feniks

[Jarek B]

czasami myślę że nie ma sensu
brnąć w poetyckie uniesiena
gdy nad stołem kurzawa
z łysej głowy

nie nasypiesz nasypu
dla torów rozjebanych na boki
maksymalnie w pozycji na pagony

możesz podążać przetartym szlakiem
marzyć o wstapieniu w szeregi spartakusa
stoczyć kilka bójek
ot tak sobie

dla uciechy tłumu

zaszyć się esperalem
w swojej jaskini
skrzesać ogień

dumnie wypowiedzieć imię

[Marta Półtorak]

Czy to bylo "po pijaku"?
MP

[Gloinnen]

nie nasypiesz nasypu

Nie wiem, czy to powtórzenie jest celowe i z pełną świadomością? Pewnie tak... Mnie to nie brzmi najlepiej...

dla torów rozjebanych na boki
maksymalnie w pozycji na pagony

Wulgaryzmy to trademark twoich wierszy, więc niech zostanie, tym bardziej, że podchodzi pod grę brzmieniową "rozje(b)(ch)anych"...
Zrezygnowałabym z "na boki"...

Końcówka wiersza trafiła do mnie. Jest w niej zawarta tęsknota za powrotem do źródeł, do początków. Nawiązanie do epoki praszczurów pokazuje chęć przeżycia ponownie indywidualnej historii, którą próbujesz zilustrować historią ludzkości. To tak, jakbyś chciał jeszcze raz wszystko zacząć i odnaleźć w sobie człowieka. Ten człowiek w tobie musi urodzić się na nowo, człowiek pierwotny, który ma przed sobą kolejne etapy rozwoju, dojrzewania... Mocne postanowienie zmiany, od korzeni... Dobrze napisane.

Pozdrawiam,


Glo.