echo

[Sokratex]

a haiki będą?
Piszesz jeszcze te pod kolor muzyki?

Piszę od czasu do czasu, ale... do szuflady. Wiesz, jak ciężko musiałem się czasem z nich tłumaczyć?
Haikowcy zarzucali zbytnie odstępstwo od reguł, inni niezrozumiałość. Toteż złożyłem się w scyzoryk
i zostawię ostrza do krojenia zwykłego chleba

Pozdrawiam

[Elunia]

Tak jakoś ni to ni owo. Niby to wiersz, bo ma zwrotki, ale prozą pachnie i to ostro.
Gdyby tak zapisać to jednym ciągiem - opowiadanie powstanie. Trochę powtórzeń i wtrąconych dygresji. Temat gdzieś rozmył się między zwrotkami.
Nie moje klimaty ale pozdrawiam

[Sokratex]

Tak jakoś ni to ni owo. Niby to wiersz, bo ma zwrotki, ale prozą pachnie i to ostro.
Gdyby tak zapisać to jednym ciągiem - opowiadanie powstanie. Trochę powtórzeń i wtrąconych dygresji. Temat gdzieś rozmył się między zwrotkami.
Nie moje klimaty ale pozdrawiam

Jest też trochę metafor, ale to szczegół. Ba, całość jest metaforą.

Pozdrawiam.

[Jagoda]

.

[Sokratex]

„Ulica Kościelnaaaa numer domu trzeci, zaaaabił pan Kwiatkowski żonę, trojeeee dzieci”

Udziwniona podwórkowa piosenka:)
I jeśli już - to wolę w tradycyjnej formie:)

Czyli jednak dostrzegasz inność formy? Skoro tak, może przyjmiesz również do wiadomości, że raczej celowo napisałem coś inaczej,
niż choćby zwykła stylizacja, powiedzmy jak w innym moim wierszu:

• • kamienica
    
    Stróż Angelo miał starą Mietłę
    i oddychał stęchłym powietrzem,
    kąpiąc się w balii
    marzył o Italii -
    mówię wam: jak on marzył w tej balii!
    
    Nie to co Maria... panna Maria
    żółkła z zawiści, jak ta malaria
    wyła z zazdrości
    na przejaw Miłości.
    Słuchajcie: dosłownie pękała z zazdrości!
    
    Więc kiedy Oni - zakochani
    szli dotykając się ustami,
    to Maria chora:
    niech ich Gomora!
    Mówię wam, panna Maria była aż chora.
    
    Lecz, że co piękne dla wszystkich równo,
    z Miłości nagle zrobiło się... nudno
    i Tamtą, cóż...
    skaleczył nóż
    (zapytam was: cóż miała zrobić, no cóż?)
    
    A stróż? Po schodach szedł stróż właśnie,
    gdy to zobaczył. Jak nie zawrzaśnie!
    I koniec balii
    i snów o Italii -
    zdradzę wam: nie kąpie się już stróż w balii.
    
    Zaś panna Maria? - karmi wróble,
    podgląda w parku (jak teges) pudle
    i się rozczula:
    biedna Pudula...
    Mówię wam: i panna Maria się nieraz rozczula.
    
    
    http://www.youtube.com/watch?v=wAI4WI-5QI4