Axis urbi - moment

[ble]

Przeczuwam
mierzę
miasto
zasklepione we śnie
śmiertelnie ciche
nieme
w jasnoszarym powietrzu
nie narodził się
dźwięk

Nocny brak apetytu, sztywne dekoracje;
dzień nie rozbudził jeszcze swoich zwłok.
Leży niewinny jak dziecko, nieczuły i niewymowny.
Czas.

Nie stanie się nic. Nic więcej.
Nadziani na axis urbi pozostaniemy w spoczynku
– naklejki na lodówkach: pralnia, mecz,
fryzjer w bramie, wstąpić do marketu.

Wstąpić w nic? Za późno. W chwili niedopatrzenia
ruszają szpice drapaczy, ich klony na parapetach
- te same dla ludzi i ptaków. Przy samej ziemi
mierzwa, gęste poszycie bruku. Otępiałe gołębie.
Wyciek materii. Tłum.

[Alek Osiński]

Olu, dopóki czytam takie wiersze, nie martwię się o poziom poezji na ósmym
piętrze. Jak dla mnie - bez zarzutu, chociaż wiersz ma mocno sceptyczną wymowę.
Przypomniało mi się takie opowiadanie, które kiedyś czytałem - Miasto
koncentracyjne, nie pamiętam Autora, o mieście, z którego nie można
wyjechać, chociaż bohater robił co w jego mocy; ponoć najstarsi mieszkańcy
pamiętali, że kiedyś była kolejka, którą można się było wydostać
poza granicę miasta...widmowa perspektywa

dla równowagi...
http://www.youtube.com/watch?v=oG6pEolAKm8

Świątecznie

[Miladora]

Rzeczywiście przypomina dość widmowy krajobraz z jakiegoś opowiadania science fiction...
Cóż, nadziani na oś nie możemy nic więcej, jak kręcić się w kółko.
Choć można zadać pytanie, czy lepiej kręcić się, czy też pozostawać w zawieszeniu.

No to Spokojnych Świąt.

[pietrek]

ano, nadziani na oś miasta, tak to właśnie wygląda, dla mnie też...
świetnie to ujęłaś, ble
dlatego łąka i pasikoniki które dostałem są takie ważne
dziękuję
ps.
ciagle mylę nicki, stukajac w klawisze wiem "o kim", a potem - bach - inne literki
przepraszam

[ble]

Olu, dopóki czytam takie wiersze, nie martwię się o poziom poezji na ósmym piętrze. Jak dla mnie - bez zarzutu, chociaż wiersz ma mocno sceptyczną wymowę.
Przypomniało mi się takie opowiadanie, które kiedyś czytałem - Miasto
koncentracyjne, nie pamiętam Autora, o mieście, z którego nie można
wyjechać, chociaż bohater robił co w jego mocy; ponoć najstarsi mieszkańcy
pamiętali, że kiedyś była kolejka, którą można się było wydostać
poza granicę miasta...widmowa perspektywa

Przede wszystkim byłam ciekawa reakcji na axis urbi, bo sama ją wymyślilam idąc za przykładem Twojej axis mundi. Mam zamiar napisać kilka wierszy z tej serii (do mojego zbioru o miastach). Wiersz będzie w części o wielkich miastach USA, przy Nowym Yorku i dlatego szczyty i dół, to co pełza bardzo nisko.
Ale mam też wiersze optymistyczne o mieście. Czytałeś 'Tkankę'? Gdzieś tu jest.
Dzięki, Al, pozdrawiam

Rzeczywiście przypomina dość widmowy krajobraz z jakiegoś opowiadania science fiction...
Cóż, nadziani na oś nie możemy nic więcej, jak kręcić się w kółko.
Choć można zadać pytanie, czy lepiej kręcić się, czy też pozostawać w zawieszeniu

Lepiej się nie nadziewać...
Zdróweńko, Miluś.

ano, nadziani na oś miasta, tak to właśnie wygląda, dla mnie też...
świetnie to ujęłaś, Glo
dlatego łąka i pasikoniki które dostałem są takie ważne
dziękuję

Pietrek, jestem ble - a nawet ble, ble. Nie Glo.
Skrzypi coś, oś nie oś i dalejże na te zielone łąki

[Leszek Sobeczko]

podoba się, aczkolwiek
Nie stanie się nic. Nic więcej. jest watą dla wiersza, nie wyczuwam gry na poziomie znaczeniowym, tym bardziej, że osią wiersza wydaje się być nic w sensie podmiotu; wystarczającego kopa daje następny wers z nic
Wstąpić w nic? Za późno.
tak z warsztatowej ciekawości zapytam, dlaczego pierwsza cząstka jest bez interpunkcji, a dalej z; w takim układzie forma mi się widzi jako dyptyk

pozdrwaiam

[ble]

Nie stanie się nic. Nic więcej jest próbą zatrzymania czasu w stanie sztywności, stężałych zwłok. Potem jest moment, który zwykle przegapiamy. Może nie do uchwycenia, może gdyby oglądać ewentualnie klatka po klatce. Choc to byłby zabieg po fakcie, bo jednak drgnęło, coś nam uciekło z rąk.
A układ wiersza? Po prostu tak go widzę.
Pozdrowienia.

[Alek Osiński]

Czytałeś 'Tkankę'? Gdzieś tu jest.

Czytałem Olu, pamiętam, że jest pogodna...komentowałem nawet

[ble]

Aaa... komentowałeś. Jak miło

[e_14scie]

jeśli Ci napiszę, że dobry tekst, to będzie to połowa tego co chcę napisać.
Twoje pisanie ble, wciąga i nie mów, że nie masz świadomości z czystej kokieterii

A teraz poważnie
wiem, że im lepsze utwory, tym bardziej samokrytyczny autor. Szkoda, że nie bywa na odwrót.

za wiersz