być jak on

[pietrek]

cały blichtr miami odbija się
i załamuje w eleganckich ciemnych szkłach
porucznika horatio caine’a

okulary są czarne jak studnie lecz serce
kolorowe i wrażliwe złociste rzęsy
delikatnie podkreślone wodoodporną mascarą
stanowią jedynie potwierdzenie słusznej eugeniki
południa ponad wielkoduszną poprawnością

umysł ta maszyna różnicowa
która nie zna litości ani perforacji rzucanych na wiatr
aż słychać przeskakiwanie trybików
gdy bloodhoundy niezmordowanie przeczesują
kwaśne helisy genów i dusz

by stało się sprawiedliwości
by coś jej się stało

nikomu tak nie zazdroszczę

[Miladora]

Kiedyś było także "Być jak John Malkovich"...

Nie znam postaci Caina, nie oglądałam tych filmów, ale widać coś ma w sobie, skoro zainspirował Cię do napisania tego wiersza. Rzeczywiście można zazdrościć komuś, kto ma wpływ na sprawiedliwość. Tylko że ona też ma różne oblicza...

A tu mi się coś nasunęło:

umysł ta maszyna różnicowa
która nie zna litości ani perforacji rzucanych na wiatr
aż słychać przeskakiwanie trybików
gdy niezmordowane bloodhoundy przeczesują
kwaśne helisy genów i dusz - tracisz spójność tego fragmentu, ponieważ nie kończysz myśli w sposób logiczny, umieszczając zaimek "ta". Pozbyłabym się również "aż", bo tylko wprowadza zamieszanie i zmieniła formę gramatyczną "nie zna" i szyk na końcu.
Czyli w ten sposób:
umysł maszyna różnicowa
nieznająca litości ani perforacji rzucanych na wiatr
słychać przeskakiwanie trybików
gdy niezmordowane bloodhoundy przeczesują
kwaśne helisy dusz i genów

- by stało się sprawiedliwości - w sensie "zadość", prawda? Chociaż zastanawiam się, czy nie mogłoby być po prostu "by stała się sprawiedliwość". Ale to urwanie wersu też ma sens.

Dobrego

[ble]

Aaa, bardzo do mnie trafił Horatio Caine. Od razu zobaczyłam Davida Caruzo. Serialu nie oglądam, ale Caruso lubię. Złote rzęsy...
Tacy wspaniali, sprawiedliwi, okrutnie zwierzchni wobec perforacji rzucanej na wiatr.

Myślę, że nie chodzi o to, żeby sprawiedliwości stało się zadość, lecz o to, by coś ją wreszcie zadrasnęło, żeby była mniej sprawiedliwa i nieczuła.
W moim odczuciu - zazdrość nasączyłeś ironią.

[pietrek]

z grubsza dzięki za wgląd

[SamoZuo]

Druga strofa bardo dobra, ciekawy wiersz

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Nie znam postaci, ale spodobała mi się ta stylizacja
na czarny kryminał, przepleciona z wątkiem filozoficznym,
mam jedną wątpliwość

ani perforacji rzucanych na wiatr

nie udało mi się tego zmaterializować w wyobraźni...

[pietrek]

maszyna różnicowa Charles Babbage'a - pierwszy, mechaniczny, "komputer", dziewiętnastowieczna koncepcja sugestywnie opisana w kryminale Gibsona i Sterlinga ( to ci od cyberpunka)
papierowe taśmy i karty perforowane służyły jako nośniki danych w zaraniu informatyki, wyobraziłem sobie jak jak się plączą i mieszają w podmuchach wiatru
czasem zapominam, że okruszki które się czasem do mnie przyklejają, nie muszą być oczywiste
dzięki za wgląd

[Gloinnen]

Interesujący pomysł i przyciągająca uwagę tematyka. Ale pomyślałabym nad kilkoma kwestiami natury warsztatowej.

aż słychać przeskakiwanie trybików

W tym wersie - "aż" jest użyte, raczej w znaczeniu podkreślającym intensywność zjawiska, a nie jako łącznik logiczny wskazujący na zależność skutkową. Ale zastosowanie dość mylące i faktycznie może sprawiać wrażenie, że całość jest niespójna, dlatego chyba jednak lepiej brzmiałoby bez "aż".

okulary są czarne jak studnie lecz serce
kolorowe i wrażliwe złociste rzęsy
delikatnie podkreślone wodoodporną mascarą
stanowią jedynie potwierdzenie słusznej eugeniki
południa ponad wielkoduszną poprawnością

Bardzo dużo tutaj przymiotników - czarne, kolorowe, wrażliwe, złociste, wodoodporną, słusznej, wielkoduszną... Ciężko skrócić, ale można, według mnie, wyrzucić przynajmniej "wrażliwe" - to już chyba niepotrzebnie dookreśla Twoją myśl.

niezmordowane bloodhoundy przeczesują
kwaśne helisy genów i dusz

Znów te nieszczęsne przymiotniki - chyba lepiej tak:

"bloodhoundy niezmordowanie przeczesują
kwaśne helisy genów i dusz"

cały zwodniczy blichtr miami odbija się

Tu również - zrezygnowałabym ze "zwodniczy" - chyba już w samym pojęciu "blichtr" kryje się idea iluzoryczności, więc sugeruję, że "zwodniczy blichtr" to pleonazm.

Świat kryminałów jest na ogół czarno-biały, mamy z jednej strony zło, z drugiej - sprawiedliwość. Sprawiedliwość ukazujesz jako maszyny: działające bez zarzutu, bezduszne mechanizmy. Kontrastujesz tę wizję z ludzkim obrazem sprawiedliwości ("serce kolorowe i wrażliwe") - ale czy to jest w ogóle możliwe? Abstrakt zawsze jest formą, do której trudno dopasować rzeczywistość, konkrety, życie...

Pozdrawiam,


Glo.

[pietrek]

fakt, Glo, teraz to widzę, dzięki

[anastazja]

Nie znam filmu, ale podoba mi się temat i zapis.