Oddział specjalny

[Ratana]

Przydzielono nas sobie na jednostkę
szorstkim szwem zszyte szyje
lubiące się doprowadzać
do miękkiego szalu.

Walczę trochę o przestrzeń dla zmysłów
bo mi przyspawano prywatnego
antyterrorystę, niepotrzebnie
przetrząsamy pola
niewybuchów.

Szyja nas świerzbi jak stary kompan, smutne
udekorowania na oddziale dziennym
skoro któreś z nas jest bombą
oboje zginiemy.

[Sede Vacante]

Toksyczny związek?
Bardzo oryginalny sposób na opis - zszyci szyjami ludzie, dwoje antyterrorystów. I te bomby, wybuchy, rozminowywanie. To wszystko i odpowiedni dobór słów, wyobraźnia, świeżość w spojrzeniu bez mdłych, nudnych do bólu schematów "klasyki miłosnej" , czyni ten wiersz bardzo dobrym, w moim przekonaniu.
I w d...mam wzorce, przykłady, klasykę, "najznakomitszych", czołówki, rankingi, ligii, znafcóf i całą resztę gromady.
Podoba mi się bardzo niekonwencjonalne podejście do wiersza miłosnego - o ile dobrze odczytuję. I ostro nakreślone obrazy. Ma wiersz "pałera".

[Gloinnen]

I w d...mam wzorce, przykłady, klasykę, "najznakomitszych", czołówki, rankingi, ligii, znafcóf i całą resztę gromady.

Naprawdę nie ma potrzeby, aby to ostentacyjnie podkreślać teraz w każdym poście.
Wywnioskować można, że nikomu nie wolno napisać krytycznej uwagi o wierszu, który Tobie się spodoba, bo natychmiast zaczniesz zachęcać cały świat do zlewania tejże ciepłym moczem? Informując oczywiście, że z upodobaniem zrobisz to pierwszy...

Walczę trochę o przestrzeń dla zmysłów
bo mi przyspawano prywatnego
antyterrorystę, niepotrzebnie
przetrząsamy pola
niewybuchów.

To jest ciekawy fragment.

Myślę, że takim "oddziałem dziennym" jest po prostu życie. Zrośniętym z nami "prywatnym antyterrorystą" może być wszystko to, co człowieka ogranicza - jego kompleksy, strach... Jego drugie "ja" - to złe, lękliwe, słabe, spod władzy którego nie da się uwolnić.
Przypomniała mi się teoria psychologiczna o "dziecku" i "rodzicu", którego każdy z nas w sobie nosi. Jeżeli nie ma równowagi pomiędzy "dzieckiem" i "rodzicem" - istnieje wówczas poczucie stłamszenia. "Rodzic" narzuca rygory, nie pozwalające się rozwijać, oczyszczać z emocji, działać intuicyjnie i spontanicznie.
"Dziecko" dla odmiany - to ciągła bezradność, zdziwienie, niespełnienie, niepokój, stanie w miejscu, brak wiary w siebie...
W takiej właśnie "syjamskiej" zależności żyje peelka. W głębokiej niezgodzie z samą sobą, w gruncie rzeczy. Jakby sama dla siebie była klatką... Tak interpretuję ten wiersz.

miękkiego szalu.

"miękki szał" ---> literówka.
Ale dlaczego "miękki"? Nie pasuje mi to określenie, lecz ciekawa jestem, czemu takie zastosowałaś.

Walczę trochę o przestrzeń dla zmysłów

"trochę" ---> też moim zdaniem nieprecyzyjne; czy ta walka może być połowiczna? A jeśli jednak w tym kierunku podążasz - to poszukałabym czegoś konkretniejszego: np. "walczę czasami", "walczę nieporadnie", coś w ten deseń...

Szyja nas świeżbi jak stary kompan,

"nas" ---> według mnie do wywalenia; zbędny zaimek.
"świerzbi" ---> ortografia!

skoro któreś z nas jest bombą
oboje zginiemy.

