Zimowa opowieść

[Nalka31]

Na biało szadź ubrała drzewa,
mróz pomalował szyby okien,
pod jodłą zając znów się chowa,
mając ostrokrzew tuż pod bokiem.

Noc rozłożyła się półcieniem,
boi się przysiąść do komina,
ogień ją straszy iskry lśnieniem,
Zima opowieść rozpoczyna.

Bajki wychodzą gdzieś spod progu,
przed panią Zimą się kłaniają,
w rękach świąteczny bukiet głogu,
na swoją kolej już czekają.

Płynie historia, skrzypi mrozem,
pośród jemioły siedzą skrzaty,
Mikołaj w lesie legł obozem,
obok prezentów wór bogaty.

Zanim odejdzie noc zimowa,
obleci w saniach ziemię całą,
zostawi w sercach ciepłe słowa,
a pod choinką paczkę małą

[iskierka]

Podobają mi się twoje wiersz. Fajnie się ich czyta

[Leon Gutner]

Ciepłe słowa wystarczą a jak do tego jeszcze mała paczka to już całkiem ...wesołe święta .

Z ukłonami L.G.

[jaga]

prawie jak bajka - taka świąteczna