confetti codzienności

[Qń Który Pisze]

wymyśliłem zapachem bzu
uśmiechy codzienności
w jej krystalicznym wydaniu
najprostszych znaczeń
gdzie prawda unosi się
deszczem tęczowych kropel
a słowo patrzy się w oczy
i nie umie skłamać

i nagle zerwał się ptak do lotu
w nieskończoność błękitu
poszybował jak orzeł
by za chwilę wylądować
na ziemi
jak szary wróbelek
śmieszny mały i wścibski

[pietrek]

...kochajcie wróbelka dziewczęta,
kochajcie do jasnej cholery!

tylko orła cień się kładzie przez troszkę wyświechtane dopełniaczówki
ale jeśli ptak zrywa się do lotu, i to w niedługim czasie, to wporzo
pozdrawiam

[Alek Osiński]

i nagle zerwał się ptak do lotu
w nieskończoność błękitu
poszybował jak orzeł
by za chwilę wylądować
na ziemi
jak szary wróbelek
śmieszny mały i wścibski

Z perspektywy wiele rzeczy wydaje się okazalszych
niż przy późniejszej bliższej percepcji, cóż wyobraźnia
lubi wyolbrzymiać...a przecież to "Tylko dla orłów"...

Pozdrawiam

[Withkacy]

ćwir, ćwir

[iTuiTam]

Właśnie o to chodzi - a my dochodzimy do 'to' po jakimś czasie. Krystalizują się znaczenia i ważkość.

...
poszybował jak orzeł
by za chwilę wylądować
na ziemi
jak szary wróbelek
śmieszny mały i wścibski

Orzeł, czy wróbel? Obydwa piękne po swojemu, i co najważniejsze mają skrzydła, o których my możemy marzyć.
Jedna 'marudka' Qniu. W wersie:

a słowo patrzy się w oczy

omijam się

serdecznie
iTuiTam

[Gloinnen]

Popieram Pietrka z tymi wyświechtanymi dopełniaczówkami

Początek wiersza jest jak łoże fakira...

"uśmiechy codzienności" - banalne.
"wydania znaczeń" -źle brzmi.
"deszcz tęczowych kropel" - kiczowate.
"nieskończoność błękitu" - oklepane.

Ja widzę ten wiersz tak:

zapachem bzu wymyśliłem
codzienność
w jej najprostszym krystalicznym
wydaniu
gdzie prawda unosi się
wśród kropel deszczu
a słowo patrząc w oczy
nie umie skłamać

nagle zerwał się ptak do lotu
w błękit poszybował jak orzeł
by za chwilę na ziemi
wylądować cieniem wróbelka
śmieszny mały i wścibski

Pozdrawiam,


Glo.

[atoja]

jak ładnie brzmi
w wersji Glo