niepełnosprawni a społeczeństwo

[atoja]

Iskierko za szczerość i prostolinijność
Myślę, że piszesz tak jak czujesz i to jest najważniejsze,
bo tak niewielu z nas w tym iluzorycznym świecie jest sobą...

[SamoZuo]

Odbiegliście chyba zdrowo od tematu, bo lecą tzw. personalia - pochwalia.



Chce poruszyć tu tylko jeden wątek - mianowicie wagi pracy, kosztów( wysiłku) pracy

Mnie się nie podoba,że sporowcy paraolimpijscy dostają za pierwsze miejsca około 13 tys.(nie jestem pewna w jakiej wlaucie)

Natomiast zdrowi około 130 tys( tez w tej samej walucie)

to jawne dziadostwo, bo jezeliby oceniac czyjąś pracę, niepełnosprawnych w sporcie ona kosztuje wiecej, a dostaja oni psie pieniądze.

[iskierka]

Iskierko za szczerość i prostolinijność
Myślę, że piszesz tak jak czujesz i to jest najważniejsze,
bo tak niewielu z nas w tym iluzorycznym świecie jest sobą...

Dziękuję

Dodano -- 09 paź 2012, 19:58 --

Odbiegliście chyba zdrowo od tematu, bo lecą tzw. personalia - pochwalia.



Chce poruszyć tu tylko jeden wątek - mianowicie wagi pracy, kosztów( wysiłku) pracy

Mnie się nie podoba,że sporowcy paraolimpijscy dostają za pierwsze miejsca około 13 tys.(nie jestem pewna w jakiej wlaucie)

Natomiast zdrowi około 130 tys( tez w tej samej walucie)

to jawne dziadostwo, bo jezeliby oceniac czyjąś pracę, niepełnosprawnych w sporcie ona kosztuje wiecej, a dostaja oni psie pieniądze.

właśnie i tu się zgodzę

[skaranie boskie]

A ja nie.
Idea sportu olimpijskiego wyklucza czerpanie z niego dochodów. W ogóle samo pojęcie uprawiania sportu zawodowo jest dla mnie chore, ale w świecie, w którym wszystko jest biznesem...
Ale to już temat na osobną dyskusję.

[Gloinnen]

W ogóle samo pojęcie uprawiania sportu zawodowo jest dla mnie chore, ale w świecie, w którym wszystko jest biznesem...

A ktoś niedawno głosił, że wszystko jest na sprzedaż, to tylko kwestia ceny...
Więc każdy orze, jak może.

[iskierka]

A ktoś niedawno głosił, że wszystko jest na sprzedaż,

nawet taka piosenka powstała

[skaranie boskie]

A ktoś niedawno głosił, że wszystko jest na sprzedaż, to tylko kwestia ceny...

Dlatego właśnie o biznesie.

[iskierka]

Odbiegliście chyba zdrowo od tematu, bo lecą tzw. personalia - pochwalia.

Też muszą być

[Nalka31]

Ale Sede ja się nie czuję osobą niepełnosprawną, tylko popatrz, gdziekolwiek zajdę, mówię o realu
tam mnie spostrzegają i patrzą na mnie jak na chorą
nie mogę nawet się odezwać do osoby w lepszym stanie niż ja
to jest trudne Sede, możliwe, że to się da pokonać te stereotypy

A nie przyszło Ci do głowy, że sama niejako na to pracujesz. Postrzeganie, że nie mogę się odezwać do osoby w lepszym stanie niż ja zupełnie przeczy temu, że mówisz iż nie czujesz się osobą niepełnosprawną. Powiedziałabym, że jednak jest to brak akceptacji siebie.

Spotykam się z osobami niepełnosprawnymi niemal codziennie i z realiami w jakich żyją. Mówisz, że masz kłopoty ze wzrokiem, ale ja znam osoby całkowicie niewidome, które pokończyły studia, pracują, aktywnie działają i pielęgnują swoje pasje. Pozakładały swoje własne rodziny i żyją w związkach z pełnosprawnymi osobami, przyjaźnią się z nimi. Każdego dnia udowadniają, że możliwe jest pokonywanie barier bez względu na niepełnosprawność.

Wiem też jakie są realia osób niepełnosprawnych w społeczeństwie, ale to własnie jest wszystko kwestią podejścia do sprawy i spojrzenia na problem. Nikt z nas nie mieszka przecież w złotej klatce bez dostępu do zewnętrznego świata, ale to poszerzanie własnej wiedzy i granic własnej tolerancji świadczy o dojrzałości, a nie twierdzenie, że nie mogę bo... I tu jest sto innych powodów.

Przede wszystkim niewiedza i ignorancja leżą u podstaw. Inną kwestią są ekonomia, gospodarka i cały system państwowy, który w dużej mierze utrudnia funkcjonowanie osobom niepełnosprawnym, zmusza do walki o godność i zrozumienie potrzeb, umożliwienie funkcjonowania w społeczeństwie.

[Sede Vacante]

Co do sprzedawania się w sporcie. Czy w ogóle, w sztuce, jakiejkolwiek.
Na co dzień sprzedajemy się w fabrykach, sklepach, firmach wszelkiego rodzaju. Nie często, wręcz rzadko robimy to, co robimy z pasji (chodzi o życie zawodowe). A jednak robimy to. sprzedajemy czasem całych siebie. Nasze prywatne życie, związki, emocje - jeśli nie potrafimy tego oddzielić od pracy. a tak po prostu bywa.
Więc skoro i tak sprzedajemy się w normalnym zawodzie, to czemu mamy nie brać pieniędzy za swój talent? Mając je, możemy jeszcze bardziej poświęcić się pasji, treningowi, swojej sztuce. Wyobraźmy sobie np. Małysza, który w przerwie między jednym,a drugim zdobyciem medalu idzie do kopalni, do sklepu, do fabryki, czy choćby jeździ na taksówce. I miałby czas na rozwijanie formy? Jakiś komfort psychicznego spokoju, potrzebnego do zdobywania medali?
Moim zdaniem pieniądze wręcz muszą występować w roli zarobkowej tam, gdzie jest pasja. Bo wtedy nie musimy poświęcać całej energii na rzeczy, których nie lubimy, lecz możemy rozwijać się i tworzyć coraz to nowsze, lepsze dzieła. W sporcie jest tak samo.
Kiedyś czytałem wywiad z muzykiem(bodajże Gadowski z IRY, ale nie jestem już pewien) i pytano go o komercję. A on po prostu mówi, że nagranie dobrej płyty to nic innego jak zamieszkanie na pół roku w studiu. Śpiwór, termos z herbatą, kanapki i cały czas praca, 24 na dobę, zanim powstanie gotowy materiał. Nie mówię już nawet o czasie na życie rodzinne.
I czy powstała by taka płyta, gdyby tacy muzycy musieli jeszcze chodzić do fabryki na trzy zmiany?

Nooo, to się wygadałem