światłoczułość

[ks-hp]

Ia

Na akwareli z Manhattanu nie wyglądał. Błękit i
pastele, korytarze ściśniętych okien. Łącznik
jak międzyrzecze: chłód i czas płyną szybciej.


II

Listy docierają z opóźnieniem. Nieważne, o której -
przyjdź. Wyciągam nawet powietrze.


Ib

Oczekiwać znaczy mieć w oczach klisze,
naświetlać się, kiedy oddycham przez
błony. Chcę widzieć cokolwiek, od
ciężkich ulic do twardych jak soczewki
świateł; od legła płaszczyzna
do zgonna bliskość.

III

Próbuję wykreślać kształty i pamięć.

[Ewa Włodek]

peel wspomina? Co? Jakis związek, relacje uczuciową, już minioną. A jak zapamietaną? Ano, pointę można interpretować na dwa sposoby: wykreślać - z naczeniu "skreślać z listy", czyli dezawuować w miarę możliwości, lub wykreślać - rysować, szkicować, czyli jednakowóż próbować odtworzyć...

Oczekiwać znaczy mieć w oczach klisze

...

ten wers szczególnie do mnie przemówił...

Pozdrawiam ciepło...
Ewa

[ks-hp]

Ewo, za każdym razem odczytujesz prawidłowe znaczenia, i to coraz lepiej. Tak, z tą dwuznacznością wykreślania właśnie tak jest. Rysować czy usuwać pamięć? A może peel po prostu znalazł się w sytuacji, w której nie pozostaje mu nic innego i walczy sam ze sobą? Pozdrawiam!

[AS...]

jako ciekawostkę należy potraktować pewien szczegół
z życia znakomitego uczonego - Johna Daltona; otóż
swego czasu napisał on podręcznik... gramatyki
w którym dowodził, że czas teraźniejszy właściwie
nie istnieje; posługując się w mowie takim czasem
należy przyjąć, że składa się on po części z czasu
przeszłego i przyszłego...
jego gramatyka nie znalazła uznania; czy słusznie?
nie wiem, ale wydaje mi się, że ludzie żyją albo
przeszłością (zwłaszcza starsi) albo przyszłością
(młodzi) i gdzieś po drodze jest ten punkt, w którym
każdy z nas ma swoje pięć minut...

Twój wiersz mnie zatrzymał, zmusił do zastanowienia,
dzięki

[Gloinnen]

czas teraźniejszy właściwie
nie istnieje;

Nieskończona jest chwila teraźniejsza,
bo przecież wciąż dokonuje się
cyfrowy zapis na kartach
pamięci.

To moja poetycka refleksja w temacie.



Glo.

[ks-hp]

Jestem podobnego zdania, acz pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, iż przeszłość i przyszłość to po prostu inne nazwy teraźniejszości; człowiek, który patrzy w przyszłość, stara się uczynić z teraźniejszością to, co tylko możliwe, ażeby nadchodzący czas był owocny; co do przeszłości - to jedynie (wybaczcie ten banalizm) teraźniejszość, która odeszła, ale i czas wpływający na teraźniejszość w rozumieniu bieżąco upływającego czasu.
Ad rem - po prostu ciągnie nas bardziej w tył, w przód albo w sam środek. Jeśli ktoś potrafi widzieć granicę, nie zatopi się w przeszłości czy nie będzie marzył o nieznanej przyszłości. Czasami mam wrażenie, że ja zatrzymuję się tu i teraz, chcąc przywołać myślami to, co było. Z drugiej jednak strony - i tutaj parafraza słów z 'Alchemika' (również banał, a nawet kicz!): kto czegoś usilnie pragnie i wierzy w to, cały Wszechświat potajemnie sprzyja, by spełnić to pragnienie. Może i bzdura, ale łapię się często na tym, że niejednokrotnie najskrytsze tęsknoty serca się spełniły. A jeśli to zależy od ludzi - większość przecież albo próbuje się pozbyć wspomnień, albo uważa, iż są nieznaczące? A jeśli były piękne? Historia lubi się powtarzać, więc i przeszłość nieraz może wrócić.

[Sokratex]

Proza poetycka:



Na akwareli z Manhattanu nie wyglądał. Błękit i pastele, korytarze ściśniętych okien.
Łącznik jak międzyrzecze: chłód i czas płyną szybciej.
Listy docierają z opóźnieniem. Nieważne, o której - przyjdź.
Wyciągam nawet powietrze.

Oczekiwać znaczy mieć w oczach klisze, naświetlać się, kiedy oddycham przez błony.
Chcę widzieć cokolwiek, od ciężkich ulic do twardych jak soczewki świateł;
od legła płaszczyzna do zgonna bliskość. Próbuję wykreślać kształty i pamięć.



Żartuję Sam piszę podobne wiersze, tylko często właśnie takimi jak w podanym przykładzie,
dłuższymi wersami

Pozdrawiam.

[ks-hp]

Dobry żart.
Masz rację - tak po prawdzie, to i mnie zdarza się czasami pisać dłuższymi wersami. Może to rzeczywiście sposób widzenia wiersza? Pozdrawiam!

[Sokratex]

Dobry żart.
Masz rację - tak po prawdzie, to i mnie zdarza się czasami pisać dłuższymi wersami. Może to rzeczywiście sposób widzenia wiersza? Pozdrawiam!

Nie będzie bicia? To przyznam się, że ta przypadkowa wersja bardziej mi się czyta
Czyta, że hej!

Pozdrawiam serdecznie

[Marcin Sztelak]

Świetny wiersz, światłoczuły.

Pozdrawiam.