suita wawelska

[Miladora]

za basztą wiatr trubadur na fletni tęsknie wieje
kołysze dzikim winem szeleszcząc w resztkach liści
skrzypią u bram zawiasy chłód wciska się w wierzeje
sutanną znów przemyka brunatny cień w zakrystii

pod smoczym niebem jamy kamienne brzęczy echo
w tle stroje klawesynu wibrują nutą fermat
splecione z szeptem dźwięki unoszą się w powietrzu
i krążą po krużgankach muskając słoje drewna

w parkiecie trzeszczą lata arrasy drżą na ścianie
z portretów patrzą oczy w zadumie nad przeszłością
gdy ongiś u stóp króla przysiadał stary błazen
swym kunsztem umilając wieczory dworskim gościom

w podziemiach nadal słychać ton basso continuo
lecz dzień po dniu przemija i milknie allemande
a w szarą pustkę komnat spowitych snu glazurą
spływają tylko cienie odległym kontredansem




wersja poprzednia:

pod basztą wiatr trubadur na fletni tęsknie wieje
kołysze dzikim winem szeleszcząc w resztkach liści
skrzypią zawiasy w bramach wiatr wciska się w wierzeje
sutanną znów przemyka brunatny cień w zakrystii

pod ciemnym niebem jamy kamienie brzęczą echem
w tle stroje klawesynu wibrują nutą fermat
splątane w mroku dźwięki motetów razem z szeptem
wiją się po krużgankach wtopione w słoje drewna

w parkiecie trzeszczą lata arrasy drżą na ścianie
z portretów patrzą oczy w zadumie nad przeszłością
która wciąż niczym wino oplata stary zamek
a czas ją nadal wiedzie choć nie wiadomo dokąd

w podziemiach jeszcze słychać ton basso continuo
lecz dzień po dniu przemija cichnącym już kurantem
i tylko w pustkę komnat spowitych snu glazurą
spływają kształty cieni odległym kontredansem

[Ewa Włodek]

o, to to, Mila...



I ciepełko, ciepełko...
Ewa

[Nicol]

No to sobie pospacerowałam smakowicie ...........
Czas na z w tle ...

[Leon Gutner]

Pyszny koncercik - nie ma co ...

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

Dzięki, Ewuńka, Nicol i Leonku.
Tak mi się raz zachciało wawelskich klimatów, no i napisała się ta suita.

Miłego dnia przy dźwiękach dawnej muzyki.

[Gloinnen]

skrzypią zawiasy w bramach

A gdyby dla wyrównania rytmu usunąć inwersję i napisać - "zawiasy skrzypią w bramach"?

wiją się po krużgankach

Też metrum siadło.

która wciąż niczym wino

Jw.

Pomyśl może, jak tę rytmikę poprawić.

Oczywiście to drobiazgi, ale wiersz sam w sobie jest piękny, więc warto doprowadzić go do perfekcji formalnej.

pod ciemnym niebem jamy kamienie brzęczą echem
w tle stroje klawesynu wibrują nutą fermat
splątane w mroku dźwięki motetów razem z szeptem

Trochę mi zazgrzytało to nagromadzenie końcówek na "em", no i rym "echem/szeptem" nie jest rewelacyjny.

która wciąż niczym wino oplata stary zamek
a czas ją nadal wiedzie choć nie wiadomo dokąd

Zapis wydaje mi się skonstruowany niezręcznie, "wciąż" i "nadal" znaczą to samo, wydaje mi się, że idea kontynuacji w czasie nie musi być aż dwukrotnie zaznaczona, "nadal" zamieniłabym na coś ciekawszego...

spływają kształty cieni odległym kontredansem

lecz dzień po dniu przemija cichnącym już kurantem

Tutaj już masz ewidentny rym gramatyczny - i znów powraca to nieszczęsne "em".

Metafory budowane na bazie narzędnika mają współcześnie wzięcie, ale jak we wszystkim, potrzebny jest umiar. Na mój gust za dużo ich w Twoim wierszu, zwłaszcza, że umieściłaś je na eksponowanym miejscu - na końcu wyrazów, oparłaś o nie dwukrotnie rym - mnie się to nie podoba.

Natomiast masz niebanalne, intrygujące obrazowanie. Poza tym - bardzo lubię w wierszach muzyczną terminologię - za to daję plusik.

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

"zawiasy skrzypią w bramach"?

Jest wtedy "sy/skrzy" i to wpada na siebie.

"wciąż" i "nadal" znaczą to samo,

W zasadzie tak i to faktycznie można zmienić od ręki, więc zmieniam.

Też metrum siadło.

Nie aż tak, żeby przeszkadzało, a nie chcę sztucznie wygładzać na siłę.

nagromadzenie końcówek na "em", no i rym "echem/szeptem" nie jest rewelacyjny.

Prawda - jest nagromadzenie i to można dopracować. Pomyślę...

"Kontredansem/kurantem" rzeczywiście za bardzo zbliżone. Zmieniłam wstępnie.

Z tym wierszem bawię się już od roku - co wyciągam, to coś zmieniam, więc z pewnością nie jest jeszcze do końca dopracowany i na pewno nasuną mi się również inne rozwiązania, więc niech sobie nadal dojrzewa.

Dzięki, Glo, za wyłowienie niedoróbek.

Dobrego

[Aldona Latosik]

Nie mam się czego czepiać Wy się znacie lepiej

Oglnie mnie się podoba

pozdrawiam

[P.A.R.]

Suita, cykliczna forma muzyczna, typowa dla barokowej muzyki instrumentalnej. Jej pierwowzorem były pary tańców skontrastowanych pod względem tempa i metrum (pawana i gagliarda, passamezzo i saltarello, chodzony i goniony).

Schemat formalny suity o układzie części: allemande, courante, sarabanda, gigue, wykształcił się ok. 1700. Przed gigue wprowadzano ponadto intermezzo taneczne (np. bourrée, gawot, rigaudon, menuet, polonaise), występowały także intermezza nietaneczne (np. air, capriccio, scherzo) oraz niekiedy części wstępne (preludium, sinfonia).


barok to barok, możem przygnieciony z lekka ...
ale wiedzy, ile wiedzy we mnie wlano
nawet nie wiem, jak podziękować

[Miladora]

Nie mam się czego czepiać

A ja mam i to do licha i trochę, więc wrzucam poprawioną wersję, bo mi Glo dała kopa w ambicję.
Dzięki, Aldonko.

nawet nie wiem, jak podziękować

Nie dziękuj lepiej, PAReńku, bo już pozmieniałam wiersz.
To się nazywa "pułapka perfekcjonizmu".

A barok jest moim ulubionym okresem w muzyce.
Bluesy i barok.

Polecam suitę h-moll Bacha.
http://www.youtube.com/watch?v=l4i51b8Z ... ure=fvwrel - tu akurat menuet i badinerie.