Depresyjna ballada Piurnonsensowicza

[misza]

Wódka rodzi niepamięć, ale w kiepskiej chwili,
przywołuje wspomnienia, wyrywa z letargu,
rozczulone nad sobą i nad dolą marną,
słowiańskie stado genów, które lubią kwilić.

Wlewa się wartką strugą w popękane deski
rozeschniętej gitary skołatanej duszy,
zawodzącej jękliwie, gdy jej struny ruszyć
i spłynie za wieczorny horyzont, bezkresny.

Gdzie są one? Gdzie białe, śniegi niegdysiejsze?
Śpiewa razem z Franciszkiem w dobranym duecie
o życiu, które boli. Mocno. Chociaż przecież,
po Villon'ie zostały tylko stare wiersze.

Łzy pijaka, toczone nad ostatnią kością
paryskiego poety, kruszejącą w ziemi,
będą srebrem księżyca na twarzy się mienić
i palić gorzką solą, nim na wietrze poschną.

Znowu chandra dopadła Żenię ciepłą nocą.
Okowita jest zimna, lecz wcale nie chłodzi.
W nieruchomej duszności rozgwieżdżonych godzin,
krąży wieczne pytanie – jeśli żyć, to po co?

Pochylił się nad stołem i we śnie skamieniał.
Głośno chrapiąc, wypłoszył z tarasu komary.
Pijaniutki i blady, wydawał się stary.
Nikt nie wie, gdzie się podział, niegdysiejszy Żenia.

[Leon Gutner]

I wpędziłeś Żenię w depresję Miszka
Wcale nie z powodu komarów i zimnej wódki.
Forma - jedna z Leo ulubionych .

Z zapartym tchem .

Uszanowanie L.G.

[misza]

W nic go nie wpędziłem. Jewgienij miewa takie cykle
jestem pewien, że wyjdzie z "deprechy" nazajutrz.
Z tęgim kacem, oczywiście

[Ewa Włodek]

oj, Żenia, Żenia, czemu Ty, Chłopie, na smutno pijesz? A kropnij na wesoło, to i uśniesz smacznie, i rześki wstaniesz...Jedyna korzyść - to to, że komary wypłoszył chrapaniem! Wydzierżaw mi, Miszko, Żenię, bo komarów ci u nas - dostatek, wiadomo, Kraków na mokradłach leży...
Poczytałam z przyjemnością...

pozdróweczki posyłam...
Ewa

[misza]

Ewo

Żenię zabieram ze sobą, bo tam gdzie wyjeżdżam,
jest ich wielki dostatek, by nie rzec, uciążliwy nadmiar.
Serdecznie pozdrawiam

P.S. A Kraków i tak lubię. Nieważne, że na bagnach

[coobus]

Zapatrzony bałwochwalczo w Wieniedikta Jerofiejewa, jak mam nie kochać i nie rozumieć Żeni. Przecież on jest z tego samego świata. W tym wszystkim Twój wielki talent, Misza. Znowu stoję przed Twoim wierszem na kolanach

[misza]

Żenia kocha Jerofiejewa

[Katrina]

Jakieś wyjątkowo smutne klimaty u was na rymowanych.

W zasadzie z natura ludzką to jest tak, że jak człowiek ma średnio smutno to bardzo narzeka, jak ma bardzo smutno, to robi coś konstruktywnego, żeby odwrócić się od cierpienia.
A co robi jak ma trochę smutno - często, ten smutek powiększa na własne życzenie.


Pozdrawiam

[misza]

Nie bój, nie bój!
Nie znasz Żeni

[Nicol]

jak to gdzie się podział Żenia ... u Miszy ciągle zasiaduje