odwyk II

[e_14scie]

odzwyczaiłam się od szczęścia
normalnieję
posiadanie wazonu wypowiadam szeptem
by kwiat nie usłyszał
wieczorami szukam się po kątach
znajdując ślady otwarte na sen
z dobrą miną przyschniętą do dwudziestej czwartej
tu mieszkam tylko trochę dalej
gdzie wody gęste od soli
licząc że forsycje są głuche
zresztą i tak wolą słodką

takiej to dobrze
powiadają nawet nie ponarzeka
po ludzku
i już sobota

[Gloinnen]

Bardzo dobry wiersz.

posiadanie wazonu wypowiadam szeptem

Znakomita metafora.

Zresztą wiele rzeczy wypowiadamy szeptem, jakby wstydząc się tego, co chcemy powiedzieć, jakbyśmy się obawiali, że wypowiedzenia na głos uruchomi jakiś mechanizm, zmusi do konfrontacji, urealni niewypowiedziane. To rodzaj lęku, także przed samym sobą, ale i przed rzeczywistością, której nie akceptujemy do końca, a zatem nie możemy również zaakceptować tego, co siedzi w nas samych.

tu mieszkam tylko trochę dalej
gdzie wody gęste od soli
licząc że kwiaty są głuche
zresztą i tak wolą słodką

Kolejny ciekawy obraz, ze względu jednak na "kwiat" pojawiający się już powyżej - zastanowiłabym się, czy tutaj jednak nie odnieść się do jakiegoś konkretnego kwiatu - mogłabyś pokombinować, poszukać kwiatowej symboliki i dobrać coś, co uda się dopasować do idei całego wiersza i Twojego stanu psyche.

takiej to dobrze
powiadają nawet nie ponarzeka
po ludzku
i już sobota

Dobra pointa.

Całość bardzo na TAK.

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

Dziękuję, Glo

o zamienniku kwiatu, myślałam wcześniej, teraz potwierdziłaś.

[Gloinnen]

[anastazja]

odzwyczaiłam się od szczęścia
normalnieję

Jeśli peelka, nie znajdzie szczęścia, w drobiazgach, to nie znormalnieje i nigdy nie będzie szczęśliwa.
A wiersz cenny i bardzo się podoba.

Evuś

[ble]

Wiersz jest dla mnie jednym wielkim symbolem odejścia od nawyków. Również reguł, które stają się przymuszaniem. Zabiegów o długie życie i kwitnące szczęście: dosypywanie kwiatom cukru lub soli do wody. Z tym, że tutaj to roztwór naturalny. Dobrze, że te koleżanki w pracy takie nierozgarnięte.
Bardzo symboliczne.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

sól - Ewo, czyli kwintesencja...A także materiał konserwujący, utrwalający...Coś, co jest w stanie być sensem życia, ale także utrwalić nam jednak te drobizagi, czyniące nas szczęsliwymi. Mimo wszystko...

bardzo głęboki wiersz. Miło było poczytać...

Mnóóóstwo ciepła posyłam...
Ewa

[e_14scie]

odzwyczaiłam się od szczęścia
normalnieję

Jeśli peelka, nie znajdzie szczęścia, w drobiazgach, to nie znormalnieje i nigdy nie będzie szczęśliwa.
A wiersz cenny i bardzo się podoba.

Evuś

w drobiazgach, może być tylko surogat szczęścia.

dziękuję Nastuś

Wiersz jest dla mnie jednym wielkim symbolem odejścia od nawyków. Również reguł, które stają się przymuszaniem. Zabiegów o długie życie i kwitnące szczęście: dosypywanie kwiatom cukru lub soli do wody. Z tym, że tutaj to roztwór naturalny. Dobrze, że te koleżanki w pracy takie nierozgarnięte.
Bardzo symboliczne.

Pozdrawiam

i zaraz się robi lżej...
dzięki Blekotko

sól - Ewo, czyli kwintesencja...A także materiał konserwujący, utrwalający...Coś, co jest w stanie być sensem życia, ale także utrwalić nam jednak te drobizagi, czyniące nas szczęsliwymi. Mimo wszystko...

bardzo głęboki wiersz. Miło było poczytać...

Mnóóóstwo ciepła posyłam...
Ewa

różnie można interpretować Ewciu

dziękuję Ci

[Alek Osiński]

tu mieszkam tylko trochę dalej
gdzie wody gęste od soli
licząc że forsycje są głuche
zresztą i tak wolą słodką

a ja się czepnę tego fragmentu
bo widzę go inaczej

mieszkam tylko trochę dalej
w wodzie gęstej od soli
licząc że forsycje są głuche
zresztą i tak wolą słodką

ale ogólnie poboba mi się

Pozdrawiam

[Withkacy]

się podoba