w obronie

[Toni]

w obronie

ogladając się na krzykaczy
napompowanych wiedzą
jak pierwszomajowe balony
szukamy prawdy
z nadzieją zwracamy oczy
ku stworzonemu na wzor
i podobieństwo
wad bogu
błądzimy po zakamarkach
poezji złorzecząc wszędobylskiej
miłości
twierdząc że jest wytarta jak walonki
ruskiego sałdata
a jeżeli ani prawdy ani jego nie ma

[atoja]

błądzimy po zakamarkach
poezji złorzecząc wszędobylskiej
miłości
twierdząc że jest wytarta jak walonki
ruskiego sałdata
a jeżeli ani prawdy ani jego nie ma

[Marcin Sztelak]

Nie wiem czy potrzebne to określenie krzykaczy jako pobliskich zresztą zdaję mi się że raczej bliskich po pobliskie to mi się od razu skojarzyło z krzaczkami (i tak za pierwszym razem przeczytałem). Zastanawiam się też nad naszych wad czy potrzebne.
Pozdrawiam.

[ks-hp]

Coś w rodzaju satyry, ironii? Dobrze wyszło. Pozdrawiam.

[Miladora]

Podoba mi się, Żeglarzu.

Ale za Marcinem - "pobliskich" i "naszych" - zbędne.

Dobrego, Toni

[Nilmo]

Ciekawie. Tak pomyślałem sobie czy naprawdę się złorzeczy w poezji wszędobylskiej miłości. Aż tak źle to raczej nie jest. Jeśli się złorzeczy, to raczej wielu autorom za nudne i szablonowe przedstawianie tego co święte i piękne. Co do puenty, to Bóg jest na pewno. Sam go sobie wywierzyłem to wiem.
Dzięki

[Nalka31]

Coś w rodzaju satyry, ironii?

Ja też bym się ku temu skłaniała, a co do poprawek... Może i są potrzebne jak sugerują, ale to Twój wiersz. Nie jest blady, ma swój wyraz.

[Toni]

dzięki jestem mile zaskoczony, spodziewałem się

a tutaj proszę

fajnie; cieszę się, że jednak nie taka ostatnia noga

zastanowię się nad sugestiami, pobliskimi Marcin - ciekawe o co mi chodziło? zmienię aby uogólnić i dotyczyło to nie tylko pobliskich, a wszystkich

Naty, uwzglednię Twoje zdanie, czasami warto się upierać - mądra uwaga

jeszcze raz dzięki wszystkim

bardzo

[Gloinnen]

szukamy prawdy

Zastanowiłabym się nad celowością tego wersu. W poincie masz:

a jeżeli ani prawdy ani jego nie ma

...więc ta myśl już pojawia się w wierszu i wydaje mi się, że podana w ciekawszy sposób.

Poszukiwanie Boga, a raczej - stwarzanie go sobie według ułomnej, ludzkiej miary - jest dążeniem do prawdy, ale to również będzie zawsze prawda niepełna, bo posiadamy bardzo ubogie instrumentarium (mentalne, emocjonalne), służące do dociekania - jaka ona jest...

Wydaje mi się, że nie mamy wystarczających uprawnień, by twierdzić, że Bóg, prawda nie istnieją. Wszelkie spekulacje są oparte tylko na cząstkowym poznaniu wybranych aspektów świata. Brakuje nam możliwości ogarnięcia całościowego otaczającej nas rzeczywistości, nie wiem, czy (chociażby) nauka pozwoli nam kiedyś na to, bo również jest czymś rozproszonym, daje nam szansę na zobaczenie zaledwie skromnego wycinka. Istnieje wiele mechanizmów, których nie umiemy nazwać, rozgryźć, znaleźć odpowiedzi - dlaczego tak się dzieje. Według mnie - to pozytywne zjawisko. Nieznajomość wyzwala w nas siłę, ciekawość, pcha do przodu, zmusza do twórczego myślenia i rozmaitych refleksji (filozoficznych na przykład). Inaczej - czy mielibyśmy tyle satysfakcji z własnych działań, przemyśleń, poszukiwań?

Pozdrawiam,


Glo.