Dom

[Ewa Włodek]

Zwyczajny. Kilka pięter. Rzędy jasnych okien.
Czysty, skoszony trawnik z krzewami forsycji,
stara wierzba płacząca przed wejściem się pyszni,
dalej – smukłe robinie i kasztan. Wysoki.

A za drzwiami – wre życie jak kiepskie igrzyska,
zmasowane przekleństwa wśród gardłowych śmiechów,
intymne chwile w bramie – byle jak, w pośpiechu,
w windzie – smród brudu, potu, wczorajszego piwska.

Tutaj panowie świata i królowe nocy
w zawrotnym tempie biegną białą ścieżką, w pyle
który pali śluzówki i umysły mroczy.

Tu młodość krótkotrwała, chciwa, ekspansywna,
między szkołą a knajpą - zwykłe carpe diem -
od niepewnej przyszłości kupony odrywa.

[Nalka31]

Obrazek na początku wygląda bardzo sielsko, a potem Ewo całkowicie zaskakujesz czytelnika. Ciekawy wiersz w przekazie, a do tego jakby nie było samo życie. Niebanalnie, to lubię.

Serdeczności.

[atoja]

po przeczytaniu, nie wiem dlaczego...pulsuje w myśli stara prawda :

pozory mylą

świetnie napisałaś Ewo

[Leon Gutner]

To nie jest wiersz przekazu . To wiersz uświadomienia zaistniałych sytuacji . Pozbawiony oceny opisujący stan faktyczny w zaplanowanej formie literackiej .

Z uszanowaniem L.G

[stary krab]

Dostrzegłszy sonet - bardzo je cenię i lubię - z wielką uwagą chłonąłem tekst, na wszystkie aspekty zwracając uwagę. Pierwsza strofa należycie spełnia klasycznną funkcję części "opisowej", ma również niebanalnie dobrane zrymowania.
Część refleksyjna zaczyna się natomiast ju w drugiej strofie, przez co dobitnoęć wydźwięku trójwersów słabnie, rozlewa się jakby zbyt szeroko. Poprawny chyba utwór, ale mnie nie porwał. Przepraszam za szczerość Ewo.

[Ewa Włodek]

Obrazek na początku wygląda bardzo sielsko, a potem Ewo całkowicie zaskakujesz czytelnika

lubię kontrasty, Nalcia...

po przeczytaniu, nie wiem dlaczego...pulsuje w myśli stara prawda :
pozory mylą

bo to jest najprawdziwsza prawda, Atojo...

To wiersz uświadomienia zaistniałych sytuacji .

czyli jest tak, jak zamierzałam, Leonie...

Poprawny chyba utwór, ale mnie nie porwał. Przepraszam za szczerość Ewo.

ależ, Krabuniu, ca co przepraszasz? Za szczerość?! Ta przecież jest najważniejsza! Nie porwał Cię, bo to zapewne nie "Twoja bajka". Może - następny albo jeszcze następny?

Kochani, najpiękniej Wam dziękuję, że mnie odwiedziliście, daliście mi Swój czas i podzieliliście się ze mną Swoimi refleksjami...
mnóstwo serdecznego Wam posyłam...
Ewa

[anastazja]

Cała prawda Ewuniu, dobrze się czyta.

Serdecznie pozdrawiam

[Gajka]

Mam taki sam dom tylko wokół idealny spokój, inni to mają sensacje,
a u mnie wszystko takie wypacykowane, dopracowane, aż mnie to czasem wkurza

Świetny wiersz Ewuniu

[coobus]

Być może to znowu Kraków, zapamiętany, być może inne miejsce, przechowywane w pliku pamięci. A ja widzę ulicę swojego dzieciństwa, swoją czynszową kamienicę, swoją zatartą już nieco piaskownicę. Ulicę Stalową. Tak to jakoś trafiło rykoszetem.
Wiersz, który musiałem dostrzec, zapamiętać

[Nicol]

nonono mimo tego wczorajszego piwska ktore sie niemal poczuło taka plastyka wiersza - brawko trzeba z bisami ... Majstersztyk w kwestii tychże strofek.