***(Mogę zacząć choćby... ) *

[ble]

Mogę zacząć choćby od brudu za paznokciem lub plamki
ocznej - w ten sposób uczepię się drobiny. Ślad oddechu
na szybie, wczorajszy sen - wystarczy. Trójwymiar jest

zwykle za bardzo rozgadany – to targ „za dużo naraz i nic
aż do końca” wobec płaskiego planu. Potrzeba mi
ledwie zagubienia w niedoszłym; urwana nitka z tkalni

układa się z literą w zapis run - znaczą drogę: tak,
poszukiwanie; zawsze zostaje ślad po przelocie ptaków.
Widziałeś jak zawracają? Ktoś je przegarnia dłonią,

trzyma w palcach światło jakby rozdzielał włosy.
Potem z szaleństwa pulsu wybiera pierwszy morfem
i konstruuje resztę. Przymierza i uzmysławia

na morzu, ku północy, nocą za Gwiazdą Polarną; na lądzie
ku południowi, za dwusferycznym księżycem, za słupem obłoku
w trwodze, z linii, która się tworzy na ścieżce alfa - omega.

--------------
*Kursywa: J. Joyce "Ulisses'

[atoja]

uczepiasz się drobinki i tworzysz ruchome obrazy ,które niepokoją , inspirują wyobraźnię,zmuszają do powrotów

Ble

[ks-hp]

"Naraz" w tym kontekście na pewno nie razem?

[ble]

uczepiasz się drobinki i tworzysz ruchome obrazy

Tak, masz rację. Wystarczy mi pierwsze słowo, żeby zacząć opowiadać. Po prostu jestem ględliwa
Atoja, dzięki, że mnie czytasz

"Naraz" w tym kontekście na pewno nie razem?

Ha! Myślę, że razem. Poprawiłam

[e_14scie]

to jest jak rozgarnianie kolejnych ciemności, by wyłonił się nowy widok.
Pięknie operujesz słowem ble, chociaż nie jest czasem łatwo zdejmować te odsłony.

[Alek Osiński]

Bardzo mi się podoba. Swoją drogą Olu, to opisujesz tutaj
całą metodę tworzenia i to w bardzo namacalny sposób.
Najczęściej tak właśnie jest, że przyciąga uwagę jakiś
nieistotny na pierwszy rzut oka przedmiot, ambiwalentny
wydawałoby się proces, a reszta to już kwestia, czy uda
się dostrzec niezwyczajne w zwyczajnym, w tym cała sztuka,
chwała temu komu się uda...

Pozdrawiam

[ble]

to jest jak rozgarnianie kolejnych ciemności, by wyłonił się nowy widok.
Pięknie operujesz słowem ble, chociaż nie jest czasem łatwo zdejmować te odsłony

Naście, a mnie się wydaje, że to wszystko bardzo czytelne. Tak to widać z wnętrza wiersza
Dziekuję!

Bardzo mi się podoba. Swoją drogą Olu, to opisujesz tutaj
całą metodę tworzenia i to w bardzo namacalny sposób.
Najczęściej tak właśnie jest, że przyciąga uwagę jakiś
nieistotny na pierwszy rzut oka przedmiot, ambiwalentny
wydawałoby się proces, a reszta to już kwestia, czy uda
się dostrzec niezwyczajne w zwyczajnym, w tym cała sztuka,

Może powinnam była zostać archeologiem? Albo specjalistką od odnawiania zabytkowych płócień i fresków? Bardzo by mi się podobało - praca na oczyszczeniem, dobarwieniem szczegółu, żeby uzyskać całość. Ach, niejedno powinnam.
Dzięki, Al

[Gloinnen]

Nie mogę się nadziwić... ależ Ty masz skojarzenia i porównania! Twoją wyobraźnią mogłabyś obdzielić z dziesięciu marnych pismaków...

Chylę głowę przed wierszem.

Ale w poincie ta alfa-omega jakoś mi się wydaje... no nie wiem... jakby za bardzo precyzujące i przeładowujące strofę. O jeden krok za daleko. Czytam do ścieżki, dalej mi przeszkadza.

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

Glo, jeśli chodzi o skojarzenia, to tak działa na mnie 'Ulisses'. On ma w sobie mnóstwo żywej tkanki, która się udziela. Może rzeczywiście w tym wierszu lepiej by było skończyć cytat na 'ścieżce', ale w zestawieniu z innymi jest tu jakiś zamysł... szatański
Dzięki, Glo

[anastazja]

Cała reszta genialna, ech, pozazdrościć takiego pióra ble - bardzo upodobałam sobie tę;

układa się z literą w zapis run - znaczą drogę: tak,
poszukiwanie; zawsze zostaje ślad po przelocie ptaków.
Widziałeś jak zawracają? Ktoś je przegarnia dłonią,

Buziaczki