Tkanka

[ble]

Od miękkich
stóp
przedmieścia
gdzie
trawa
między palcami
słoneczny splot

budzi się
zespół komórek

W to mi graj

- skrzeniem okien, w przystani rzecznej zagwiżdż,
kiedy jest jeszcze cicho i wydaję się sobie bardziej piękna
niż w nocy. W moim kręgosłupie uśpione jądro Hadesu.
Metro, długie drżenie uwalniane w nadgarstkach; ludzie
na srebrnych mostach, synapsach metropolii.

Począwszy od dzwonka windy, mój słodki dendrycie,
dwie bułki na śniadanie; piersi gnieżdżą się w rondach,
auta śpiewają tit tit. Mam szaro-różowe ciało
jak większość miast wczesnym rankiem.



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/c ... ection.jpg

[Ewa Włodek]

miasto jako żywy organizm? Czemu nie...Ciekawie, Ble...


Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[atoja]

Ble

użycz szczyptę pióra

[ble]

Ewo, miasto/organizm - przypuszczam, że przede mną już niejedni tak pratrzyli. Ale może bez dendrytów (słodkich)
Dzięki za zaglądkę.

Atoja, trzymaj się swojego. Na wiosnę puści młode pędy.
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

To Ci się udało ożywić miasto, ba, nadałaś mu ciało kobiety
i do tego, pogodnej, dziennej kobiety. Jądro Hadesu uśpione w kręgosłupie
i niech tak zostanie, lepiej go nie budzić. Pozytywny, pogodny tekst,
budzenie się do świata

Bardzo lubię

Pozdrowienia

[Gloinnen]

Do mnie tym razem mniej trafił. Może przez tę oczywistość, tutaj powinowactwo "miasto/system nerwowy" bardzo wyraźne. O ile poprzedni tekst o mieście był pełen niedomówień i bardziej sugerował, niż jednoznacznie tworzył pewne analogie, ten już narzuca pewien obraz w sposób nie pozostawiający żadnych wątpliwości.

Niektóre metafory wydają mi się przekombinowane i jakby za bardzo "na skróty":

"jądro Hadesu", "synapsy metropolii" -

wydaję się sobie bardziej piękna
niż w nocy.

"bardziej piękna" ---> piękniejsza?

na srebrnych mostach, synapsach metropolii.

"na synapsach, srebrnych mostach" ---> bez "metropolii", która jest zbędnym unaocznieniem, według mnie.

Apostrofa "mój słodki dendrycie" też mi się nie podoba.

Ja bym się jej osobiście pozbyła.

Bardzo natomiast przemawia do mnie pointa - wiem, wiem, nie lubisz tego pojęcia, więc napiszę inaczej - podoba mi się zakończenie, bardzo klimatyczne i właśnie w takim stylu, jaki mnie urzeka.

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

To Ci się udało ożywić miasto, ba, nadałaś mu ciało kobiety
i do tego, pogodnej, dziennej kobiety. Jądro Hadesu uśpione w kręgosłupie
i niech tak zostanie, lepiej go nie budzić. Pozytywny, pogodny tekst,
budzenie się do świata

Bardzo lubię

Fajnie, cieszę się. Choć nie jestem pewna, czy ktoś już przede mną nie wpadł na taki pomysł(ale pewnie nie na taki sam) - to by mi popsuło humor.
Dzięki za oczko które spoczęło na tekście

Do mnie tym razem mniej trafił. Może przez tę oczywistość, tutaj powinowactwo "miasto/system nerwowy" bardzo wyraźne. O ile poprzedni tekst o mieście był pełen niedomówień i bardziej sugerował, niż jednoznacznie tworzył pewne analogie, ten już narzuca pewien obraz w sposób nie pozostawiający żadnych wątpliwości.

Niektóre metafory wydają mi się przekombinowane i jakby za bardzo "na skróty":

"jądro Hadesu", "synapsy metropolii" -


ble pisze:
wydaję się sobie bardziej piękna
niż w nocy.


"bardziej piękna" ---> piękniejsza?


ble pisze:
na srebrnych mostach, synapsach metropolii.

"na synapsach, srebrnych mostach" ---> bez "metropolii", która jest zbędnym unaocznieniem, według mnie.

Apostrofa "mój słodki dendrycie" też mi się nie podoba.

Ja bym się jej osobiście pozbyła.

Bardzo natomiast przemawia do mnie pointa - wiem, wiem, nie lubisz tego pojęcia, więc napiszę inaczej - podoba mi się zakończenie, bardzo klimatyczne i właśnie w takim stylu, jaki mnie urzeka.

Pozdrawiam,


Glo.

Glo, być może masz rację, że to bardzo oczywiste. Ale raczej nie zmienię - to wiersz do zupełnie innego zbioru, nie tam, gdzie ten o kwietniu. Inny styl, inne sąsiedztwo. Słodkiego dendryta nie oddam za nic. To mój patent. Generalnie nie mam przekonania do zmian w tym wierszu. Moim zdaniem ta część

Począwszy od dzwonka windy, mój słodki dendrycie,
dwie bułki na śniadanie; piersi gnieżdżą się w rondach,
auta śpiewają tit tit.

jest rewacyjna, żywa, tętniąca. Natomiast ostatnie zdanie

Mam szaro-różowe ciało
jak większość miast wczesnym rankiem

wynika z poprzednich, dopowiada - taki gładki slogan.

Bardzo dziękuję za krytyczne spojrzenie, szczerość. Już się bałam, że Cię zaczarowałam
Serdecznie

[czochrata]

interesujące,pozdrawiam

[ble]

Dziękuję i pozdrawiam