dom na grzbiecie niedźwiedzia

[ks-hp]

Podnoszenie ciężarów. Otwieram - widzę - niedogaszony papieros, wbity
monowzrok. Między ramiennicami biały kontur równin - popiół z nieba.
Bóg pali! - myśl wyjęta z Emmy. Błękit ostry jak krawędzie kartki.

Po drugiej stronie jesteśmy prostymi kreskami; chce zamienić, zobaczyć
przejrzystość. Pierwszych ludzi wygnano z tej samej przyczyny. Warto
odjąć zmysły. Nie pokrążaj się. Z chaosu wyszłaś i w chaos powrócisz.

Nie ulepszysz słów, które nas opuściły. Nie złapiesz słów na wydechu.
Powietrze bezsensownie drży i brzęczy, kiedy odchodzimy. Roztrapniasz
litery na głuche głoski. Emmo, leżałaś obok mnie, a ja nie zauważyłam

mokrej pościeli i śniegu pod kołdrą.



____________________
cykl: syberiada

[neuro]

Delikatny i subtelny wiersz jednocześnie pulsujący pod powierzchnią. Pełen niepokoju, a jednocześnie będący wyrazem łagodnej zgody, pogodzenia się z trochę niewygodnym położeniem. Ot, takie jest życie.
Podobają mi się nawiązania biblijne. Chociaż widzę tu też pewien wpływ filozofii hinduistycznej, np. "Warto dojąc zmysły" jako nawiązanie do stanu nirwany, który pozwala zobaczyć to, co po drugiej stronie (za płaszczem Mai). Jednak ta druga strona u Ciebie wiąże się z grzechem.
Porównanie ośnieżonych równin do pokrytych bożym papierosowym popiołem jest bardzo ambiwalentne. Jednak moim ulubionym fragmentem jest: "Nie ulepszysz słów, które nas opuściły.". Widać w tym zwrocie jednoczesną rezygnację i próbę pogodzenia się z tym, co już się wydarzyło.
I chyba wkradły się dwie literówki: "pokrążaj" i "roztrapniasz". Jeżeli to są neologizmy, to dla mnie są nieczytelne.
Pozdrawiam, M.

[anastazja]

Nie pokrążaj się. Z chaosu wyszłaś i w chaos powrócisz.

czy nie powinno być pogrążaj

Roztrapniasz
litery na głuche głoski

i tu Rozdrabniasz

nie sądzę, że neologizm ?

Budowa i temat świetny.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Piszesz prosto z mostu, ale używając niebanalnych sformułowań. Świetnie się to czyta!

[ks-hp]

Dzięki wszystkim za dobre słowo.
Neuro, Anastazjo - tak, to są neologizmy. Proszę szperać dalej.
Pozdrawiam!

[Leon Gutner]

Nie pokrążaj się. Z chaosu wyszłaś i w chaos powrócisz.

Nie ulepszysz słów, które nas opuściły. Nie złapiesz słów na wydechu.
Powietrze bezsensownie drży i brzęczy, kiedy odchodzimy. Roztrapniasz
litery na głuche głoski. Emmo, leżałaś obok mnie, a ja nie zauważyłam

mokrej pościeli i śniegu pod kołdrą.

To mój ulubiony fragment .
Reszta chyba troszeczkę odstaje .

Z uszanowaniem L.G.