Pablo...

[teri]

Wszyscy bawią się słowem, że czasem nie jest wiadomym czy jest to tekst osoby, która go umieszcza czy cytowanie znanych wydarzeń.
Też pozdrawiam.

Muszę się Was(wszystkich na portalu) "nauczyć"

[pietrek]

w takim razie wybacz teri moją drobną uszczypliwość
i jeszcze raz - dzięki za wizytę

[e_14scie]

zaglądam po raz trzeci i co mi przeszkadza, to brak powiązania jakąś refleksją następujących po sobie wersów. Temat i podjęcie się go - choćby w taki autobiograficzny skrótowo sposób - jest dobry, ale zbyt surowo podane, niszczy wiersz.
Druga sprawa - wersyfikacja. Za dużo dajesz oddechu pomiędzy (umownie nazwę) informacjami.

W sumie, jest to dla mnie projekt wiersza, roboczy zapis.

[teri]

każdy z nas ma jakiś "sposób" na swoją obronę.

Uśmiecham się do Ciebie

[pietrek]

zamysł, jeśli w ogóle go miałem, był taki, żeby ewentualne przemyślenia zostawić czytelnikowi. Monolog "z zaświatów"
nie zakładał autodiagnostyki podlira. Lecz tekst powstał czas jakiś temu, w przebłysku, głównie samozachwytu
Teraz, mając informacje płynące od odbiorców, być może zdołam wpaść na jakiś świeży trop
Ale to nie jest pewne.
Pewne jest natomiast to, że będę starał się wyciągnąć nauki na przyszłość.
Tylko że jakaś taka niemoc wiosenna mnie ogarnęła, przejściowa, mam nadzieję.
Dzięki za wgląd, e_14scie, dobrego

[anastazja]

No, no, pietrek - jakie cudeńko, proszę do twarzy Ci i podoba mi się
Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Lubię minimalizm.
Wiersz podoba mi się. I to (na przekór) właśnie dlatego, że jest mocno skondensowany, co wymaga niezwykłej koncentracji przy czytaniu i skupienia się - paradoksalnie - na tym, co nie zostało napisane, a co trzeba wyczaić intuicyjnie, dopowiedzieć sobie, wyobrazić. Jest to poetyka, której bardzo długo byłam wierna, więc przemawiają do mnie właśnie takie utwory "anorektyczne", (jak je określił kiedyś pewien ktoś na innym portalu). Tego rodzaju wiersze czytelnik współtworzy wraz z Autorem, równolegle uzupełniając je o własne refleksje, skojarzenia, o własną wiedzę na dany temat, o własne odczucia związane z treścią.

Ktoś napomknął o szkicu - mnie utwór przypomina kolorowankę; każdy odbiorca bierze te - niech będą - pastele - i koloruje kontury po swojemu. Na wspólnej kanwie kilku wersów może powstać wiele wariantów. Nie z każdym tekstem tak wychodzi, ale tutaj - moim skromnym zdaniem - wyszło.

Pierwsze dwa wersy - w kontekście biografii malarza - jak najbardziej się bronią i powinny zostać.

Pozdrawiam,


Glo.

[pietrek]

dzięki, Glo, w imieniu akrobatki też