***

[Coffee Creeper]

***

płynę

ścierwo

przez zalany step
do miasta

śmierć
niskim głosem
obiecał rejs do piekła

od bólu zęba
po wylinkę w drugie ciało
wydział
dla ludzi z wyobraźnią

czekają tam
na mnie
budowniczowie
potęgi złamanego ducha
wisielca

wpisuje się
w księgę codziennej agonii
końcowych przystanków
i patrzenia w chodnik

ktoś musi tu umrzeć

...
to piekło

[semiramida]

Czasami życie drażni i budzi sprzeciw. Ciekawy wiersz:))) semi.

[iskierka]

ciekawy styl i treść, życie potrafi dać w kość

[Coffee Creeper]

Dzięki.

[Gloinnen]

Wiersz mnie zainteresował.

od bólu zęba
po wylinkę w drugie ciało
wydział
dla ludzi z wyobraźnią

Ta strofa najciekawsza, bogata w znaczenia.

przez zalany step
do miasta

śmierć
niskim głosem
obiecał rejs do piekła

Czy nie powinno być tu czasem "obiecała"? (literówka) - czy celowo maskulinizujesz śmierć?

Ponieważ bardzo lubię przerzutnie, na użytek czytelniczy stworzyłam tu sobie własną - niekoniecznie zgodnie z pierwotną koncepcją autora: "do miasta śmierć" - śmierć jako miasto, w którym tyle się dzieje. Nie jest to jedynie moment, chwila przejścia, ale integralna, skończona, dynamiczna rzeczywistość, w której można funkcjonować. To także przekłada się na fascynację umieraniem, poetycki mikrokosmos jest usytuowany w agonalnych wizjach, które przemierza się jak miejskie uliczki.
Podkreśla to zresztą fraza:

wpisuje się
w księgę codziennej agonii
końcowych przystanków
i patrzenia w chodnik

Tak, zdecydowanie Miasto Śmierć.

Mam jedną wątpliwość formalną:

budowniczowie
potęgi złamanego ducha
wisielca

"budowniczowie potęgi ducha wisielca" - potrójna konstrukcja oparta na dopełniaczu - tu nie chodzi o potępianie w czambuł dopełniaczówki, ale moim zdaniem źle się czyta taki konglomerat.

Poza tym -

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

hmmm, peel zmieniający miejsce pobytu, i to chyba nie z własnej woli - bo - płynie, jakby niesiony przez ściek lub wodę, spływającą po powdzi z zalanego miejsca. I w dziwne miejsce trafia - miasto, ktore jest - piekłem. To może być - i zakładam, że jest - obraz wnętrza peela, trudnej sytuacji, w jakiej się znalazł. Zaintrygował mnie wisielec - i skojarzył mi się z tarotem, z arkanem "Wisielec", który bywa interpretowany jako zastój, brak perspektywy, ale też jako chwila zadumy, refleksji duchowej. Może jednak - nie umrze, a w kazdym razie - non omnis...

Ciekawy wiersz. Skłania do zamyślenia...
Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Coffee Creeper]

Glo...


budowniczowie
potęgi złamanego ducha
wisielca

... zawsze można ciąć i zmieniać. Sam nie wiem... Po za tym "do miasta" i "śmierć" mamy w osobnych strofach więc czytelnym wydaje mi się taki zapis. A dlaczego Śmierć to on? Mam taki pomysł na tę postać zresztą nie tylko mój Bergman choćby też "widział" Śmierć jako postać męską. No i miasto-piekło - doskonale odczytałaś moje intencje.


Dodano -- 27 paź 2012, 19:30 --

hmmm, peel zmieniający miejsce pobytu, i to chyba nie z własnej woli - bo - płynie, jakby niesiony przez ściek lub wodę, spływającą po powdzi z zalanego miejsca. I w dziwne miejsce trafia - miasto, ktore jest - piekłem. To może być - i zakładam, że jest - obraz wnętrza peela, trudnej sytuacji, w jakiej się znalazł. Zaintrygował mnie wisielec - i skojarzył mi się z tarotem, z arkanem "Wisielec", który bywa interpretowany jako zastój, brak perspektywy, ale też jako chwila zadumy, refleksji duchowej. Może jednak - nie umrze, a w kazdym razie - non omnis...

Ciekawy wiersz. Skłania do zamyślenia...
Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

Ewo... Spojrz na moj avatar...przypomina Ci coś? Lubię tworyć rzeczy czytelne na różnych poziomach...

Dziękuję za przeczytanie!

[anastazja]

śmierć
niskim głosem
obiecał rejs do piekła

od bólu zęba
po wylinkę w drugie ciało
wydział
dla ludzi z wyobraźnią to - supcio

Pozdrawiam

[Coffee Creeper]

śmierć
niskim głosem
obiecał rejs do piekła

od bólu zęba
po wylinkę w drugie ciało
wydział
dla ludzi z wyobraźnią to - supcio

Pozdrawiam

Dziękuję.