blues rozedrgany

[Miladora]

i znowu nie śpię słucham bluesa
w rozklekotanej katarynce
dźwięki płowieją dymem w ustach
pajęczynowo wiszą tony

blues na trybiki stare drewno
i szelak – błyszczy politura
zapach i smak w tonacji g-moll

w tle grajek który
dawno umarł

dziś inna dłoń już na uchwycie
sięga melodią po akordy
brzęczy łańcuszek pudło skrzypi
małpka zasłania uszy – oczy

blues na klimaty walca retro
w balansach kroki przemycone
drepcze papuga los wyciąga

w tle cienie ludzi
coś skończone

[Gorzki Dziad]

Katarynka nie bardzo kojarzy mi sie z klimatami bluesowymi, ale jest fajnie.

[Nilmo]

Mi też trochę się namieszało. Blues w klimacie walca...grajek na katarynce wygrywający całe akordy....to trochę za dużo jak na moją wyobraźnię.

[Sokratex]

Piękny. Katarynka, niczym ogromny Titanic, ale zbudowany nie ze stali, tylko dłoni kolejnych grajków -
powoli zanurza się w kornikowej toni "a orkiestra gra dalej..."

[Miladora]

Katarynka nie bardzo kojarzy mi sie z klimatami bluesowymi,

Może się nie kojarzyć, Dziaduś, bo w czasach katarynek nie grano na nich bluesów.
Ale wygrywane na nich wówczas melodie miały także pewną nostalgiczną nutę.
Ten wiersz powstał dla dwóch osób - jedna z nich lubi bluesy, druga katarynki.
No i spróbowałam to połączyć.

Mi też trochę się namieszało.

Spróbuj wyobrazić to sobie, Nilmo, jako nakładające się dźwięki katarynki i bluesa. Przenikające się w czyjejś głowie klimaty obydwóch melodii.

tylko dłoni kolejnych grajków -

To też, Sokratesku. I przemijanie, które niezależnie od rodzaju instrumentu niesie ze sobą uczucie pewnej nostalgii.

Dziękuję, Panom

[Sokratex]

To też, Sokratesku. I przemijanie, które niezależnie od rodzaju instrumentu niesie ze sobą uczucie pewnej nostalgii.

Wiem, słychać ją tak wyraźnie, że echo się budzi...

i znów jak co dzień samotny usnę
jesień za sobą w nic pociągnie
o... być przynajmniej Twoim bluesem
zaśpiewaj innym moją wiosnę

[Miladora]

i znów jak co dzień samotny usnę
jesień za sobą w nic pociągnie
o... być przynajmniej Twoim bluesem
zaśpiewaj innym moją wiosnę

i znów zapewne bluesa zanucę
nim jesień z sobą w nic zaprowadzi
i może wiosnę zbudzę nim nawet
na oślep biegnąc zimowym skrótem

lecz ciągle jeszcze deszcz z nim rozmawia
blues na tle wiatru cichnie półtonem
w jesiennym zmierzchu znów marzną dłonie
zima za pasem ech szkoda gadać

[Nilmo]

Jedna mała uwaga. Na katarynce się nie gra. Nią się tylko kręci odtwarzając gotową melodię . Podobnie można uczynić z gramofonem gdy padnie silnik popychając talerz palcem. Czy to powód by nazywać kręcącego kompozytorem ? Pomylić grajka z kataryniarzem to jak pomylić twórcę poezji z recytatorem. Stąd pisałem że mi namieszałaś z tymi przenikaniami, grajkami itp.

[Miladora]

Na katarynce się nie gra.

„Gra” na niej kataryniarz i zgadza się, że w zasadzie jedynie kręci korbką. Ale w wolnej interpretacji można go nazwać grajkiem, podciągając pod nazwę „uliczni grajkowie”. Zresztą mógł według uznania nadawać tempo melodiom, więc poniekąd jednak również "grał".
Może to i pewnego rodzaju eufemizm, ale z kontekstu wynika, że o kataryniarza chodzi.

Załączam zdjęcie wiedeńskiego kataryniarza podczas występu rok temu.

kataryniarz.jpg

Dobrego

[Gorzki Dziad]

Wygląda jak Marcin Daniec.