O północy w Krakowie

[atoja]

Gdy cień ostatni zniknie we Floriańskiej,
zaskrzypią schody na Mariackiej Wieży,
stary dorożkarz prosi na przejażdżkę
tajemnym szlakiem krakowskiej bohemy.

Wyjmuje z kufra stare peleryny.
W prześwitach czerni widać jak pulsują
zwinięte skrzydła i dusza nirvany.
Koń parsknął z cicha, już dzwoneczki dzwonią

i słychać kroki na kamiennym bruku,
urwane frazy drgają w sukiennicach.
Stach z młodym Boyem i ognistą Gudrun
spieszą do gwarnej Jamy Michalika.

Artyści górą, tym mniejsi im wyżej
od wszystkich, którzy nie potrafią latać.
Ponad tę Polskę co ma w głowie olej.
Nie każdy ptakiem, kto w piórka obrasta.

Perlą się słowa nim wódkę wypiją,
głosy w ekstazie cytują Nietzschego.
Wszystko się kręci - nienawiść i miłość
w kulcie dla sztuki, czczonej jak Panteon.

W oparach dymu, woni alkoholu
gość niewidoczny szkicuje niedbale.
Błyszczącym wzrokiem zerka spod binokli
na twarz natchnionej muzy Dagny Juel.

Solveig's Song Griega pragnieniem do novum
nim świt przed kluczem w bramie sennie zgrzytnie.
Zagości jeszcze w czeluściach Paonu,
szkic zamyślony zostawi na płótnie.

Tkwią w smugach cienia uśpione latarnie,
w złocistych kłosach bronowickie żeńce.
Tylko poeci z gołębiami tańczą,
w pejzażach barwiąc niespełnione wiersze.


2012
po obejrzeniu filmu "O północy w Paryżu"

[Miladora]

Bardzo piękny klimat, Atojka.
I dlatego warto byłoby dopracować małe niedoróbki.
Masz bowiem rymy naprzemienne, ale czasem ich brakuje niestety.
Podkreślam te braki:

Wyjmuje z kufra stare peleryny.
W prześwitach czerni widać jak pulsują
zwinięte skrzydła i dusza nirvany.
Koń parsknął z cicha, już dzwoneczki dzwonią

Tu do dopracowania zarówno rymy "a", jak i "b".

Artyści górą, tym mniejsi im wyżej
od wszystkich, którzy nie potrafią latać.
Ponad tę Polskę co ma w głowie olej.
Nie każdy ptakiem, kto w piórka obrasta.

W oparach dymu, woni alkoholu
gość niewidoczny szkicuje niedbale.
Błyszczącym wzrokiem zerka spod binokli
na twarz natchnionej muzy Dagny Joel.

Przy okazji - Dagny Juel.

Tkwią w smugach cienia uśpione latarnie,
w złocistych kłosach bronowickie żeńce.
Tylko poeci z gołębiami tańczą,
w pejzażach barwiąc niespełnione wiersze.

Miłego

[Leon Gutner]

Sama przyjemność .
Dobrze było przespacerować się szlakiem krakowskiej bohemy.

Z uszanowaniem L.G

[coobus]

Dziękuję, że oprowadziłaś mnie po Krakowie, dziś miałem nawet na to ochotę. Przeczytałem z przyjemnością

[atoja]

Dziękuję Mila ...Perfekcyjna Pani Wierszy
ech...atoja taka nieposkładana i brakuje jej kopniaka

Dodano -- 06 kwie 2013, 20:55 --

Leo
miło Cię gościć...zapraszam zawsze i wciąż

Dodano -- 06 kwie 2013, 21:05 --

Coobus, dziękuję
jak zapewne zauważyłeś adnotację, wiersz powstał po obejrzeniu filmu Woody Allena "O północy w Paryżu"
A przecież nasz Kraków miał (i ma) niezapomnianych artystów. Szczególnie fascynuje mnie okres młodopolski i stąd ten wierszyk...

[Ewa Włodek]

ech, Atojo - jakiż Twój Kraków inny od mojego - który ostatnimi czasy pokazałam...Ładniejszy...
Teraz w Krakowie na Floriańskiej o północy - raczej wrzaski imprezowiczów, którym do ówczesnej bohemy tak daleko, jak z Krakowa na Madagaskar...

A propos Młodej Polski i peleryn arytstowskich - anegdota, jak najbardziej autentyczna. W czasach młodopolskich właśnie szedł sobie student Akademnii, owinięty peleryną, nocą po Floriańskiej i zatrzymał go patrol c.k. policji żądając, by odsłonił pelerynę, i pokazał, co niesie, czy nie ma pod nią "jakowejś kuntrabandy, zwędzonego towaru alibo bibuły trefnej". Student - odmówił, więc został ciupasem odstawiony na odwach, który się mieścił przy Ratuszu (niestety, rozebrany z polecenia ś.p. prof. Stefana Świszczowskiego, w czasach, jak był miejskim konserwatorem zabytków). I tu ponownie wezwano studenta do zdjęcia peleryny, a jakby odmówił, nastraszono go aresztem. Więc student - zrzucił pelerynę i stanął goły jak go Bog stworzył, tylko w skarpetkach na "halterach", kamaszach i szaliku! I się - zaczęło! Bo dyżurny policmajster napisał w raporcie, że student Akademii obnażył się na posterunku w przytomności podoficera dyżurnego, dwu stójkowych, dwu "doprowadzonych karnie opryszków i trzech niewiast ulicznych", ale też - przed krzyżem, który wisiał nad wejściem i portretem Najjaśniejszego Pana, który wisiał na ścianie! Więc - obraza moralności oraz symboli religijnych i państwowych - jak drut! I co czynić z tym fantem na przyszłość? Problem stał się - ważki, bo raporty w tej materii pisali kolejni funkcyjni policjanci - włącznie z prezydentem policji państwowej, aż wreszcie raporty trafiły do Wiednia na biurko stosownego ministra. I ten podjął decyzję: pod żadnym pozorem nie wzywać studentów Akademii omotanych peleryną do jej odsłonięcia - bo jak by taki - znów goły i wesoły - uczynił coś takiego nie w nocy na posterunku wobec oprychów i dziwek, tylko - za dnia, na ulicy, w przytomności szacownych Krakowian, w tym Pań i Panienek niewinnych, a w dodatku - w pobliżu kościoła - oj to by było,! I od tej pory studenci w Krakowie naszali pod pelerynami różności - w tym także antypaństwową bibułę...
Przepraszam, że się tak rozpisałam, ale mnie - zainspirowałaś...

Serdecznośc posyłam...
Ewa

[atoja]

Dziękuję Ewo ... jak mniemam rodowita Krakusko
Miło mi, że wiersz był inspiracją i przywołał świetny dowcip z tamtych czasów

[Ewa Włodek]

Miło mi, że wiersz był inspiracją i przywołał świetny dowcip z tamtych czasów

aaa, to się cieszę, Atojo, że Cie nie zanudziłam, bo mnie się, niestety, czasem buzia nie zamyka...
A to oczko wyżej - to nie jest dowcip, tylko autentyczne zdarzenie, serio! Jakem Krakuska...

pozdróweczki dołączam...
Ewa

[agafb]

Wiersz z klimatem. Krakowscy poeci powinni być zadowoleni.
Dobrze i płynnie się czyta. Przyjemny dla ucha i ducha .a