Nic nie jest takie, jakim się wydaje

[JSK]

Nic nie jest takie, jakim się wydaje

Kiedy wyrzucę z siebie wszystko co bolesne,
Zostanie taka lekkość, że będę zmuszony
Zakotwiczyć przed wzlotem w nienazwaną przestrzeń
I posturę przed nagłym powiewem osłonić.

Biorę wagę, a na nią, na jedną z jej szalek
(chociaż złuda nostalgii z rozsądkiem się kłóci)
Składam to co mnie gnębi - pospiesznie, niedbale,
Byle więcej wyczyścić - zapomnieć, wyrzucić.

A na drugiej łąk kilka i resztę beztroski,
Trochę cienia w ogrodzie, kilka drobnych marzeń
Nowych zabaw spisany codzienny jadłospis
Nic ponadto co mógłbym, nazwać nadbagażem.

Zanurzony w bezmyślność co bawi i cieszy,
Wzorem łątki migotał będę w różnych przedsnach
Aż się szala wywróci i ujrzę bebechy,
By zrozumieć, że lekkość też bywa bolesna.



WERSJA II
========


Nic nie jest takie, jakim się wydaje

Kiedy wyrzucę z siebie wszystko, co bolesne,
Zostanie taka lekkość, że będę zmuszony
Zakotwiczyć przed wzlotem w nienazwaną przestrzeń
I posturę przed nagłym powiewem osłonić.

Biorę wagę, a na nią, na jedną z jej szalek
(Choć ukryta nostalgia z rozsądkiem się kłóci)
Ciskam wszystkie zgnębienia - pospiesznie, niedbale,
Byle tylko z pamięci - zapomnieć, wyrzucić.

A na drugiej łąk kilka i resztę beztroski,
Trochę cienia w ogrodzie, kilka drobnych marzeń
Z rozrywek układany codzienny jadłospis,
Nic ponadto, co mógłbym nazwać nadbagażem.

Upojony grą świateł, będę nektar sączył,
Wzorem łątki migocząc w kolorowych przedsnach,
Aż się szala wywróci i ujrzę wnętrzności,
By zrozumieć, że lekkość też bywa bolesna.

.

[Gloinnen]

Lekkość bywa przekleństwem. Gdy zdaje się czasem,
że gościnna jest przestrzeń, a wszechświat się śmieje.
nagle mrok coś przypomni. Zakłuje pod sercem.
Przeszłość w blizny lęk sączy. Nie zerwiesz. Nie zamkniesz.

Chciałbyś ciszą omotać zetlałe zdarzenia,
zatrzymując w ramionach jedynie wiatr śpiewny;
drogę zgubić o zmierzchu wśród zjawisk i rzeczy,
własnym fobiom na przekór - beztroskę wybierać.

Lecz nie można wciąż latać nad łąką z landszaftu.
Sroga pamięć, rozwarta na przestrzał boleśnie,
twoje myśli zawraca do dawnych przypadków.

Przed oczami wirują dioramy złowieszcze.
Nie wystarczy rzec trudno, by spłacić dług światu.
Porzuć więc lekkość złudną. Dopóki tu jesteś.

[JSK]

Jak zawsze pełen ukontentowania z Twojej odpowiedzi jestem

Dzięki do wyboru i wszystko razem

[iskierka]

po prostu dobry wiersz.

[Gloinnen]

Taka tam rymowanka... w kwadrans na kolanie... (o moim mówię).

No dobra, ale teraz na poważnie zabieram się za Twój.
Na razie potraktuję jak brudnopis.

Interpunkcję trzeba poprawić.

Kiedy wyrzucę z siebie wszystko co bolesne,

Przed "co" - przecinek.

"wszystko, co bolesne,
(...)"

Składam to co mnie gnębi

"to, co mnie gnębi"

Trochę cienia w ogrodzie, kilka drobnych marzeń
Nowych zabaw spisany codzienny jadłospis
Nic ponadto co mógłbym, nazwać nadbagażem.

Niechlujstwo straszne.

"Trochę cienia w ogrodzie, kilka drobnych marzeń,
Nowych zabaw spisany codzienny jadłospis,
nic ponadto, co mógłbym nazwać nadbagażem."

Zanurzony w bezmyślność co bawi i cieszy,

"w bezmyślność, co bawi i cieszy"

"bawi"/"cieszy" - synonimy. Zastąp jeden z czasowników jakimś innym, po co dwa razy powtarzać to samo?

A tak na marginesie - 4 razy użyłeś "co" w wierszu (jako zaimka wprowadzającego zdanie podrzędne). Trzeba coś z tym zrobić.

Wzorem łątki migotał będę w różnych przedsnach
Aż się szala wywróci i ujrzę bebechy,

Przed "aż" powinien być przecinek.

"Wzorem łątki migotał będę w różnych przedsnach,
Aż się szala wywróci (...)"

Byle więcej wyczyścić - zapomnieć, wyrzucić.

"więcej" zastąpiłabym przez "szybciej", jakoś mi nie pasuje do "wyczyścić".

Ewentualnie "wymazać" - może tak?

Nowych zabaw spisany codzienny jadłospis

"Nowe gry ułożone w codzienny jadłospis,
(...)"

Unikasz inwersji i powtórzenia z "bawi" w kolejnej strofie.

"bebechy" mi się nie podobają, za bardzo chyba kolokwialne sformułowanie.

złuda nostalgii

To już prędzej - "choć złudzenie nostalgii"...

No to do roboty!


Pozdrawiam,


Glo.

[skaranie boskie]

No to Ci się dostało JSK.
Ale słusznie.
Chyba za bardzo się pośpieszyłeś z publikacją tego wiersza.
A nie kto inny, jak Ty właśnie, często doradzasz innym, by pozwolili się wierszom odleżeć.
Widzę tu podręcznikowy przykład zastosowania powiedzonka o garnku i kotle.
Liczę na dopracowanie, lub napisanie nowego, lepszego wiersza, taki, jak ten bowiem, nie licuje z twoimi umiejętnościami.
Serio.
A na pociechę -

[Leon Gutner]

I jest super Janowo .
A druga strofa najlepsza .

Z uszanowaniem L.G.

[JSK]

Przejęty do cna surową, acz sprawiedliwą krytyką, postarałem się wytknięte błędy poprawić ew. zminimalizować. Może i efekt nie jest cudowny, sądzę jednak, że jest lepiej.
A jak jest? Może ktoś napisze...

Pozdrawiam.

[Nicol]

Jest zdecydowanie lepszy po poprawkach aczkolwiek do złych zaiste i przed bym go nie zaliczyła...
To jak z oknem i ładnym widokiem za nim. Przetarłeś mocniej w kilku miejscach i szyba zalśniła dodatkowym blaskiem

[JSK]

No, to jakieś miłe słowo na początek dnia, tygodnia - usłyszałem

Dzięki.


Pozdrawiam.