czuwanie

[coobus]

na straży chwili stałem bo ta piękna była
bo chciałem ją ocalić
zachować ją chciałem
więc czuwałem
czuwałem
noc w okno patrzyła
a chwila ta świeciła niczym święto małe

więc czuwałem
czuwałem
w swej świątecznej zbroi
gdzieś tam w górze migały malutkie lampiony
zanurzyłem się cały w księżycu czerwonym
zatraciłem się cały w tym czuwaniu swoim

chwile w grzechu poczęte są jak przebudzenie
nadlatują znienacka
otaczają kołem
gdzieś pomiędzy poznaniem a niemym spełnieniem
pomiędzy iskrą żywą
i szarym popiołem

lub pryskają jak bańka w swym złudzeniu białym
i jak motyl trzepoczą skrzydłami cienkimi
trzeba w dłoniach je zamknąć by nie odleciały
i karmić nadziejami
i czuwać nad nimi

liczyłem uderzenia sennego zegara
kuranty w ciszy drżały jak stare organy
księżyc blask swój wytracał niczym lampa stara
a ja w ciemność wtopiony
a ja zasłuchany

uwięziony w czekaniu
pod żaglem zwiniętym
strzegłem chwili świątecznej żeby nie minęła
i ciszy pilnowałem jak relikwii świętej
i patrzyłem...
patrzyłem...

tak słodko zasnęłaś

[Zola111]

stałem na straży chwili bo ta była piękna
bo chciałem ją ocalić
chciałem ją zachować
więc czuwałem
czuwałem
noc w okno patrzyła
a chwila ta świeciła niczym małe święto

więc czuwałem
czuwałem
w swej świątecznej zbroi
gdzieś tam w górze migały malutkie lampiony
zanurzyłem się cały w czerwonym księżyc
zatraciłem się cały w tym swoim czuwaniu

chwile w grzechu poczęte są jak przebudzenie
nadlatują znienacka
otaczają kołem
gdzieś pomiędzy poznaniem a niemym spełnieniem
pomiędzy żywą iskrą
i szarym popiołem

lub pryskają jak bańka pod białym złudzeniem
i jak motyl trzepoczą cienkimi skrzydłami
trzeba w dłoniach je zamknąć by nie odleciały
i karmić nadziejami
i czuwać nad nimi

liczyłem uderzenia sennego zegara
kuranty w ciszy drżały jak stare organy
księżyc swój blask wytracał niczym stara lampa
a ja
w ciemność wtopiony
a ja
zasłuchany

uwięziony w czekaniu
pod zwiniętym żaglem
strzegłem chwili świątecznej żeby nie minęła
i ciszy pilnowałem jak świętej relikwii
i patrzyłem...
patrzyłem...

tak słodko zasnęłaś

Wiem, że tracimy w ten sposób kilka rymów, jednak teraz jest "lżej" stylistycznie.

To tylko moja wizja. Wiem, że lubisz romantyczny styl.

A wiersz tak czy owak - piękny!

Pozdrawiam,

[coobus]

Dziękuję Zola. Jak zawsze w pierwszej linii na polu walki z inwersją. Podoba mi się Twoja wersja. Ale moja też mi się podoba. Teraz obie w jednym stoją domu. Grunt, że w zgodzie, w przyjaźni. Pozdrawiam serdecznie

[Zola111]

Dziękuję Zola. Jak zawsze w pierwszej linii na polu walki z inwersją. Podoba mi się Twoja wersja. Ale moja też mi się podoba. Teraz obie w jednym stoją domu. Grunt, że w zgodzie, w przyjaźni. Pozdrawiam serdecznie.

Cieszę się, że się nie pogniewałeś, że popsułam Ci wiersz.
W ramach przeprosin za nachalność:


Popielec

ja- złośnica, sekutnica,
zazdrośnica,
sfinks.

tak zimno mi w stopy, kochany.
i zaraz zabierasz je w dłonie.
już razem na obie chuchamy,
dmuchamy, i rośnie z nich płomień.

i rodzi się żarcik o sto-pach.
chce wchodzić w użycie - wykwintnie.
odbija się skokiem do łona,
korzeni się, rośnie, już kwitnie.

zapalił się martwy po zimie,
spopielił we środę po wtorku.
tak wiele ze sobą znosimy.
tak mało mi ciebie, potworku.

schyliłam już głowę, a teraz
posypuj popiołem spod wierszy.
ksantypa, cholera, megiera,
kobieta – po prostu, uwierzysz?

22.02 2012.

[semiramida]

Co za noc! To prawda, z niektórymi chwilami bardzo nie chcemy się rozstawać:))) semi.

[Leon Gutner]

Coobi to grzech rozwalać taki wiersz w taki zapis .
Dręczy i lekko odbiera to co w wierszu istotne a to jest naprawdę dobry wiersz
Ma wszystko co trzeba - tylko ten zapis .....
Wiem że go lubisz ale nie zawsze pasuje ci do tego co chcesz wypisać .

Z nieustającym podziwem L.G.

[Ewa Włodek]

ładny wiersz, Coob, nastrojowy, a takie czuwanie - ech, jest później co wspominać...

Pozdrowieńka liczne posyłam...
Ewa

[coobus]

Zola: śliczny ten Twój wiersz, mocno do mnie trafia. Dzięki za taki ładny akcent. A co do kobiety... ta samokrytyka to pewnie kokieteria. I to czysto kobieca.

Leo: dostałem po uszach, tym razem nie wytrzymałeś. I dobrze mi tak. Pełnej poprawy nie mogę obiecać, zresztą... co najwyżej troszkę. Żeby iść na rękę Tobie, i innym też, powinienem wrócić do interpunkcji w wierszach, do poprawnej pisowni (lubię gdy klawisz ENTER mi ją zastępuje). Da się zrobić. Czego się nie robi dla przyjaciół z jednego piętra. Ale dla tych z innych pięter już nie muszę . Jest to jakieś wyjście.
Pozdrawiam Leo. I dzięki za szczerość, jak zawsze jest w cenie.

Semi, Ewa - dziękuję, Wasza kobieca akceptacja nastroju to miód na moje serce. Miód pitny...

[e_14scie]

I co ja mam czytać?
Kubusia piękne wersy, czy Zoli nie gorsze?

Za oba, choć szkoda, że zolkowy nie zamieszczony, jako odrębny tekst.

[Julka]

cobus

ja idę za Leonem.

Piszę te swoje wiersze w dawnym stylu,
i jeśli ktoś rozrzuca swoje, jak ziarno na polu,
to trudno mi pozbierać myśli i widzieć obrazowo.
Treść mi się podoba jak zwykle u Ciebie.
Pozdrawiam