Przeczekalnia

[IwonaAspazowna]

śmierć zaczyna się wtedy gdy wreszcie rozumiesz
że lalkom obcięte włosy nie odrosną
tak stajesz się mordercą
z nożyczkami w dłoni
pochwycony w błękitny malowany wyrzut


ważna jest konsekwencja
bo pozwala zabić
czas między końcem początku
a początkiem końca



więc nabierz trocin w usta
to nie będziesz krzyczeć
gdy przyśni się dziewczyna w chustce
całkiem łysa

[Gloinnen]

Wiersz dla mnie bardzo ciekawy. Może miałabym kilka drobnych propozycji kosmetycznych, jednak podoba mi się jako całość, wrażenie zrobił bardzo dobre.

Co mym zmieniła?

że lalkom obcięte włosy nie odrosną

Tutaj zmieniłabym szyk wyrazów na bardziej naturalny:
"że lalkom nie odrosną obcięte włosy".

pochwycony w błękitny malowany wyrzut

Ten wers trochę niezrozumiały dla mnie. Czy chodzi o wyrzut-oskarżenie utrwalone w nieruchomych oczach lalki?
Ciut przekombinowane, ale może się mylę.

Zastanawia mnie również taki rozrzucony zapis - czy to kwestia edytora, z którego przeklejasz?
Duże odstępy między wersami trochę utrudniają czytanie.

Ogólne wrażenie jednak jest bardzo pozytywne. Tekst przemówił , pozwala na różne interpretacje. Może być o zabijaniu miłości, o toksycznych związkach międzyludzkich. Może być o uwalnianiu negatywnych emocji, które niszczą, zabijają. O odpowiedzialności za drugą osobę (np. w związku).
Często podejmujemy działania nieodwracalne, których skutki uświadamiamy sobie za późno. A ludzie przecież nie są lalkami, choć tak ich często traktujemy. Okazuje się najczęściej, że lalki żyją, czują...
W wierszu również doskonale - według mnie - zbudowany został nastrój niepokoju, mroku...

Pozdrawiam,


Glo.

[meandra]

przede wszystkim nie rób takich przerw pomiędzy wersami, są zbędne...
to mi się nasuwa od razu...

tutaj:

śmierć zaczyna się wtedy gdy wreszcie rozumiesz
że lalkom obcięte włosy nie odrosną
tak stajesz się mordercą
z nożyczkami w dłoni
pochwycony w błękitny malowany wyrzut

zmieniłabym szyk, który nie wpływa na zmianę rytmu.
że obcięte włosy nie odrosną lalkom
propozycja Glo, niestety go zaburza.

czas między końcem początku
a początkiem końca

ten fragment jest bardzo ograny, zastanowiłabym się nad czymś mniej trywialnym.
widzę, że stać Cię na to.

wiersz porusza. wiele jest hospicjów, zamkniętych oddziałów, np. Gdańsk-Wrzeszcz...
oddział białaczkowy... na jednym z nich kiedyś wylądowała, (dosłownie) moja przyjaciółka,
przetransportowana na miejsce helikopterem z Krakowa... przez wiele tygodni mieszkała
w izolatce, miała do dyspozycji jedynie telefon. z tym skojarzyłam obrazy wiersza...
Ani już nie ma... dziękuję w Jej i swoim imieniu za ten wiersz.

ukłony

[Gloinnen]

Też miałam skojarzenia z chemioterapią, śmiercią spowodowaną nowotworem, ale odczytałam to bardziej metaforycznie, jako coś wyniszczającego ludzi, relacje między nimi, niekoniecznie tak wprost o chorobie...

[SamoZuo]

Bez wątpienia wiersz jest o chorych na raka, jednak tekst jest zbyt przewidywalny i wykreowany na siłę. Podoba mi sie tylko ostatnia strofa.

Pozdrawiam

[anastazja]

Biorę całość. Moje klimaty. Dziękuję za wiersz (jest mi bliski).

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Nie rozumiem w sumie przesłania, ale czasem jest tak z poezją u mnie jak z muzyką.
W muzyce słucham metalowego grolowca i za nic w świecie nie wiem o czym ryczy. Ale melodia urzeka.
Tu podobnie. Nie mogę złapać znaczenia, ale jakoś mnie ciarki przechodzą momentami, może z powodu użytych mocnych sformułowań.

[IwonaAspazowna]

Dziękuję za wszystkie powyższe uwagi. Szczególnie pomocna wydaje mi się sugestia Meandry dotycząca trzeciego oraz czwartego wersu drugiej strofy. To miejsce faktycznie "utyka", więc postaram się jeszcze popracować nad jego alternatywną wersją.

Co do przerw międzywersowych, niestety, powiększyły się samoistnie podczas wklejania wiersza z edytora i nie bardzo wiem, jak ukrócić to rozpasanie:(. W utworze z pewnością jest jeszcze sporo do "przetarcia", choć nie chciałabym np. poprzez zmianę szyku ingerować w specyficzne tętno tekstu.

Bardzo podobała mi się interpretacja Gloinnen odczytująca treść wiersza na dwóch równoległych poziomach; tym dosłownym związanym z granicznym doświadczeniem ciężkiej choroby oraz metaforycznym, w której choroba staje się figurą cierpienia wykraczającego poza dolegliwości ciała.

Pozdrawiam serdecznie

[ble]

Trudny temat dobrze zapisany - bo nie chodzi o jakieś drobne potknięcia, które poprawiałaś, ale podejście do takiej opowieści, historii. Na moje oko można by jeszcze odciąć 'więc' i 'to' w ostatniej strofie.
Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

Ponieważ napisałaś, że nadmiar odstępów między wersami był niezamierzony, zaś walka z nimi przerosła twoje siły, pozwoliłem sobie dokonać korekty. Jeśli uznasz, że postąpiłem niesłusznie, napisz o tym, a przywrócę stan poprzedni.

Wiersz dobry, pomimo kilku zachwiań tejże dobroci.
Pozdrawiam