciałam, by czytelnik się wgryzł, wrócił i tak jak grog napisał

m, teraz pełna krasa odsłania się nie po pierwszym czytaniu

i o ten come back mi właśnie chodziło, dlatego w ostateczności na taką, a nie inną wersyfikację się zdcydowałam.
Trzeba go sobie samemu odpowiedznio poukładać, chociaż chyba nie mam racji.
To wiersz powinien byc poukaładany, czytelnik powinien go przeczytać i mieć skojarzenia, ot co:P

[eka]

Długo dumałam nad wersyfikacją tego wiersza, chciałam, by czytelnik się wgryzł, wrócił i tak jak grog napisał

zimny grog pisze: ↑
06 maja 2018, 21:40
m, teraz pełna krasa odsłania się nie po pierwszym czytaniu

i o ten come back mi właśnie chodziło, dlatego w ostateczności na taką, a nie inną wersyfikację się zdecydowałam.

Uważaj, uważaj, bo... : )

Że zobaczyłaś te zatarte odlegości, nic więcej mi nie potrzeba, masz u mnie frytki:) a i kolor sukienki Ci oddam

Dzięki za potwierdzenie rozmiaru dystansu.
Aktualnie u mnie preferencja granatu łamanego bielą i szarością - masz taki? : )