Kilka słów o nieodkrytych śladach

[Alek Osiński]

Sad ma skroń, o którą można się otrzeć
chociaż codziennie gdzie indziej
przenosi chatę
przykuca i ćmi skręta

gdy zrywamy wiśnie
szpaki patrzą na ręce.


Schwytajcie nam lisy
małe lisy
co pustoszą winnice.

*
Rzeka i domy, które płyną tuż za nią
są niepodzielne jak sny, gdy przychodzą
i zdejmują buty

zawsze jest przed sprzątaniem

a ty czytasz ze śladów
czy nas zostawią.

Myślałeś, że znajdziesz język
którym oddali ciebie
nic z tego

opowiadaj
przychodząc codziennie
w to samo miejsce.

[Gloinnen]

Piękny wiersz. Po raz kolejny jestem pod wrażeniem metaforyki i doskonałym opanowaniem słowa.
Trafiłeś w moje upodobania co do poetyki, metaforyki, sposobu tworzenia obrazów i łączenia ich ze sobą.

Jedno zastrzeżenie - interpunkcja. W Twoim tekście jest bardzo śladowa. Osobiście wolę albo jak jej nie ma - wtedy można wykorzystać dowolność odczytu jako poetyckie narzędzie, albo jak jest - wówczas właśnie ona staje się środkiem wyrazu.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Bajecznie wprost, "Sad ma skroń" kapitalne. Same obrazy w wierszu, kawałek dobrej roboty al

[atoja]

takie klimaty lubię najbardziej
namalowane wprawną ręką

[SamoZuo]

Wiersz przedstawia się jako piękny obraz piórem malowany.

Zakończenie chyba opowiada o trudnej sytuacji i niezrozumieniu innych którzy przewijają się przez nasze życie


Pozdrawiam

[Withkacy]

Bardzo ładnie

[czochrata]

piękny wiersz,Al-pozdrawiam ciepło

[ble]

Al, ten wiersz jest jak obraz usypany z pyłu. Interpretacje mogą go naruszyć. Czyli - trzymam się tytułu. Skroń - bardzo krucha.
Pozdrawiam

P.S. Czy kursywy to cytaty, a jeśli tak to skąd? W kwestii przecinków zgadzam się z Glo. Ostatnio się przyjęło, że poeta wstawia przecinek tylko tu i ówdzie. Czy to ma jakieś uzasadnienie?

[Alek Osiński]

Jedno zastrzeżenie - interpunkcja. W Twoim tekście jest bardzo śladowa.

Tak Glo, puryści językowi mają zatrzeżenia, a takie pisanie wynika z mojej dziwnej awersji
do stawiania znaków na końcu wersów, nie mogę się do tego przekonać, dla mnie
załatwia wtedy sprawę wersyfikacja, a znaki stawiam tylko wewnątrz wersów, taki
techniczny mix, a w rzeczywistości to pewnie jakaś głupia maniera

Czy kursywy to cytaty, a jeśli tak to skąd?

Alu, odnośnie interpunkcji wyjaśniłem wyżej, a co do kursywy, pierwsza
jest cytatem z biblii - pieśń nad pieśniami, a druga ze mnie samego


Dziękuję Wszystkim za czytanie i komentarze


Pozdrawiam ciepło

[ble]

Czy kursywy to cytaty, a jeśli tak to skąd?

co do kursywy, pierwsza
jest cytatem z biblii - pieśń nad pieśniami, a druga ze mnie samego

Tak mi się zdawało, ze znam ten o lisach. Ładnie połączyłeś źródła - właściwie. Ja poszłam jeszcze dalej (w wierszu "Amarante") przywłaszczając sobie żródło, ale nie mogło być inaczej.

A przecież i tak najdalej wypływają kobiety.
Odbijają od brzegu na rozbitych formach, zazdrosne
o niezmierność, zachłanne wobec pragnę. Nawet gdy
wody wielkie nie zdołają ugasić.

Pytasz: z czego to? Tak szybko zapominam.
Odpowiadam: ze mnie.