Umiłowanie prawdy

[Gloinnen]

Prawdę można kochać tylko platonicznie. Zbliżenie budzi wstręt i to najczęściej do samego siebie.

[Alek Osiński]

Raz budzi, raz nie budzi...ale to już tak bywa ze złotymi myślami...że często brzmią atrakcyjnie,
ale jak się przyjrzeć z bliska, to przeważnie znajduje się tylko pół prawdy...a gdzie druga połówka...
pewnie w innej myśli...

[Bonifacio Sieczepia]

Eee tam,
prawda jest tak piękna,
że aż w oczy kole.

Ps. Nie każdy może patrzeć prosto w słońce.

Od dzieciństwa różne osoby uczą nas oszukiwać siebie i innych, budować nierealne fantasmagorie. Czy dlatego po przebudzeniu mamy nienawidzić samych siebie?

[Bonifacio Sieczepia]

Ujjjj... Dwa identyczne tematy.
http://www.osme-pietro.pl/aurea-dicta-f ... 10274.html

[Gloinnen]

Przepraszam za zdublowany temat. Już został usunięty, a komentarz przeniesiony we właściwe miejsce.

Pozdrawiam i dziękuję.


Glo.

[Ryszard Sziler]

Coś w rodzaju : "Bojaźni i drżenia"...

[em_]

Może to zbytnie uogólnienie, ale owszem, prawda najczęściej jest bolesna,
pozdrawiam

[karolek]

Prawda daje wolność, umiłowanie kłamstwa - niewolę.

[januszek]

Prawdę można kochać tylko platonicznie. Zbliżenie budzi wstręt i to najczęściej do samego siebie.

no nie!
po prostu trzeba chyba ten wstręt przezwycięzyc', przejśc' przez niego, nawet gdyby to było "piekielnie trudne" [piekłem]
Jan Paweł II zapytany o najważniejsze zdanie z "Ewangelii" odpowiedział bez namysłu: "Prawda was wyzwoli"
Bóg jest Prawdą - przez duże "P" a Jego platonicznie kochac' nie wypada lepiej juz kochac' jak dzieci to czynią - szczerze.
pozdrawiam.

[skaranie boskie]

To obszerny temat.
Prawda, jako dobro wcielone nie istnieje.
Zawsze obarczona jest jakimś przymiotnikiem. Nawet prawda obiektywna nie jest pozbawiona przymiotnika, który nadaje jej specyficznego znaczenia.
W dzieciństwie i wczesnej młodości odkryłem pewną prawidłowość.
Kiedy chciałem gdzieś wyjść z domu i szczerze wyznałem rodzicom, dokąd i po co, z reguły dostawałem szlaban. Najbardziej zaś niewiarygodne kłamstwo, otwierało drzwi rodzinnego domu na oścież, nieraz nawet na dłużej, niż do północy. Takie doświadczenia z młodości bardzo łatwo przenieść w dorosłe życie. I jak się wtedy będzie miała miłość do prawdy?
Czy ulegnie obrzydzeniu? Ona, czy jej miłośnik?
Jak widać, wszystko jest względne.
Za prawdę!