Skaryfikacja

[Sede Vacante]

Fałszywe emocje oblepiają szeptami.
Podpowiadają,
na ile sposobów powinienem spalić ten świat.
Już nigdy nie będziesz sobą.
Należysz do nas.
Wykupiłyśmy twój akt urodzenia.

Skaryfikują wytropioną wrażliwość.
Jadem dezynfekują wolę istnienia.
Szykują do apokalipsy pod drgającą powieką.

Rząd cyfr i literek.
Biała laska.
Ostatnia nieodkryta cywilizacja.

Żywiciel.

Owijam bandażem kolejne wschody słońca.
Będziesz miał swój całun.
Wszystkie drogi prowadzą
do środka.

[Alek Osiński]

Ja tu widzę jakiś bolesny konflikt pomiędzy Peelem a światem,
wręcz całym światem...

na ile sposobów powinienem spalić ten świat.

Peel wydaje się mieć wrażenie duszenia, miażdżenia,
utraty własnej tożsamości...przez co właściwie?

To w jasny sposób z wiersza nie wynika...mogą to być normy społeczne, obyczajowe, prawne lub nawet ograniczenia ekonomiczne...i właściwie wszystko, co z zewnątrz nakłada jednostce kaganiec i wysysa z niej krew

Żywiciel.

Tak to chyba właśnie Pl odczuwa, że świat na nim pasożytuje
i walkę o swoją nieokiełznaną wolność, której łapczywie potrzebuje, widzi
raczej w czarnych barwach - "Fragment o całunie"
i "drogach do środka" - zamykanie się w sobie?

Fałszywe emocje

Ten zwrot mnie trochę zdziwił - bo wydaje mi się, że emocje nie mogą być fałszywe,
mogą najwyżej wynikać z fałszywych przesłanek...

[Sede Vacante]

Peel wydaje się mieć wrażenie duszenia, miażdżenia,
utraty własnej tożsamości...przez co właściwie?

Niemalże tymi samymi słowami zapowiadałem swój wieczór autorski. Brawo!

To w jasny sposób z wiersza nie wynika...mogą to być normy społeczne, obyczajowe, prawne lub nawet ograniczenia ekonomiczne...i właściwie wszystko, co z zewnątrz nakłada jednostce kaganiec i wysysa z niej krew

A to właśnie niech będzie dla każdego historia, która sam sobie dointerpretuje

Tak to chyba właśnie Pl odczuwa, że świat na nim pasożytuje

szukałem nawet na wikipedii tego terminu, jak jest jakiś zwierzak i pasożyt żywiący się na jego grzbiecie. W końcu dałem "żywiciel". Dokładnie tą samą drogą "kombinujemy".

Całun to bardziej kpina. Głos emocji, tych fałszywych, coś w rodzaju: Krwawisz? Skończysz w całunie, przynajmniej będziesz miał fajny gadżet po śmierci.

Ten zwrot mnie trochę zdziwił - bo wydaje mi się, że emocje nie mogą być fałszywe,
mogą najwyżej wynikać z fałszywych przesłanek...

- tak, o to mi w sumie chodzi.
Ja tak myślałem, że skoro to emocje, których się wstydzę, które nie są moje, a jakby zassane z jadem z frustracji - to jakby były sfałszowane. Bo prawdziwy ja to nie ON, jednak NIM jestem - jakbym czuł się przez te emocje oszukany.

Dziękuję ci za wnikliwą analizę, bardzo mnie cieszy, że pochyliłeś się nad tym, bardzo dla mnie osobistym wierszem.
I odczytałeś jak "po śladach na śniegu" idąc dokładnie tym samym tokiem rozumowania.
Zgadłeś na szóstkę.
Czego nie opowiedziałem do końca, zostawię dla siebie

[EwaMagda]

Sede - w moim odbiorze Twój wiersz jest monologiem z samym sobą a jednocześnie dialogiem z negatywnymi - nie fałszywymi, jako, że fałszywe w moim odczuciu mogą być ambicje, słowa - emocjami, obcymi osobowości i charakterowi peela.
Taka walka w obronie tożsamości.
Biały bandaż symbolizuje tu tarczę, za którą codziennie się chowa, ale jego wrażliwość jest zbyt duża, żeby nie odczuwał i nie krwawił po zadanym poprzedniego dnia ciosie.
To już koniec mojego wymądrzania się
Super wiersz, lubię takie

[Sede Vacante]

EwoMago - dzięki za poświęcenie uwagi i opinię.

[Maryla Stelmach]

pytania na które nie znajdujemy odpowiedzi. dobry wiersz.

[Katrina]

Być sobą...Człowiek jednak jest zlepkiem sytuacji, bardziej podatnym na nie niż mu się wydaje.
Tak mówi ujęcie nieosobowościowe, które nie zakłada stałości wewnętrznej a jednynie reaktywnosć sytuacyjną.

Złe emocje, chyba sa nieodłączne, ostrzegają także przed tym,ze coś idzie w złym kieunku w naszym życiu, trzeba się z nimi oswoić i nauczyć żyć, nie wypierać, bo i tak wrócą.

Pozdr.