Odwykowa aberracja (z cyklu: Kurwa mać)

[Marcin Sztelak]

Umarł pijak, nie rzekł słowa
padł jak stał. Ale pan.

Na rozdrożu podobno mamy wybór,
całkiem jak Roman spod sklepu,
być może zawsze wybiera gorzej
lecz to kwestia kiepskiej techniki
i przyzwyczajenia.

Tu nie ma poetów, są tylko trzeźwi
i zalani w trupa. Oraz prawdziwe trupy.
Śmierć też trzeba uczcić, więc niech mu
światłość – byle nie po oczach, bo nie trafi
w spokój.

Tylko czy tam można strzelić lufę,
dajmy na to bimbru?

(Teraz napiszę o kromce chleba w zastępstwie
żyrandola. Nonsens lecz też prawdziwa historia).

Umarł człowiek.
Chlał.

[Gloinnen]

Mamy wybór, flaszek ci u nas dostatek... Człowiek chlał, bo śmierć też trzeba uczcić, a przy okazji ten Roman, a może Zenuś, zalany w trupa, kwestia kiepskiej techniki. Dwie setki, trzy, pół litra, dajmy na to bimbru, przepijemy naszej babci cnotę, niech trwa sobotnia noc. Prawdziwa historia. Padł jak stał, ale przecież nic co ludzkie nie jest nam obce, tu nie ma poetów, są tylko mniej lub bardziej zalani, jak ruska menażka, niech żyje danse macabre, byle nie po oczach, panie władzo, ja tu tylko kątem pluję, jak ci przypierdolę pałą, to będziesz prosto pluł, to prawda, na rozdrożu, byle nie po oczach, wszystko będzie dobrze, tylko pozwólcie po raz ostatni strzelić lufę...

[Gloinnen]

Dodam jeszcze, że powyższy post był zainspirowany alkoholową tematyką, która skłoniła mnie do napisania komentarza w konwencji "strumienia świadomości"... Nie miała to być w żadnym wypadku kpina z wiersza i mam nadzieję, że Autor nie będzie miał mi za złe tego wpisu.

Na wszelki wypadek piszę to wyjaśnienie, po ponownym przeczytaniu mojego postu doszłam do wniosku, że może on zostać uznany za kontrowersyjny i prowokujący. Przepraszam za wisielcze poczucie humoru.

Gloinnen.

[teri]

jakże realny temat, no i oddaje wszystko.+