In statu nascendi

[Gloinnen]

Znów idę w ciemno, pękły kurtyny;
wierzyć się nie chce,
że czas w jaskiniach dotąd ukryty
zagrzmiał, raz jeszcze.
Dziś świat na głowie stanął. Wbrew woli
każda minuta
wgryza się w pamięć, aby pradolin
zmyślnie poszukać.
Nie ma już przedtem. Nie ma na zawsze;
psotne kaskady,
drwiąc z ostrożności, coraz odważniej
gnają przez skały.
Próżno buduję śnieżne bastiony,
kruche warownie;
nie da się lawin raz przebudzonych
uśpić ponownie.

***
Drążysz uparcie przestrzeń kamiennym
słowem jak kroplą.
Choć wiem, że pejzaż kiedyś się zmieni,
proszę, nie odchodź.



lipiec 2011
____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Mlaska sobie nie tylko na treść i nastrój ale przede wszystkim formę .
Popełnię chyba coś w tym stylu .
Dziękuję za inspirację Glo .

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

Nie da się lawin raz rozbudzonych uśpić ponownie ...

Rzeczywiście prawda wielka i ciężka - jak arsenał ZSRR ...
Zatrzymałaś mnie tu na zawsze ....

[Ewa Włodek]

Drążysz uparcie przestrzeń kamiennym
słowem jak kroplą.

kamienne słowo - uderzenie nim boli bardziej i dłużej, niż uderzenie kamieniem...Mimo to nieraz chcemy tych słów, znosimy je, bo wypowiadają je ci, którzy są dla nas ważni, albo mamy przekonaie, że tacy są...I zbieramy te słowa-kamienie, i przechowujemy je...
Odczytałam bardzo osobiście, Glo...


I pozdrawiam najcieplej...
Ewa

[P.A.R.]

Próżno buduję śnieżne bastiony,
kruche warownie;
nie da się lawin raz przebudzonych
uśpić ponownie.

***
Drążysz uparcie przestrzeń kamiennym
słowem jak kroplą.
Choć wiem, że pejzaż kiedyś się zmieni,
proszę, nie odchodź.

Dziś świat na głowie stanął. Wbrew woli

Świat na głowie dziś stanął. Wbrew woli

[misza]

Piękny wiersz.
Poruszający.

[Miladora]

Tę formę też bardzo lubię.
Daje dobre tempo.

PAReńku - Twoja sugestia "Świat na głowie dziś stanął. Wbrew woli" nie za bardzo się zgadza akcentami.

Ale dobrze byłoby rozdzielić to "ś/ś" w "Dziś świat".
Można:
- Świat dziś na głowie stanął. Wbrew woli

Bardzo mi się podoba, Glo, a to zabieram:
nie da się lawin raz przebudzonych
uśpić ponownie.

[skaranie boskie]

Rzeczywiście ładnie.
Podobają mi się twoje metafory.
Są takie głębokie.
Nie wiem dlaczego czytam ten wiersz z pewnym zdumieniem. Mam wrażenie, że napisałaś go bardzo dawno, choć data mówi co innego. Pomimo bardzo dojrzałych sformułowań, wiersz jawi mi się krzykiem nastolatki w głąb "kochanego pamiętnika". I nie potrafię tego merytorycznie uzasadnić.

Pozdrawiam

[e_14scie]

Dziś świat na głowie stanął.

jest tu małe potknięcie, ale propozycja Pawła, dużo gorsza. Najbliżej mi do Mili.
Piękny wiersz, Glo. Naprawdę piękny.

[iTuiTam]

Jest pięknie
'rozbiorów' nie będzie

Jedynie krótka notka:
Tytuł ładnie łączy się z otwierającym wersem.
Obraz lawin jest bardzo dobry.
Uśpić je/odwrócić ich stan, mogłaby jedynie sekwencja filmowa obejrzana 'na odwyrtkę'.
serdecznie
iTuiTam