Z szuflady z dzieciństwa

[Halszka55]

jako dziecko kładłam dłoń na szybie
nie wiem dlaczego witając się z kwiatem
a sople wkładaliśmy do ust z siostrami ..czując niebo

nocą gdy nikt nie widział
składałam pocałunek
sącząc smak zimy
dziękowałam za przysmak
gulgoczących wnętrzności
usypiałam czujność mamy
jej łzy bezradności
gdy chlebak zionął pustką
piętnem wyrył ślad w sercu
to nic jest jeszcze sopel
karmiciel bezinteresowny
maczany w czymkolwiek
moje smaki dzieciństwa
to napój z kwiatów
zebranych z łąki
wdzięczne żywicielki
babci zielarki podszepty
utrwalone do dzisiaj
pory roku nadal są płynne

dorosłą już ciałem wstrząsa dreszcz
wyjmowany skrawek z pamięci
skromnie było a jednak więcej było miłości

[iskierka]

jako dziecko kładłam dłoń na szybie
nie wiem dlaczego witając się z kwiatem
a sople wkładaliśmy do ust z siostrami ..czując niebo

Podoba mi się

[Jarek B]

dorosłą wstrząsa dreszcz
wykrojony skrawek pamięci

skromnie było
a jednak


grafomania pierwszej wody:)

[Halszka55]

jasny gwint chłopie... nie podoba się nie czytaj! zapal se ulżyj sobie ;-)=

[iskierka]

jasny gwint chłopie... nie podoba się nie czytaj! zapal se ulżyj sobie ;-)=

Nie denerwuj się

[coobus]

Zastanawiające, jak często trafiam w tutejszych wierszach na ten nostalgiczny klimat wspomnień z dzieciństwa. Sam tu nie jestem lepszy. Wracają tamte lata, wracają piaskownice dzieciństwa. Widać czas przybranych kolorowo zielonych gałązek ma swoje prawa. Ja też sobie wmawiam, że tęsknię za tymi "lepszymi", ale sam sobie tłumaczę, że czas naszego dzieciństwa zawsze będziemy wspominali jako najlepszy, niezależnie od innych uwarunkowań.
Za wspomnienia

[Halszka55]

coobus .. może dlatego że już mam z górki, częściej niż kiedyś album otwieram..;-)= /dziesiąt już na karku wszystko za mną /.. trudne dzieciństwo to: siła w słabości się doskonali

[anastazja]

coobus .. może dlatego że już mam z górki, częściej niż kiedyś album otwieram..;-)= /dziesiąt już na karku wszystko za mną /.. trudne dzieciństwo to: siła w słabości się doskonali

mam tak samo Halszka, dzieciństwo (choć skromne ) dziś wspominamy dobrze, być może z powodu ubywających lat, otwierają inne spojrzenie no a kostucha zaczyna dmuchać w kark.
Wiersz wspomnieniowy i dobrze się czyta, mam takie spojrzenie, gdyby zamienić drugą strofę na pierwszą, pozbyłabym się również podwójnego kładłam, wkładałam -- zapisałabym tak;

jako dziecko kładłam dłoń na szybie
nie wiem dlaczego witając się z kwiatem
a sople wkładaliśmy do ust z siostrami ..czując niebo

nie wiem dlaczego witając się z kwiatem
kładłam na szybie dłoń
będąc dziećmi z siostrami lizałyśmy sople czując niebo

Poprawiłabym troszkę puentę

dorosłą już ciałem wstrząsa dreszcz
wyjmowany skrawek z pamięci
skromnie było a jednak więcej było miłości

wyjmuję skrawek z pamięci
w skromnym życiu było więcej miłości

wytłuściłam było, można się pozbyć jednego, w taki, lub inny sposób.

Pozdrawiam