Schody

[Leon Gutner]

Czy wiesz jak trzeszczą stare schody
skrzypią wiekami łez drewnianych
choć przecież miały inne plany

gdy coraz wyższe zwiedzasz stopnie
kolejne piętra wznoszą wrzawę
każdego kroku są ciekawe

czasem się wiją czasem kręcą
w dół albo w górę sam wybierasz
na potem i na jakieś teraz

za siebie nie patrz ani razu
bo widok stopni cię zadręczy
nim zdołasz chwycić się poręczy .

a gdy już staniesz na ostatnim
schodku co kończy drogę całą
zrozumiesz ile z nas zostało

[e_14scie]

ładny nastrój, Leo
ja kiedyś o progach, ty teraz o schodach

ale tu mi przeszkadzają dwa czasowniki w następujących po sobie wersach

Czy wiesz jak trzeszczą stare schody
skrzypią wiekami łez drewnianych

nie pokombinowałbyś jakoś z imiesłowem przymiotnikowym?

np

wiesz że trzeszczące stare schody
skrzypią wiekami łez drewnianych

pointa miodek

[Ewa Włodek]

za siebie nie patrz ani razu
bo widok stopni cię zadręczy
nim zdołasz chwycić się poręczy .

a gdy już staniesz na ostatnim
schodku co kończy drogę całą
zrozumiesz ile z nas zostało

och, Leonie, aleś tu refleksję zawarł! I mądrze, i ładnie...

i moc ciepła do Ciebie posyłam...
Ewa

[atoja]

A schody zwykle mają poręcz...najlepiej stabilną
bez niej trudno się wspinać pod górę i z górki też bezpieczniej
Leo
ciekawy temat i dobry wiersz

[Gloinnen]

Bardzo mi się spodobał. Forma rzeczywiście - niebanalna i może kojarzyć się z biegiem po schodach. Schody mogą symbolizować bardzo wiele - na przykład ludzkie życie.

w dół albo w górę sam wybierasz
na potem i na jakieś teraz

Bieganie w górę bądź w dół - może oznaczać różne decyzje, wybory i ich konsekwencje.

za siebie nie patrz ani razu
bo widok stopni cię zadręczy
nim zdołasz chwycić się poręczy .

Nie warto oglądać się wstecz, życie przeszłością, wspomnieniami, jątrzenie tego, co było - nie przynosi nic dobrego. To też jest bardzo mądra refleksja.

a gdy już staniesz na ostatnim
schodku co kończy drogę całą
zrozumiesz ile z nas zostało

U kresu życia - robimy rodzaj przeglądu - co zrobiliśmy dla świata, ile dokonaliśmy, jakie odnieśliśmy zwycięstwa, jakie klęski, co po nas pozostanie... To także rodzaj zapowiedzi tego, co czeka nas po drugiej stronie. Dopiero wtedy chyba pojmiemy sens naszej egzystencji, którego tak uparcie szukamy (właśnie biegając po schodach zdarzeń)...

Gratuluję wiersza!


Glo.

[skaranie boskie]

Ja też gratuluję.
Zwłaszcza tego ostatniego stopnia. Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, że wspiąłeś się na pierwszy stopień wtajemniczenia. Za nim, co prawda czeka przepaść Styksu, ale uwierz, warto nań wejść i na ową przepaść spojrzeć.
Wbrew pozorom jest piękna.
A potem już nieważne ile z nas zostało. Nie oglądamy się za siebie, widok z przodu zajmuje bez końca.
Wypijmy za ostatni stopień!

[coobus]

Chyba mamy podobną wrażliwość, napisałem kiedyś wiersz zatytułowany: "Melodia schodów drewnianych". Twoje schody sympatycznie trzeszczą, podoba mi się ich odgłos

[Leon Gutner]

nie pokombinowałbyś jakoś z imiesłowem przymiotnikowym?

Może i bym pokombinował Ev . Zamyślę się nad tym .
Dziękuję miło .

Ewo - dużo ciepła odsyłam dziękując za lekturę

Atojko - dziękuję za refleksję .

Glo - rozłożyłaś wiersz na łopatki i powiem że spodziewałem się że to zrobisz
Tym bardziej cieszę się że jest to pozytywny rozkład .
Uszanowanie

Dziękuję małpeczko .
Wypiję z tobą za to aby Leo wspiął się na resztę stopni wtajemniczeń

Coob - dziękuję za dobre słowo . Zdaje się ze analogia schodowa i same schody to wdzięczny temat .

Z uszanowaniem wszystkim L.G.

[Miladora]

No i proszę, jakie ładne rozwiązanie tercyn.
A omal nie przegapiłam ich przez ten swój brak czasu ostatnio.

Kupuję, Leonku - i schody, i formę.

A z tym imiesłowem można jeszcze rozwiązać inaczej:
- Czy wiesz jak trzeszczą stare schody
skrzypiąc wiekami łez drewnianych

No to się wspinajmy

[australijka]

Ostatni stopień może być na samej górze i stamtąd piękny widok - można dostrzec wszystko, czego się nie zauważało patrząc jedynie na stopnie. Pozdrawiam.