kroplomierz

[Miladora]

nadal w przyszłości dni się marzą
gdy wszystko gdzieś zostanie w tyle
kiedy odetnę biegi sprawom
chociaż na chwilę

gdy w nieobecność wplączę miraż
niedokończenia na skończone
gdy coś da czemuś w końcu wyraz
nawet na moment

i w tle zapadnie się bezjutrze
nie sypiąc w oczy niczym złudnym
a teraz zmieni wreszcie w później
choć na sekundy

dni kroczą obok i przeze mnie
szeregiem zwykłych rzeczy następstw
jakby bez szans że jeszcze zmienię
kiedyś na zawsze

sklejam godziny w ciągły kolaż
kalejdoskopem różnych zmąceń
licząc że może związać zdołam
początek z końcem

[Ewa Włodek]

tak by się chciało, Mila, związać ten poczatek z końcem...Piekna refleksja, wyraża nasze pragnienia...

Uśmiechy posyłam do Ciebie...
Ewa

[e_14scie]

a mnie trochę szkoda, że nie podciągnęłaś pod klasyczną safonę do 11-stki
Bardzo ładnie Mila, dobry wiersz

[Miladora]

Dzięki, Ewuńka.
Ale gdy poganiamy czas, chcąc dotrwać do tego obiecanego jutra, to niestety jednocześnie odbieramy go sobie.
Szkoda, że nie każdą chwilą można się cieszyć, prawda?

a mnie trochę szkoda, że nie podciągnęłaś pod klasyczną safonę do 11-stki

Zupełnie zapomniałam o Safonce.
Zresztą on sam mi się tak zrytmizował i pewnie wyszedłby zupełnie inny, gdybym go w grecką tunikę nagle chciała przyodziać.
Dzięki, Listeczku - na wszelki wypadek wpisałam Safonę do notesika z adresami.
A tak na ucho, to powinnaś się była przyczepić do jednej zwrotki, która nie bardzo leżała, ale wyręczyłam Cię i sama się ścięłam.

Buziaki, Dziewczyny

[Leon Gutner]

Niewiele mam do powiedzenia poza słowem - zachwyt .
Trafiłaś celnie w moje klimaty Mil .
Chwała ci

Z podziwem L.G.

[Miladora]

Trafiłaś celnie w moje klimaty Mil .

Widać myśli mogą wędrować po podobnych ścieżkach, Leonku.
To cieszy, bo daje poczucie, że nie jest się osamotnionym.

Dzięki

[Tomek i Agatka]

Trafiłaś klimatem wiersza w moje nastroje, jakże mi bliskie, dlatego pozwól, że zachowam sobie Twój wiersz na wieczną pamiątkę. A wydawałoby się, że słowa są ułomne i łatwo uszczknąć coś z tego, co się czuje, a tak bardzo chciałoby się przekazać innym. Ale nie u Ciebie Milu, Ty zawsze wiesz jak dotrzeć do tych drzemiących w czytelniku pokładów. No i masz wpadłam w smutek wszelaki, bo pomyślałam, że ten początek z końcem są jak narodziny i śmierć, całe życie próbujemy coś domknąć, nie zauważając, że to domykanie nas tyle kosztuje i doprowadza nas na sam kres. Jesteśmy uwikłani w tym codziennym biegu, zaplątani w szereg spraw niemających końca, kiedy tymczasem niepostrzeżenie dni umykają - wciąż marzy nam się dalsza przyszłość, ale taka wolna, spełniona, z przestrzenią na coś więcej niż cały ten egzystencjonalizm. No to mnie wzięło na maksa. Ha - 12.12 - w sam raz czas na filozowanie

Ech, buźki piorunująco słodkie i miłego dzionka Milu.

Wspaniały wiersz***

[Miladora]

bo pomyślałam, że ten początek z końcem są jak narodziny i śmierć, całe życie próbujemy coś domknąć, nie zauważając, że to domykanie nas tyle kosztuje i doprowadza nas na sam kres.

Bardzo dobrze to ujęłaś.
Niestety tak jest.

Buziaki i niech nam owo "domykanie" nie zajmie jednak czasu do końca życia, bo się zastrzelę.

L'chaim

[Tomek i Agatka]

To za wtepędyibezłebstrzelaniawsamżechnatyśmiastpomyślnąsprawdomkniętość

Twoje zdrowie Milu, zwiślnie i po smoczemu pazdrawliaju

[Gajka]

Piękny wiersz MILADORKO
Wiersz zmusza do refleksji