Dobre podsumowanie. I pasuje do tego rozdwojenia jaźni.

Uwaga odnośnie interpunkcji - skoro używasz, to trzeba uzupełnić, bo kuleje. Pod tym względem wiersz nie prezentuje się dobrze.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ratana]

Sede - dzięki bardzo : ) toksyczny związek, może między dwojgiem ludzi, może między jednostką a grupą, a może między wewnętrznymi demonami - ja swój zamysł mam ale interpretacja dowolna : )

Glo - dzięki za rozbudowaną opinię, bardzo doceniam : )

"miękki szał" ---> literówka.

Nie, nie, miał być miękki szal, jako odniesienie do pojawiającej się wcześniej szyi. Miało właśnie rodzić skojarzenia z doprowadzaniem do szału. A miękkiego na zasadzie opozycji - szał jest raczej czymś negatywnym, ale tutaj jest dwojaki, trochę potrzebny, bo miękki i koi pozszywane szyje.

"trochę" ---> też moim zdaniem nieprecyzyjne; czy ta walka może być połowiczna? A jeśli jednak w tym kierunku podążasz - to poszukałabym czegoś konkretniejszego: np. "walczę czasami", "walczę nieporadnie", coś w ten deseń...

Chciałam tym słowem podkreślić, że walka jest od niechcenia, bo i tak wiadomo, że nie da się jej wygrać : ) Ale przejrzę tę strofę pod tym względem, dzięki.

Co do ortografii i interpunkcji - przemilczę bo mi wstyd, spieszę poprawić

Edit.
A, jeszcze odnośnie zaimka "nas" - użyłam go, żeby pokazać, że ta szyja jest jakby wspólna. Jedna szyja ale świerzbi nas. Ale może faktycznie to zbędne dopowiedzenie, zastanowię się nad usunięciem, dzięki!

[Sede Vacante]

Glo. - odpowiedź na priv.

[Gloinnen]

Nie przesadzaj.
W końcu to forum dyskusyjne, więc dyskusje były, są i będą. Inaczej po co w ogóle miałyby istnieć takie portale, jak "Ósme piętro"???

Jest ładny dzień, sobota, może lepiej jakiś spacerek, albo ? Wyluzuj trochę. Bez złośliwości.

[Sede Vacante]

No ok, niepotrzebnie się unoszę.

[Ewa Włodek]

wiersz o tym, jak czasem się dzieje między czlowiekiem a jego "alter ego", czy jak się tam to licho nazywa. Cóż - jak jedno jest miną, drugie - saperem, to zawsze jedno ma "przerąbane". Ciężko dojść do konsensusu, czasem się udaje, czasem - nie, a cała ta wewnętrzna szarpanina przypomina "oddział dzienny" dla - delikatnie mówiąc - emocjonalnie rozchwianych. Dobry zamysł...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[EwaMagda]

Ratano - świerzbić ( źródło - SJP)
potocznie: dawać nieprzyjemne odczucie podrażnienia, swędzić, swędzieć; świerzbieć.

Trudny w odbiorze wiersz, poprzez nagromadzenie metafor - (prawda,Sede?) - ale może tak wygląda poezja współczesna.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Uffff...dobrze, że nie muszę krytykować, bo bym sie naraził Sede...
wiersz jest całkiem dobry, chociaż parę szczegółów można imo kontestować;)

szalu...nie jestem pewien, czy gramatycznie nie powinno być - szala

chociaż równie dobrze możnaby to chyba rozwiązać również szal, szalów...oczywiście to inne znaczenia,
ale w liczbie mnogiej

"skoro" zakłada pewność, nie wiem, czy o to chodziło, może lepsze byłoby - jeśli...
bo tak jak jest - eksplozja pewna...

generalnie jednak, czuję, że Autorka wie o co chodzi w te klocki