okno

[Dante]

A tak na boku... czy ktoś pomyślał, że może w ten sposób testuję Forum?
Na ile jestem kompatybilny, choćby z częścią jego uczestników? Nie oszukuję się - nie da rady zmienić
ludzkich upodobań, więc ostatecznie albo pozostaje pisać jak wszyscy, albo szukać dalej swojego miejsca.
Zresztą, czy nie wszyscy oczekują tego samego od takich Miejsc?

Pozdrawiam.

Hm, sprytnie z tym testowaniem, niestety, nie pomyślałem. :puk:
Cóż, nie trzeba być geniuszem spostrzegawczości, że pisują tu różni i bardzo różnie i kompatybilność nie jest tu do niczego potrzebna.
Wystarczy tylko świadomość, że choć byśmy mieli o sobie nawet jak najwyższe zdanie, to jednak nie wszystkim wszystko co piszemy musi się podobać.
Ekstremiści taką świadomość nazywają niekiedy po prostu skromnością, zaś inni - trzeźwym spojrzeniem na własne dokonania. Jeszcze inni - tolerancją na odmienne poglądy i upodobania.

Czego sobie i wszystkim innym szczerze życzę

[skaranie boskie]

Szkoda tylko, że nikt nie poruszył w sumie tego, o czym mówi jego zdaniem ta villanella.

Uczynię zadość twojemu żalowi.
Piszę: moim zdaniem ta imitacja villanelli mówi o przerośniętym ego (mam nadzieję, że tylko) peela.
Za dowód niech świadczy uporczywe błądzenie wyjaśniającego nam zawiłości tekstu Autora wokół dwóch zaimków - moje i o mnie.
To wszystko, co mogę po czasie straconym na lekturę całego wątku powiedzieć.

Pozdrawiam i gratuluję samopoczucia.

[ble]

Już się tu wpisywałam, ale wobec tego co pisze skaranie

moim zdaniem ta imitacja villanelli mówi o przerośniętym ego (mam nadzieję, że tylko) peela.
Za dowód niech świadczy uporczywe błądzenie wyjaśniającego nam zawiłości tekstu Autora wokół dwóch zaimków - moje i o mnie.

No i wręcz przeciwnie, proszę skarania. To mnie i moje są próbami wydobycia siebie z ciasnego kwadratu okna, wyjścia z niemocy, słabości uwięzienia, gdzie starość opiekuję się młodością a wszystko to prześwietlone obrazem chłopca z naprzeciwka, jego chorobą i odsunięciem od życia. Ten rudy chłopiec jakby dawał peelowi znaki, przepowiadał coś, co przyjdzie i będzie mnie i moje. Szczególnie tutaj

ręka starej kobiety, troszczącej się o mnie

Schodzi ze mną po schodach, gdzie ten rudy chłopiec
co chorował na Downa, szczur w potrzask złapany
oddaje mi po latach to, co było moje

Nieuleczalne piękno... zatrzymuję oddech
jak wtedy, kiedy śmiał się, tknięty kamieniami
rękę zdejmując z czoła wyciągał ją do mnie

Uciekałem od tego obrazu spod powiek
a on czekał z krwią w dłoni, przez uśmiech złapany
skazany niesłusznie na całe życie moje

Ładny zabieg z usunięciem kropek. Po prostu wers otwiera duża litera, która jest początkiem nowej strofy, nie zawsze nowego zdania. Czy jeszcze coś chciałeś przez to pokazać?

Wiersz jeden z Twoich najpiękniejszych, Sokratexie.

[Julka]

Sokratex

Przyjmij ode mnie szczere życzenia
I czuj się dobrze w życzliwym gronie
szanuj warsztaty, rady doceniaj
może poezja twoja nie spłonie.

Jeśli potrafisz głową w mur walić
malować cudzą ręką swój obraz
to już niedługo zaczną cię chwalić
osiągniesz szansę nawet na Nobla.



Każdemu wolno pisać, choćby tylko dla pisania
pisanie jest dla każdego, któż by tego śmiał zabraniać.
Pisać więc mogą wielcy i mali,
na stosie za to nikt już nie pali.

[Dante]

Miałem Drogiej Alegorii odpowiedzieć wierszem, ale uznałem, że ta dość niesympatyczna próba psucia atmosfery nowo powstałego forum na to nie zasługuje

Jako user "niefunkcyjny" mogę sobie na takie zdanie pozwolić.

AD