co komu na wodzie pisane

[Nilmo]

to nie miejsce dla labiryntowców
powiedz chłopcu żeby stąd uciekał

skończy w szczękach bo bental
nie toleruje maluczkich

od ciśnienia pękają mu łuski

on się tu dusi

wędka

[Gloinnen]

Pełne znaczenie wiersza mogłam dopiero odczytać po uzupełnieniu wiedzy na temat labiryntowców i bentalu

Czyżbyś chciał pokazać tutaj okrucieństwo świata zewnętrznego, z którym nieustannie konfrontowana jest ludzka wrażliwość?
To może być też wiersz o nieprzystosowaniu się. To, co pozornie ma być przejawem adaptacji do różnych (zmiennych) warunków środowiskowych, uniemożliwia przetrwanie w warunkach skrajnych.

Jeżeli odniesiemy to do człowieka... myślę, że naszą zgubą jest nasza niezwykła duchowa złożoność, która, z jednej strony, pozwala w niekonwencjonalny sposób radzić sobie w różnych sytuacjach, natomiast w ekstremalnych okolicznościach - niszczy, spala, przytłacza, tak, że

od ciśnienia pękają mu łuski

Dobry tekst.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

Czyżbyś chciał pokazać tutaj okrucieństwo świata zewnętrznego, z którym nieustannie konfrontowana jest ludzka wrażliwość?
To może być też wiersz o nieprzystosowaniu się. To, co pozornie ma być przejawem adaptacji do różnych (zmiennych) warunków środowiskowych, uniemożliwia przetrwanie w warunkach skrajnych.

Dobrze to odczytałaś Gloin.
Właściwie zaczynając pisać myślałem o rybach. To taki mój konik. Ale będąc człowiekiem, trudno mi było nie odnieść się do adekwatnych sytuacji wśród ludzi.
Przepraszam za te labiryntowce. To ryby, które utonęłyby bez dostępu tlenu. Co chwila muszą podpływać ku powierzchni wody by zaczerpnąć powietrza. Łatwe ofiary.
A bental jak już wiesz to bardzo mroczna strefa. Trochę ten świat przypomina mi miasto.
Przepraszam za te labiryntowce i bentol. Ale to z pożytkiem dla ciebie "Mokry świat " obfituje w mnóstwo pięknych literacko określeń, takich jak np. litoral, pelagial, spleja, rojsty czy znany w poezji wiszar. Warto je poznać. Tym bardziej że brzmią jak gdyby żywcem wyjęte z quenya, więc powinny być Ci bliskie.
pozdrawiam thx za komentarz

[ble]

Nilmo, bardzo zastanawiające i pojemne jest słowo 'labiryntowcy'. Świetnie je użyłeś. Działa na moją wyobraźnię, wyprowadza wiersz w inne środowisko. Forma wiersza pięknie oszczędna.
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

labiryntowce - ryby dwudyszne, dłużej wytrzymują bez wody, niż bez powietrza, więc i w skrajnych warunkach można spróbować przeżyć. Z drugiej strony - "labiryntowce" - czy to by się nie mogło odnosić do innego rodzaju stworzeń - np . mieszkańców labiryntu (ów), i tu sobie można puścić wodze fantazji i wydumać, np. takiego Minotaura, czyli - zakładająć, że cały czas pod kostiumem widzimy ludzi - osoby o tak skomplikowanej naturze, że wszędzie będą nie na miejscu, nie u siebie, i każde środowisko jest ich w stanie "zadusić" swoim ciśnieniem.
Wiersz bardzo pojemy w sensy, czytając miałam prawdziwa frajdę dla myśli. Przepraszam za te moje "wariacje na temat"...Pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

[Alek Osiński]

Wydaje mi się, że rozumiem przekaz wiersza, zastanawia mnie jednak
użycie słowa wędka zawieszonego enigmatycznie na końcu wiersza,
można to tłumaczyć na parę sposobów i nie wiem właściwie, który miał na myśli Autor.
To już jednak mój problem.

Pozdrawiam

[Withkacy]

tylko ta "wędka" mi nie pasi, kończąca wiersz. pozostałość się podoba

[Nilmo]

Czasem w młodości zapuszczamy się na nieznane wody. Balansujemy pomiędzy niebezpieczeństwem i poznaniem. Z jednej strony lepiej poznać mniej bez ryzyka, z drugiej czyż to ryzyko nie jest nam bliskie nawet tam, gdzie czujemy się bezpiecznie? Stąd pojawiła się wędka. Jakby na zasadzie "co komu pisane". Przeciwwaga dla "Jasiu nie biegaj bo się spocisz". Chyba niedobry pomysł bo budzi niezrozumienie. Często wracam do takiej tematyki w moich wierszydłach. Np. Ikar, który nie jest nieodpowiedzialnym głupkiem, a świadomym poświęcenia życia dla piękna estetą...Może dlatego że ciągle zmuszani jesteśmy do dokonywania wyborów? Do rezygnowania z czegoś w obawie przed czymś innym?
Chyba jak każdy, nie lubię tłumaczyć "co autor miał na myśli", ale dla mnie ważniejszy jest komunikatywny proces myślenia niż szmirowate wierszydło, więc pozwoliłem sobie wytłumaczyć się z tej wędki.
Bardzo Wam wszystkim dziękuję.

[Withkacy]

Czasem w młodości zapuszczamy się na nieznane wody. Balansujemy pomiędzy niebezpieczeństwem i poznaniem. Z jednej strony lepiej poznać mniej bez ryzyka, z drugiej czyż to ryzyko nie jest nam bliskie nawet tam, gdzie czujemy się bezpiecznie? Stąd pojawiła się wędka. Jakby na zasadzie "co komu pisane". Przeciwwaga dla "Jasiu nie biegaj bo się spocisz". Chyba niedobry pomysł bo budzi niezrozumienie. Często wracam do takiej tematyki w moich wierszydłach. Np. Ikar, który nie jest nieodpowiedzialnym głupkiem, a świadomym poświęcenia życia dla piękna estetą...Może dlatego że ciągle zmuszani jesteśmy do dokonywania wyborów? Do rezygnowania z czegoś w obawie przed czymś innym?
Chyba jak każdy, nie lubię tłumaczyć "co autor miał na myśli", ale dla mnie ważniejszy jest komunikatywny proces myślenia niż szmirowate wierszydło, więc pozwoliłem sobie wytłumaczyć się z tej wędki.
Bardzo Wam wszystkim dziękuję.

może więc zakończyć:
w sieci lub podobnie

[Nilmo]

Sieci się nie wybiera. Do sieci się trafia. A czy zakończyć...o tym decydują nieliczni, a i tak odmawia im się do tego prawa.
Ale jest poza zakończeniem jeszcze wiele alternatyw. Nie lubię takich skrótów myślowych w stylu - "Nie chcesz być księdzem? Trudno, zostań bandytą." Mamy XXI wiek. A on stwarza np. możliwości, że można być oboma jednocześnie.