Laboratorium

[Alek Osiński]

Wyruszaliśmy o piątej, albo wcześniej. Właściwie
bez niczego, bo wszystko było na miejscu. Coś
do jedzenia, picia, jakby człowiek dopiero
zestrajał się z przedmiotami, brał ich
najmniejszą próbkę. Wyjdzie - nie wyjdzie?

Krótka kwarantanna w tramwaju, wśród
czuwających sióstr, które kończyły zmianę.
Ulga na ich twarzach graniczyła z pewnością
ale kontury oczu, ust, to mocno zaznaczone
antagonizmy. Dąży się do nich długo, a tutaj
są w zasięgu ręki, jak nocny stolik, lampka
zwinięty pod głową koc.

Spodziewam się, że nie myślą o niczym
są skupione, a wewnątrz nich dojrzewają kultury
dobrotliwych bakterii, miękko wyswobadzają się
z poczucia identyczności, wysiadają
a my naśladujemy je wzrokiem.

Kiedy trasa się kończy, tramwaj wykreśla
kształt podbródka, wypełnia okrągłe naczynie
w którym zagłębia się pipeta, nasącza gazik.
Biorą go w palce i ostrożnie rysują na twarzach
długie, owalne linie, łagodne parabole.

[ono]

na początku brakowało mi liryki (tak nieco opowiadaniowo ), ale ostatnią zwrotką odrobiłeś wszystko:

Kiedy trasa się kończy, tramwaj wykreśla
kształt podbródka, wypełnia okrągłe naczynie
w którym zagłębia się pipeta, nasącza gazik.
Biorą go w palce i ostrożnie rysują na twarzach
długie, owalne linie, łagodne parabole.

pozdrawiam

[Ewa Włodek]

to Twoje "Laboratorium", Alku - to metafora życia i jego procesów? Bo tak odbieram sens. A trawmaj pełen pasażerów - doskonałe miejsce do "laboratoryjnych" badań nad tymże...

pozdrowieńka serdeczne...
Ewa

[marta zoja]

Zawsze zastanawiam się, gdzie następuje reakcja chemiczna w mózgu....gdy powstaje wiersz....zaskoczenie...może i w tramwaju...pożądania natchnień wielu....Pozdrawiam Zosia

[iTuiTam]

Wyruszaliśmy o piątej, albo wcześniej. Właściwie
bez niczego, bo wszystko było na miejscu. Coś
do jedzenia, picia, jakby człowiek dopiero
zestrajał się z przedmiotami, brał ich
najmniejszą próbkę. Wyjdzie - nie wyjdzie?
...

Tak, tak - tramwaje, autobusy, pociągi, metro... Inspiracje rodzące się się w laboratorium obserwacji.
'Rosnący' jak kultury w probówkach, świat.
Gęsto od obrazów i asocjacji.
serdecznie
iTuiTam

[marta zoja]

Jeszcze uwarzność duszy na drugiego...błądzącego, niewiedzą człowiek a....tam też

[em_]

Ale Ci się napisało, dobry pomysł z tym laboratorium,
teraz tak myślę, że to chyba najlepiej dobrana przenośnia, jaką ostatnio widziałam.
A niby takie proste..
Pozdrawiam

[neuro]

Zgadzam się z em_, bardzo udana metafora. Z jednej strony zwracasz uwagę na determinizm społeczny, z drugiej na mechanizmy biologiczne. Lubię takie wątki w poezji. Chociaż u Ciebie zarysowują się one jedynie na marginesie, dopełniają całości obrazu.
A wiersz można odczytywać na wiele sposobów - dwa podstawowe to życie jako laboratorium ("długie, owalne linie, łagodne parabole" kojarzą mi się z zmarszczkami) lub proces twórczy widziany jako laboratorium.

[Bożena]

Wyruszaliśmy o piątej, albo wcześniej. Właściwie
bez niczego, bo wszystko było na miejscu. Coś
do jedzenia, picia, jakby człowiek dopiero
zestrajał się z przedmiotami, brał ich
najmniejszą próbkę. Wyjdzie - nie wyjdzie?

- no jak większość pracujących-

Krótka kwarantanna w tramwaju,

- czasem w autobusie też się do pracy jechało- piszę w czasie przeszłym- bo dziś raczej autem- taka przejażdżka dawała możliwość obserwacji

Kiedy trasa się kończy,

- każda trasa się kiedyś kończy-

środek komunikacji miejskiej - laboratorium- ja tak wprost odczytuję- choć ostatnia strofa metaforą -

[Alek Osiński]

zastanawiam się, gdzie następuje reakcja chemiczna w mózgu....gdy powstaje wiersz

ja tam nie wiem, ale pewnie by można na ten temat przeprowadzić jakieś badania;)

Dziękuję Wszystkim za czytanie i komentarze:)