List do X...

[Julka]

List do X...

Malowałam twój obraz w marzeniach.
Byłeś taki realny, możliwy.
I przyszedłeś - milczący jak cienie,
bezimiennie zatrważać i dziwić.

Osładzałeś mi samotne chwile.
Uwielbiałam twoją miłą postać.
Nie wiedziałam że się bardzo mylę,
że nie możesz nigdy ze mną zostać.

Jakże pięknie wybrzmiewały słowa,
budujące uczuć twoich dozę.
U stóp serce złożyć ci gotowa
nie spostrzegłam że nosisz obrożę.

Gdy odszedłeś, powiędły żonkile,
i owady marsz żałobny grały,
wspólną drogę ukrył wicher w pyle,
został smutek w moim świecie małym.

Gdy przyjrzałam się swoim marzeniom,
pomyślałam - miłość bywa złudą.
W maju transy inne niż jesienią,
łatwo ulec nierealnym cudom.

[Gloinnen]

Julka, za ten wiersz to powinnam Ci natrzeć uszu...

[P.A.R.]

zemną

ze mną

w pierwszej brakło aa

doktor Strosmajer mawiał, gdyby głupota mogła latać byłabyś gołębicą
prafraza do poezji sama się ciśnie na usta

[Julka]

Glo

może jaśniej, dlaczego?
Powinnam go dać na początkujące,
ale przecież nikt nie zabronił pisać o czym się chce.

PAR

właśnie się zastanawiałam dlaczego ani tu,
ani na pliku, nie podkreśliło mi tego onego,
ale wiedziałam, że jest tu taki etatowy kpiarz,
to na pewno jak się nawinie, wyłapie jak szczur
każde cośtam.
No i ja miałam rację, a on pole do popisu, nawet ponad miarę!



Z grzecznościowym podziękowaniem
Julka

[Gloinnen]

może jaśniej, dlaczego?
Powinnam go dać na początkujące,
ale przecież nikt nie zabronił pisać o czym się chce.

Skoro mnie ciągniesz za język... Tylko żeby potem nie było...

Julko, potrafisz naprawdę zaskoczyć ciekawym, dobrze napisanym wierszem, z interesującymi, mądrymi przemyśleniami, z humorem i polotem. Ten wierszyk sprawia wrażenie żywcem przepisanego ze sztambucha... Nie chcę tutaj już używać mocniejszych słów, bo sama najlepiej wiesz...

Malowałam twój obraz w marzeniach.

Osładzałeś mi samotne chwile.
Uwielbiałam twoją miłą postać.
Nie wiedziałam że się bardzo mylę,
że nie możesz nigdy ze mną zostać.

U stóp serce złożyć ci gotowa

No proszę Cię...! Przecież to jest totalna porażka...

został smutek w moim świecie małym.

Gdy przyjrzałam się swoim marzeniom,
pomyślałam - miłość bywa złudą.

I tak dalej...

Przesłodziłaś, przesadziłaś... Ckliwe, melodramatyczne, nie muszę dalej mówić...

twój obraz

Osładzałeś mi

twoją miłą postać.

ze mną zostać.

uczuć twoich

złożyć ci gotowa

w moim świecie

swoim marzeniom

Popatrz ile masz zaimków...

Nie wspomnę o inwersjach i innych "cudach na kiju"...

To nie jest dobry wiersz. Nie wiem, czy wyciągnęłaś go z lamusa, czy po prostu przydarzył Ci się i już... Umiesz pisać lepiej, możesz pisać lepiej, więc czekam na lepsze...



Glo.

[Julka]

Ha ha ha Glo
Jasne że wyciągnęłam go z lamusa
bo dla kogo teraz miałabym go napisać
robię porządki w kompie i trafiam na takie wierszyki sprzed lat - ho ho ho.
Ale szkoda, że teraz nie można pisać takich słodkich wierszyków.
Przenieś go na początki i będzie ok.

[Ewa Włodek]

Julcia - powiem tak: problem - jest, i to wcale nie rzadki, że się jakaś Pani zauroczy cudzym Panem, i później nie bardzo wie, co z tym zrobić. Samo życie. Jak piszesz - wiersz jest w słusznym wieku, więc może by tak zaeksperymentować, i napisać go - od nowa? O tym samym, a - inaczej? Parę razy tak zrobiłam, i fajnie wyszło, więc i Tobie też wyjdzie, że ho, ho...

samo dobre posyłam do Ciebie...
Ewa

[Julka]

Masz rację Ewuniu że można by go przenicować,
ale czy warto?
Lepiej napisać jakiś nowy, choć ja ostatnio nie mam głowy
Fajnie piszesz komentarze Ewuś, wskazujesz co można zrobić z nieudanym dziełem, a najbardziej podoba mi się to, że Twoje komentarze są profesjonalne,
jak recenzenta z prawdziwego zdarzenia,
ponieważ odnosisz się do wartości treści, wnikając w jej sedno, co w poezji jest, powinno być na pierwszym planie, bo warsztatu nikt się nie naczyta, jedynie dla krytyka ma to większe znaczenie
Dziekuję Ci Ewuś za zainteresowanie moją pisaniną
Pozdrawiam wiosennie

[Leon Gutner]

Znów bardzo sztambuchowo .
Za bardzo naiwnie , lekkomyślnie , zbyt wprost , nazbyt otwarcie
Przerabiamy to wszystko wszyscy w pewnym wieku ale potem to już tak nie działa.
Wpadają mi w ręce niemal takie same wiersze dziesięciolatków i dwunastolatków . W porównaniu z tym co pisało się w tym wieku w czasach Leona to rzeczywiście niekiedy " dzieła "
Dziś Leo czegoś innego poszukuje w wierszach .
A czytałem już twoje świetne wiersze Julko o dwa nieba lepsze i różniące się od tego diametralnie.
Sama podniosłaś sobie poprzeczkę .

Pozdrawiam L.G.

[Julka]

Leo

Ktoś musi pisać do sztambucha, bo przecież nie nie tylko uczeni
czytają nasze wiersze.
A jak jakaś pastereczka zechce miłemu zaśpiewać,
a nie umie poezjować,
to skąd weźmie takie bliskie sercu słowa.