Franciszek

[Gloinnen]

gówno jakiego dawno nie czytałem

Nie przeczytałeś gówna, lecz wiersz.

[Sede Vacante]

Nie przeczytałeś gówna, lecz wiersz.

No właśnie admini, reagujcie na takie komenty, bo nam się zrobi śmietnik na bluzgi

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Obrażał się nie będą, bo nie ma na co

[neuro]

Tak, wiersze okazjonalne to ciężki kawałek poezji. Ja np. się ich instynktownie boję. Inna sprawa, że utworowi pisanemu pod wpływem chwili trzeba dać odleżeć i wrócić do niego później. Spojrzeć z dystansem. Może już pora... Mam kilka wskazówek.

Zdrobniałe nawet w oficjalnych mowach.
[...]
Franciszek.

Nigdy w oficjalnej mowie nie słyszałam (a w oficjalnym piśmie nie czytałam) formy typu Franek, Franuś czy Franeczek. Franciszek to pełna forma imienia i o żadnych zdrobnieniach nie może być tu mowy. Co innego pozostałe przytaczane przez ciebie sytuacje życiowe. Jednak "oficjalne mowy' wymykają się z tej klasyfikacji.

Wielbiciel braci mniejszych,

Określenie "wielbiciel" trzeba zastąpić.Kojarzy się z rozkrzyczanymi nastolatkami, rozhisteryzowaniem, grupami fanów. A to nie ta stylistyka. Pomyśl o innym określeniu.

bezsprzeczny optymista

"bezsprzeczny"czy "bezsprzecznie"? Zastanów się and zamianą. Może "niekwestionowany" (chociaż to chyba też nie to określenie)? Poszukałabym czegoś na zamianę.

Brał w objęcia Ciebie, boś niczym krzew różany,
piękno z kłami pod jasnym uśmiechem.

Nie "Ciebie" a "ciebie" - wiersz to nie list, wielkie litery w zaimkach są więc zbędne.
A zdanie jest jakieś koślawe. Trudno mi uchwycić jego sens. Widzę różę i kolce jak kły, uśmiech i schowane za wargami ostre zęby. Tylko ostre kły w uśmiechu to nieco wampirza wizja. Tak mi się kojarzy.

Przyjmował zalety z wadami w komplecie.

Ten "komplet" - to też nie ta stylistyka do końca.

Czas ich dzieli długim sznurem, jednak
są niemal jednością.
Odrzucił zaproszenie złota do znajomych,
jednak wpadli na siebie. Przypadkiem.

"Jednak" x 2. Jedno jest do usunięcia/zastąpienia.
"Odrzucił zaproszenie złota do znajomych" - jak o zaproszeniu na fecebooku. Jakoś mi to ni leży.
"jednak wpadli na siebie. Przypadkiem" - czy jedno się nie zawiera w drugim? Wpadanie na siebie zazwyczaj jest przypadkowe, nieplanowane.

[...]Serce z miodu.
Topi wnętrza z lodu sam dźwięk tego imienia.

Wkradł się rym wewnętrzny "miodu":"lodu". Pomyśl nad przeszeregowaniem albo zmianą któregoś składnika.
[/quote]

Niech mu miłe będzie życie, jak miłe to imię.

I puenta. Jakaś taka banalno-laurkowa z powtórzeniem.

Wiem, że chęci i zamiary miałeś dobre. Może właśnie dlatego warto wrócić i dokonać niezbędnych zmian. Bo i nie jest tak, ze nic mi się nie podoba. Są niezłe fragmenty. Te dwa najbardziej:

Calusieńkie życie rozpieszczany mową.

Nie przepadając za zdrobnieniami, ale w kontekście rozpieszczania określenie "calusieńkie" pasuje idealnie. Podoba mi się też ta myśl. Rozpieszczanie mową.

Czas ich dzieli długim sznurem

Zgrabna myśl. Sznur wskazuje na odległość, ale też i ciągłość. Ładnie uzupełnia całość.

Reasumując - posiedź, pomyśl i popraw. Jeśli potrzebujesz daj tekstowi i sobie jeszcze nieco czasu.

Pozdrawiam, M.