W słońcu południa

[Ewa Włodek]

bo, to jest Rakowicki, Kochana...


Pięknie Ci dziękuję, że zaglądnęłaś do mnie...Cieszę się bardzo i moc serdeczności wysyłam...
Ewa

[iTuiTam]

Podoba mi się klimat tego krótkiego opowiadania, Ewo.
Ciekawe przechadzki po historii bliższej i dalszej.

I tak sobie myślę, że czasem jak się chce coś zobaczyć, to się zobaczy i trudno później o wytłumaczenie, jak to się stało. Czy ułan naprawdę był tam gdzieś w końcu alejki, czy nie to nie jest istotne, najważniejsza jest przeżyta przez bohaterkę chwila.
A teraz poczytam komentarze.
serdecznie
iTuiTam

[Ewa Włodek]

I tak sobie myślę, że czasem jak się chce coś zobaczyć, to się zobaczy i trudno później o wytłumaczenie, jak to się stało. Czy ułan naprawdę był tam gdzieś w końcu alejki, czy nie to nie jest istotne,

ano, właśnie - nie wiem, jak to się stało i chyba nie spróbuję wytłumaczyć inaczej, niż słowami staruszka Szekspira: "są sprawy na niebie i ziemi o jakich się nie śniło filozofom"... A ułan - chyba jednak - był, choć przez chwilkę...

ślicznie Ci dziękuję, że wyszperałaś takie stare opowiadanie, że je przeczytałaś i powiedziałaś coś miłego...
serdeczność posyłam...
Ewa

[Adela]

Przeczytałam z wielką przyjemnością - może to dziwnie zabrzmi, ale czytając pomyślałam - na cmentarzu jest dużo życia:) to cieszy, bo wraz z nim jest i pamięć:)

[Ewa Włodek]

Przeczytałam z wielką przyjemnością - może to dziwnie zabrzmi, ale czytając pomyślałam - na cmentarzu jest dużo życia:

witaj, Adelo, miło Cię gościć. Dziękuje, że wstąpiłaś i poczytałaś. I cieszę się, że z przyjemnością...

A co do cmentarzy - ooo, tak, jest tam o wiele więcej życia, niż sie nam wydaje. Znam, na przykład, historię wielce miłosna, która się zaczęła na cmentarzu, a skończyła - ślubem.
No i ucieszną w jakimś sensie - poszedł był mój Kolega 13 marca, w Krystyny, z kwiatami na grób żony. Kkwiaty - zostawił na płycie i poszedł po wodę do kamiennego wazonu, ktory tam jest na stale. A wracając - zobaczył jakąsd kobietę, niosącą ten jego bukiet. Więc się do niej pięknie uśmiechnął, powiedział: "dzień dobry", i zapytał: "czy pani ma na imię Krystyna?" Kobieta powiedziała - że nie. A wtedy on: "to proszę mi oddac te kwiaty, bo ja je przyniosłem dla mojej osobistej Kryśki, która mieszka - ooo, tam, a pani - kupię kiedy indziej, tylko proszę ni powiedzieć, jak pani ma na imię i w ktorej kwaterze spoczywa"...No, i kwiaty - odzyskał...

A te - dla Ciebie

z mnostwem uśmiechów...