Pozór

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Na pozór zbyt dorosły na widzenie magii,
zupełnie oschły na kokiety wróżek.
Za mocno przy ziemi, by ufać pomocy z nieba.
Nadmiernie oporny, by poznać nieznane.

Zanadto tchórzliwy, aby zawalczyć ze złem.
Zbyt zaślepiony, by odróżnić cień od światła.
Na tyle obojętny, żeby nigdy nie być pewien.
Leniwy przesadnie, wybiera najłatwiejsze

Powagą zamurowany, nie wierzy już elfom,
innym, co z kart baśni tłumaczyły świat.
Nie kłamały o prawdzie, zabrały kołdrę złu.
Zdjęły grzech z narodów, zostawiły jednostkom.

Chodźmy do Baśnioboru.
Albo do innego magicznego świata.
Przypomni się nam nasz świat różnoraki.
Piękny jak konar dębu, choć nie zawsze prosty.

Wersja druga wiersza:

Na pozór zbyt dorosły na dostrzeganie magii,
zupełnie obojętny na kokiety wróżek.
Za mocno przy ziemi, by ufać niebu.
Niechętnie nowe odkrywa światy.

Zanadto tchórzliwy, aby zawalczyć ze złem.
Zbyt zaślepiony, by odróżnić cień od światła.
Na tyle obojętny, żeby nigdy nie być pewien.
Leniwy przesadnie, wybiera najłatwiejsze

Powagą zamurowany, nie wierzy już elfom,
innym, co z kart baśni tłumaczyły świat.
Nie kłamały, zabrały kołdrę złu.
Zdjęły grzech z narodów, zostawiły jednostkom.

Chodźmy do Baśnioboru.
Albo do innego magicznego świata.
Przypomni się nasz świat różnoraki.
Piękny jak konar dębu, choć nie zawsze prosty.

Wersja trzecia:

Na pozór zbyt dorosły na dostrzeganie magii,
zupełnie obojętny wobec kokietujących wróżek.
Za mocno przy ziemi, by ufać niebu.
Niechętnie nowe odkrywa światy.

Zanadto tchórzliwy, aby stanąć do walki ze złem.
Zbyt zaślepiony, by odróżnić cień od światła.
Na tyle obojętny, żeby nigdy nie być pewien.
Przesadnie leniwy, wybiera najłatwiejsze

Powagą zamurowany, nie wierzy już elfom,
innym, co z kart baśni tłumaczyły świat.
Nie kłamały, zabrały kołdrę złu.
Zdjęły grzech z narodów, zostawiły jednostkom.

Chodźmy do Baśnioboru.
Albo do innego magicznego świata.
Przypomni się nasz świat różnoraki.
Piękny jak konar dębu, choć nie zawsze prosty.

[ono]

no, no - podobasie

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Dzięki

[Ewa Włodek]

kokiety wróżek.

poprawnie będzie: zupełnie obojętny wobec kokietujących wróżek.

Niechętnie nowe odkrywa światy

Niechętnie odkrywa nowe światy

aby zawalczyć ze złem

aby stanąć do walki ze złem (zawalczyć - to straszny żargon)

Leniwy przesadnie, wybiera najłatwiejsze

Przesadnie leniwy, wybiera najłatwiejsze

zabrały kołdrę złu

co to znaczy: zabrały kołdrę złu? Nie gniewaj się, ale dla mnie jest to humorystyczna zbitka, a chyba nie o to chodziło? Doradzam, żebyś to wyrzucił, bez tego strofa nie straci, a - zyska


Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Bonsai(Tomasz Socha)]

zabrały kołdrę złu

To znaczy, że zło przestało być nieprzyjemnym sekretem, każdy wie, że to zło jest, bo zostało obnażone, pokazane publicznie .

Dzięki za opinię

[Ewa Włodek]

Ewa Włodek pisze:
zabrały kołdrę złu


To znaczy, że zło przestało być nieprzyjemnym sekretem, każdy wie, że to zło jest, bo zostało obnażone, pokazane publicznie

generalnie domyślałam się, że może o to chodzić. Jednakże ta "kołdra" - za bardzo się kojarzy z alkową, z tajemnicami typu męsko-damnskiego (nie koniecznie z kategorii zła), i prez to bywa nacechowana dość wulgarnie. Jest lepsze - pod względem nacechowania (neutralne) - sformułowanie: to frazeologizm: "chowanie pod korcem" - i wiadomo, w czym rzecz, że się "coś", jakiś sekret, raczej - niemiły, wydobywa na tak zwane "światło dzienne".
Tyle mojej rady - reszta w Twoim ręku

pozdrawiam serdecznie
Ewa

[coobus]

Zrobiłeś solidny rachunek sumienia. Pewnie czytając sam się sobie dziwisz. Wiersze potrafią być jak lustro.

Chodźmy do Baśnioboru.
Albo do innego magicznego świata.
Przypomni się nasz świat różnoraki.

Kuszący pomysł, ładnie sformułowany. Brawo dla wiersza

[Bożena]

Na pozór zbyt dorosły na dostrzeganie magii,
zupełnie obojętny wobec kokietujących wróżek.
Za mocno przy ziemi, by ufać niebu.
Niechętnie nowe odkrywa światy.

- czyli peel dojrzały- na oko koło 50-tki- wtedy świat nabiera ostrzejszych rysów- w końcówce wiersza- jest jednak chęć powrotu do czasów baśni- pozdrawiam

[Sede Vacante]

Mi osobiście stylistyka nie podchodzi, ale ja ma inne gusta. Fantastyka w wierszu to po prostu nie moja bajka.

Ale przeczytałem, bo miałem przyjemność pomagać na privie przy wierszu i pozwolę sobie raz jeszcze zauważyć:

"Na tyle obojętny, żeby nigdy nie być pewien.
Przesadnie leniwy, wybiera najłatwiejsze" - chyba "nie być pewnym"? Oraz "przesadnie leniwy, wybiera najłatwiejsze" - brzmi pokracznie.

Piękny jak konar dębu, choć nie zawsze prosty.

A kiedy konar dębu jest prosty? Są takie drzewa, które można by - na siłę - nazwać prostymi, choć dla mnie to określenie nie pasuje, wolałbym "strzeliste"(w przypadku drzewa, nie w wierszu), ale "prosty konar dębu"?
Chyba,że czegoś nie wiem.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Konar dębu nawiązuje do Baśnioboru. W ogóle do lasu. Kocham las, chciałbym zostawić to nawiązanie.
A i nie powracam do świata baśni, bo, mocno wierzę, że wcale z niego nie wyszedłem .

Dziękuję za opinie .