Cmentarzyk rodzinny. Teściowa

[tea]

Jak ruda tłusta kura
łypiąc brązowym okiem
przez błękit katarakty
liczyła pieniądze.
Przemykała bokiem,
aby nikt nie widział
w jakiej chowa książce
swoją krwawicę.

Zostały po niej
pończochy -
oczka nie lecące,
beret,
apaszka,
botki,
rękawice.

Mann muss sparen
mawiała
wydzielając racje
żywnościowe
na śniadanie
obiad
kolację.

Pokazywała palcem
gdzie walczyć z bałaganem

I kiedy już wymiotłam
z domu wszystkie śmierci
umarła
zwyczajnie, nad ranem.

I fertig.

[Zola111]

Sarkastyczny obraz starej kutwy... Wszystko rozumiem. Brakuje mi w wierszu jakiejś metafory, choć niby jej cienką ramę zakładasz w "niemieckości" języka "mamusi".

Pozdrawiam, uśmiecham się, choć to pewnie nieprzyzwoite

Ps. "nielecące" już trzeba pisać łącznie

[Marcin Sztelak]

Boże chroń przed teściową w takim wydaniu. Satyra, być może mało poetycka, ale mnie się podoba.

[Zola111]

A mnie także się podoba! Hmmm. Zapomniałam dodać?

Podoba się.

[anastazja]

Dobrze, że moja przyzwoita.

Dobry wiersz.