Lustro

[niepozorny]

Zniekształca - spokojnie potwierdzam codziennie,
próbując ratować w sobie okruch świata.
Zewnętrzna uroda zaczęła jesiennieć,
tylko czy to powód , bym częściej się wahał,

z kolejnym wyzwaniem obawiał się zmierzyć?
Tym, co zaplanował Bóg w akcie stworzenia?
Wyczarował zieleń, dodał i seledyn;
subtelny Artysta - niuanse doceniał.

Można urzec głosem, zachwycić obyciem,
nie każdy potrafi ująć się za słabszym.
Uroda wewnętrzna trwa dłużej niż życie,
brzoskwiniową cerę upływ lat pomarszczy.

W pomnażaniu zalet - na nic tu zwierciadło.
Prawdziwszą - ocena w oczach bratniej duszy.
Tylko, gdy me ciało zacznie w końcu słabnąć,
czy i niedołęstwo też potrafi wzruszyć?

[Malwina]

Są różne lustra, małe w puderniczce
duże w złoconych ramach przygnębiają,
ja mam lusterko właśnie w pewnych oczach,
felery moje sprytnie korygują.

Twój wiersz przypadł mi do gustu


Dodano -- 28 lut 2012, 21:28 --

[e_14scie]

brawo za rymy, metrum utrzymane w ryzach oraz treść (mimo wyeksploatowanego rekwizytu, jakim jest lustro) i pointę.
Minus, za akcenty rozmieszczone gdzie popadnie i użycie skróconego zaimka osobowego me

[Gloinnen]

Witaj i u nas!

Od czasu, gdy miałam ostatnią okazję poczytać Twoje wiersze, widzę spory krok do przodu.
Spodobało mi się Twoje "Lustro".

Jeśli chodzi o rytmikę - mogłoby jeszcze być lepiej - mam na myśli stworzenie sylabotonika, z regularnym rozkładem akcentów. Wiersz posiada specyficzną melodię, szkoda, że czasami ulega ona zniekształceniu - jak w tym krzywym zwierciadle, nomen omen...

Bardzo ładne rymowanie, pominąwszy "duszy/wzruszyć"... No jak mogłeś!? Inne rymy - paluszki lizać, np. "się zmierzyć/seledyn", "słabszym/pomarszczy" -

Zewnętrzna uroda zaczęła jesiennieć,

To jest bardzo ładnie opisane, piękna metafora upływu czasu, przechodzenia w starość...

z kolejnym wyzwaniem obawiał się zmierzyć?
Tym, co zaplanował Bóg w akcie stworzenia?

Tutaj bym sugerowała zmianę interpunkcji - po "zmierzyć" dała przecinek, żeby płynniej się te wersy łączyły i żeby jednoznacznie wskazać na połączenie "wyzwaniem" i "tym, co"...

Tylko, gdy me ciało zacznie w końcu słabnąć,
czy i niedołęstwo też potrafi wzruszyć?

"gdy me ciało" proponowałabym zamienić na "kiedy ciało"; zaimek w przestarzałej formie skróconej nie brzmi dobrze, a chyba jest niepotrzebny. Rezygnacja z niego nadaje treści bardziej ogólnoludzki charakter.

I to jest zresztą dobre pytanie, na ile jesteśmy w stanie zaakceptować zachodzące w nas zmiany, ułomności... Tutaj jest chyba pytanie o miłość. Może o miłość między dwojgiem ludzi, o czułe i wyrozumiałe przyjęcie nieuchronnego, a może - bardziej uniwersalnie - o miłość bliźniego...? Często słabości, starość budzą w nas, zamiast wzruszenia, delikatności - pogardę, śmieszność...

Dzięki, pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

Witaj na Piętrze, Niepozorny.

Zgadzam się z powyższymi uwagami dotyczącymi akcentów - mogłyby być lepiej zgrane.
Natomiast treść ujmuje prawdziwością.
Zaimek "me" do zmiany, tak jak sugeruje Glo.

Ja zaproponuję jeszcze zmianę słowa "spokojnie":
- Zniekształca - spokojnie potwierdzam codziennie, - "spokojnie/codziennie" wpada na siebie.
No i masz nagromadzenie dodatkowych rymów w drugiej zwrotce - "zaplanował/wyczarował/dodał".
Na koniec uwaga interpunkcyjna:
- powód , bym częściej - bez spacji przed przecinkiem.

Po małym dopracowaniu naprawdę będzie dobrze.

Miłego wieczoru

[niepozorny]

Wziąłem pod uwagę prawie wszystkie zastrzeżenia i tak to wygląda po korekcie. Dziękuję wszystkim za szczere komentarze, bo tylko te zachęcają do zmian w tekście i ciepło pozdrawiam.

Zniekształca - jak mantrę powtarzam codziennie,
próbując ratować w sobie okruch świata.
Zewnętrzna uroda zaczęła jesiennieć,
ale to nie powód, bym częściej się wahał,

z kolejnym wyzwaniem obawiał się zmierzyć.
Wszystko zaplanował Bóg w akcie stworzenia;
wyczarował zieleń, dodał i seledyn;
subtelny Artysta - niuanse doceniał.

Można urzec głosem, zachwycić obyciem,
nie każdy potrafi ująć się za słabszym.
Uroda wewnętrzna trwa dłużej niż życie,
brzoskwiniową cerę upływ lat pomarszczy.

W pomnażaniu zalet - na nic tu zwierciadło.
Cenniejszą oceną wciąż czułe całusy.
Tylko, kiedy ciało zacznie w końcu słabnąć,
czy i niedołęstwo też potrafi wzruszyć?

[Leon Gutner]

Nastroje Leonowe a więc pełna spora satysfakcja przy czytaniu .

Z uszanowaniem L.G.

[niepozorny]

"Postawny" Leonie - miło, że mnie odwiedziłeś. Pozdrawiam.

[Galatea]

Mówią ,że wiersze upodabniają się do właścicieli . Ten zdecydowanie przeczy temu stwierdzeniu , nie jest " niepozorny" ;-))
Niezbyt chętnie spoglądam w lustro , ale w tym przypadku zrobiłam to z przyjemnością .

Pozdrawiam .

[niepozorny]

Galateo - za komplement i serdecznie pozdrawiam.