wspólna droga

[coobus]

Glo, ale ten.wiersz jest tak piekny, te powtorzenia sa jak rytm serca, czynia go zywym

Podpisuję sie pod tym, co sam nieudolnie chciałem wyrazić, dziękuję Aniu

Dzięki, Tom, Anastazjo - dzięki Wam, będę pewniejszy swoich racji .

Niigdy nie uderzyłem kobiety, ale z uśmiechem przyjąłem Twoją masochistyczną propozycję, Ewo. Nie zgadzam sie tylko z jednym, że Twój minimalizm to krótkie, żołnierskie słowa. To kobieca dusza. Akceptuję Twój skrót, pozostając jednocześnie przy swoim przegadaniu.

Drobniutkie poprawki naniosłem.

[Alek Osiński]

Wiersz bardzo ładny jest, jest wnim coś z ducha Szymborskiej, a może nawet
księdza Twardowskiego, z tym, że on bardziej rozmawiał z Bogiem, tutaj
natomiast jest rozmowa z człowiekiem, ale owo własnie uwznioślenie prostych
rzeczy jak chocby otrzepywania skóry z piasku, a na koniec sprowadzenie również i wiersza
do rzędu czynności "pierwszych i naturalnych", czyni go w taki właśnie prosty,
ludzki sposób wzruszającym.

Co mi przeszkadza, to właśnie powtarzające się "to", które sprawia trochę wrażenie
uprzykrzonego "tokowania", takiego namolego pokazywania czytelnikowi palcem,
że o to "to" właśnie chodzi, myślę, że bez szkody dla rytmu, można ze zdecydowanej
większości owych "to" zrezygnowac, bez szkody dla wiersza, a wręcz przeciwnie...
no ale to mój prywatny odczyt

[Gabriela]

trochę naiwny, wybacz.
za duzo "to-tów" jak dla mnie, przez to robi sie sucha wyliczanka.

pzdm

[Ania ayalen]

serca bija w rytmie to- tow. I tym rytmem szumi morze....ten sam rytm mozna uslyszec sluchajac melodii nocy, brzmi w swietle gwiazd.

[coobus]

Alek, Gabriela - już wspomniałem, że zamieszczając ten wiersz byłem przygotowany na taką reakcję na moje toty. I jak pisałem, bez tego tętna, tego pulsu, nie słyszałbym, że ten wiersz ma serce. To takie moje osobiste podejście do poezji. Wasze rozumiem, i zawsze chętnie wysłucham szczerych opinii i argumentów. Jak widzicie, ten wiersz nie różni się od wszystkich innych, ma swoich zwolenników (pozdrawiam Aniu) i krytyków, którzy w dobrej wierze coś by w nim zmienili. Krytyka kulturalna, to krytyka twórcza. Serdecznie pozdrawiam

[anastazja]

Amen

[lczerwosz]

zamieszczając ten wiersz byłem przygotowany na taką reakcję na moje toty

No co ty. Podłożyłeś nam te toty. Żebyśmy się na nie rzucili, na zasadzie skanalizowania społecznych nastrojów.

Amen

Jeszcze nie amen. Jeszcze do roboty.
Ja kilka razy wróciłem do tego wiersza i myślę całkiem poważnie, abyś go jeszcze raz napisał.

tego tętna, tego pulsu, nie słyszałbym, że ten wiersz ma serce

Ten tekst jak najbardziej się nadaje do napisania go z wyraźną akcentacją rytmu o częstotliwości 1 Hz, czyli raz na sekundę. Bo teraz raz po raz wyrzuca na wybojach.
Sekunda wzorowana jest na ludzkim sercu, wcale nie przypadek biją nam te serca 60 razy na minutę. I oddech rzadziej, co zwrotkę. Ja nie żartuję, takie rytmy są naturalne, łatwo je sobie mówić, myśleć też.
Zrób nową wersję

[e_14scie]

Coś w im jest, co łapie za zmysły
czegoś mu brak, co mu potrzebne
Jedno jest pewne, że nie pozostaje obojętny

biją nam te serca 60 razy na minutę

Nie wszystkie, moje 75/80

[lczerwosz]

Nie wszystkie, moje 75/80

Sąsiadka jakaś dziwna.

[coobus]

Patrzę na Twoje pierwsze komentarze Leszku i próbę korekty, i teraz, gdy wysuwasz całkiem inne sugestie. Ale chyba nadążam za Tobą. Chodzi o ten puls, za szybko bije, wolisz spokojny, miarowy. To nieduża korekta, tylko wersyfikacja. Myślę, że nastawiony jesteś na taki zapis.


wspólna droga
to każdy mały krok
nawet gdy się cofamy

to twój krzyk nad ranem i mój dotyk
po którym zasypiasz
kamień który podniosłaś by mi go pokazać
morska piana gdy strzepujesz piasek z mojej mokrej skóry

to wspólny początek którego nigdy nie zapomnimy
i wspólny koniec jeszcze nie przeczuwany
purpurowa chwila zadumy nad grobami bliskich

to moja wielka cierpliwość dla twoich małych grzechów
i moje wielkie grzechy
wystawiające na próbę twoją wyrozumiałość
godziny kiedy milczymy zawzięcie
rozstania kiedy tęsknotą nie potrafi zachować milczenia

to ten wiersz

Szedłem sobie właśnie do ołtarza, gdy odebrano mi pannę młodą, wsadzono mi pod mankiet inną, bierz , głupi, zobacz, młodsza, ładniejsza, bogatsza… więc patrzę, głupi, i widzę, że mają rację, młodsza, ładniejsza, bogatsza… tylko nie moja. Widzisz, jak to z ludźmi bywa, jak lubią marudzić.
Zaufałem Twoim sugestiom, masz dar przekonywania. Mam pannę ładniejszą. Tylko… Przyjrzę się jej, pewnie polubię.
Dzięki za czytanie i pozdrawiam.

---
16.01.2013
Zdecydowałem się na powyższą wersję, przemyślałem argumenty. Wrzucam ją na górę.