sześćdziesiąta dziewiąta klepsydra

[Nilmo]

Popatrz,
wciąż pamięć zbiera
pod Arsenałem ścięte kwiaty.

Jeszcze w pąkach,
a przyszło umierać.
Jeden przy drugim…

Bratki


W rocznicę Akcji pod Arsenałem (26 III 1943 r.) – poległym Tadeuszowi Krzyżewiczowi, Aleksemu Dawidowskiemu, Janowi Bytnarowi i Hubertowi Lenkowi.

[Gloinnen]

Na końcu nie powinno być kropki?

No, ale to w sumie nie najważniejsze. Napisałeś bardzo dobry wiersz. W niewielkiej ilości słów zmieściłeś w sobie bardzo duży ładunek emocjonalny, ogromną treść. I jeżeli w ogóle warto pisać, to właśnie o naszej historii, o wydarzeniach, wpisanych w zbiorową pamięć (które z uporem maniaka wiele tzw. "autorytetów" próbuje z niej wymazać), i właśnie w taki sposób.

Skromny hołd, ale przez to większy, bardziej szczery, zmuszający do zadumy, postawienia sobie ponownie wielu pytań, odczucia całego dramatyzmu tamtych wydarzeń jeszcze raz. Dlatego właśnie, że dziś jest go za mało, czytelnik czuje się w obowiązku - powrócić...



Już za samą tematykę masz u mnie plus, a zapis tym razem - niemal doskonały.

Pozdrawiam,


Glo.

[Abi]

krótko bez nadmiaru,
niczym bratki...

ps.
przepraszam, ale nie mogłam się oprzeć poniższemu tekstowi
mniemając, że w pewnym stopniu koresponduje z Twoim

• • • "Pan będzie walczył za was,
      a wy będziecie spokojni."
      [Wj 14,14]
      
      rwą się myśli gdy w okopie poznajesz Betlejem
      widzisz przyjaźń rodzącą się w pękniętej bombie
      i wdychasz ciężki popiół naszej ziemi
      
      mówisz zabierają nam dom
      Jeruzalem jest przecież wspólne
      
      patrz - gdzie lasem idzie ogień i kłębi się dym
      tam Maryja po cichu zaplata dziewczynce warkocze
      podaje lilijkę jak matczyny dar mleka -
      kojącą rozgwiazdę nadziei
      
      gdy stawiasz barykadę
      w jednym oku rośnie strach
      - w drugim Polska
      
      minuty nasłuchiwań zbierasz w miesiące
      wciąż pamiętasz że harcerz jak młoda buczyna
      a złamać można kłos
      i nie głodna studnia nocy wychwytuje pociski
      to Golgota

pozdrawiam
A.

[ble]

Nilmo, świetny wiersz.

[anastazja]

Przy takim wierszu - pomilczę. Piękna dedykacja.

Pozdrawiam

[Nilmo]

Dziękuję Wam, zwłaszcza za współdzielenie pamięci.
Abi, moja dedykacja nie dosięga do pięt, cytowanemu przez Ciebie utworowi. Ale masz rację, temat bardzo bliski. Pomijając już wojnę i bohaterskie czyny, chciałem oddać hołd przede wszystkim wspaniałej przyjaźni i braterstwie, o jakich dzisiaj możemy raczej tylko marzyć. Tak jak cytujesz:

"widzisz przyjaźń rodzącą się w pękniętej bombie"

Jeszcze raz thx.

[Abi]

Abi, moja dedykacja nie dosięga do pięt, cytowanemu przez Ciebie utworowi. Ale masz rację, temat bardzo bliski

dziękuję, że tak osądziłeś, Nilmo
przytoczyłam tekst za zgodą autorki,
która jest moją córką


A. & A.

[Nilmo]

Masz zatem bardzo zdolną córkę Abi. Zawsze powtarzam, że powinniśmy się uczyć od własnych dzieci.

[ble]

Abi, moja dedykacja nie dosięga do pięt, cytowanemu przez Ciebie utworowi.

Pozwolę sobie się nie zgodzić z powyższym. Cytowany przez Abi wiersz jest słabiutki. A fragment niżej - porażający

patrz - gdzie lasem idzie ogień i kłębi się dym
tam Maryja po cichu zaplata dziewczynce warkocze
podaje lilijkę jak matczyny dar mleka -
kojącą rozgwiazdę nadziei

Pogrubione - po prostu płakać z rozpaczy, że można tak źle pisać. Maryja, lilijka - ratunku! Może Maryjka? Jak to się ma do zdarzeń, do krwi, strachu, bohaterstwa, znoju. Moja opinia nie zależy od mojej wiary czy niewiary? Wiersz zaprezentował głębokie upupianie tematu.

Natomiast Twój wiersz, Nilmo, świetny, genialny. Umieranie w pąkach, bratki. Brawo, Nilmo - piękny wiersz na bardzo trudny temat.

[Abi]

ble,
na Twoje szczęście nie o cytowany tekst tutaj chodzi,
zresztą on swoje już osiągnął w dość poważnej publikacji,
czy Ci się podoba, czy nie...

ps.mniemam, że harcerką nie byłaś - lilijko

pozdrawiam
A.