świętojański chleb

[Sokratex]

• gdy niepostrzegle wieczór z nieba spadł
  momotał w trawach senną snując woń
  tajemnie szatan światło bogu kradł
  gwiazdami pyląc zachłyśniętą dłoń
  a w czarnym ślepiu błyszczał sierpa szych -
  drżąc obnażyłem z nocy piersi biel
  i uciekałem w szeptów czułych mgłę
  a w czarnym ślepiu pobladł sierpa szych
  strącała gwiazdy w zorzach sczezła dłoń
  sparzony światłem szatan krwawił bladł
  momotał w trawach senną wdychał woń
  gdy niepostrzegle ranek z nieba spadł
  
  
  

[Leon Gutner]

A można po prostu wiersz napisać fajny a nie kombinować ???
I bardzo fajnie

Z uszanowaniem L.G.

[Sokratex]

A można po prostu wiersz napisać fajny a nie kombinować ???

Kiedy (o dziwo?) tamten rodzaj twórczości, też się podoba Czytelnikom

Dziękuję, Leo.

[Miladora]

Lubię taką formę wiersza ze zwierciadlanym odbiciem.
Pasuje do chleba świętojańskiego.
I trochę jakby klimat Bułhakowa pod koniec powieści.

Tylko "momotał" mi nie pasuje, Sokratesku.
Rozumiem, że jest to coś w rodzaju słowa "walizki" typu mamrotał i namotał, ale dość nieładne ma brzmienie i w dodatku nie bardzo jest uzasadniona jego obecność w wierszu, skoro tkwi sobie tak samotnie jak gwóźdź w ścianie.
Może byś go tak wymienił na jakąś śrubkę, która skręci ten wers lepiej?

Dobrego

[Sokratex]

Rozumiem, że jest to coś w rodzaju słowa "walizki" typu mamrotał i namotał, ale dość nieładne ma brzmienie i w dodatku nie bardzo jest uzasadniona jego obecność w wierszu, skoro tkwi sobie tak samotnie jak gwóźdź w ścianie.

Takich słów jest więcej: sczezł, momotał, sztych... stare jak świat (w przenośni oczywiście) słowa.
Jeśli chodzi o momotał, pochodzi od dźwiękonaśladowczego słowa "momot" oznaczającego jąkanie się, wracanie z powrotem do tego samego, ale też mruczenie, marudzenie.
Ja "umieściłem" go w trawach, co ma oddawać rechot żab, czy cykanie świerszczy - to cichnące, niekiedy nawet na dobre, by za chwilę eksplodować jeszcze głośniej niż poprzednio.

Jeśli chodzi o zabieg symetrii... chciałem oddać coś na kształt równonocy, chwili kiedy dzień zaczyna mieć tyle samo godzin co noc,
a potem z każdym światło coraz bardziej wygrywa z nocą. U mnie symbolizuje to miłość.
Oczywiście, jest również równonoc jesienna, kiedy znów noc i dzień trwają tyle samo a potem ta pierwsza zaczyna mieć przewagę.
Toteż i wiersz można czytać wersami także od końca do początku

Dziękuję i pozdrawiam.

[Miladora]

"Sczezł" i "sztych" to znane słowa.
Natomiast słowo "momot" nie istnieje. Nie przeszkadza mi, gdy się coś powołuje do życia - jak mówiłam, nie podoba mi się tylko brzmienie "momotał". O to chodziło.

[Gloinnen]

Ja mam dokładnie takie same odczucia, jak Miladora. Spodobały mi się zastosowane zabiegi poetyckie, także i większość neologizmów - np. "niepostrzegle" - taki leśmianowy nastrój wyczuwam w tym utworze, a Leśmiana bardzo lubię. Natomiast "momotał" w moim odczuciu brzmi fatalnie. Niezależnie od tego, że z pewnością umiesz uzasadnić genezę i celowość tego neologizmu, nie pasuje on do tego wiersza. Z niczym nie należy przesadzać, także i z nadmiernym udziwnianiem.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sokratex]

Natomiast słowo "momot" nie istnieje. Nie przeszkadza mi, gdy się coś powołuje do życia - jak mówiłam, nie podoba mi się tylko brzmienie "momotał".

Ale "momotał" jest pochodną dźwiękonaśladowczego "momot": mo... mo... momo... momotał!
Świetnie podkreśla to co wiosennym wieczorem dzieje się w trawach Po co o tym pisać, jak można to wyrazić
jednym dźwiękonaśladowczym słowem?
Co do momot... nawet nazwiska można jeszcze takie znaleźć (np. http://www.encyklopedia.biolog.pl/index ... dolf_Momot) a ich źródłosłów choćby w słownikach etymologicznych.

Gdyby nawet nie było jakiegoś słowa, można je wymyślić, o ile ma podkreślać treść.
Jak powiedzmy fantastyczny klimat, świat którego nie ma - słowo "turglać",
oznaczające jakby wytrącane co rusz z rytmu przez grudniowe bruzdy śniegu i lodu turlanie:

• turglam się w obwisłości chmurnego sklepienia
  oskalpowane drzewa krzyczą wniebogłosy
  czesze grudzień siwizną kosmatych dróg włosy
  słońce gwiazdy rozpala od złego płomienia
  
  przede mną tylko chwila nie warta dwóch groszy!
  wyciągnął sens kopyta hula wiatr wytchnienia
  szepcze ziąbem na ucho oblicze dnia zmienia
  w dali miasto zezuje sarnę cichą płoszy
  
  gdy purpurowy idę gdzie twe okno skacze
  kot skrzywił się w ogonie krzyczą sopli zwisy
  łzą ostatnią zamarzłą wspomną lato dacze
  
  jeszcze tylko o szybę dłoń stukocze rysy
  otwórz mi czarodziejko przytul sny tułacze
  rano będę niebieski rano będę łysy
  
  

[Miladora]

My o chlebie, Ty o niebie.

Wymyślaj, co chcesz, tylko o lepsze brzmienie zadbaj.
I nie mamrocz bez przerwy, że momotasz, bo tylko zamotałeś.

[Sokratex]

Ja mam dokładnie takie same odczucia, jak Miladora. Spodobały mi się zastosowane zabiegi poetyckie, także i większość neologizmów - np. "niepostrzegle" - taki leśmianowy nastrój wyczuwam w tym utworze, a Leśmiana bardzo lubię. Natomiast "momotał" w moim odczuciu brzmi fatalnie. Niezależnie od tego, że z pewnością umiesz uzasadnić genezę i celowość tego neologizmu, nie pasuje on do tego wiersza. Z niczym nie należy przesadzać, także i z nadmiernym udziwnianiem.

Kiedy tak mówiono i ja tego momotania nie wymyśliłem tylko je wskrzesiłem.
Na przykład bliskie i pasujące do rymu "mamrotał" nie oddaje w pełni nierównych "decybelowo" odgłosów świerszczy polnych:

http://www.youtube.com/watch?v=opce5N6a9K8

Dodano -- 01 gru 2011, 12:50 --

My o chlebie, Ty o niebie.

Wymyślaj, co chcesz, tylko o lepsze brzmienie zadbaj.
I nie mamrocz bez przerwy, że momotasz, bo tylko zamotałeś.

Ja zamotałem? A zastanawiałaś się kiedyś, czemu takie słowa odchodzą w zapomnienie, choć kiedyś były powszechnie używane?
Jeśli zauważyć, że jakiś rok temu liczba mieszkańców miast przekroczyła liczbę mieszkańców wsi to trudno, aby słowa dźwiękonaśladowcze miały rację bytu, jeśli... już z niczym się nie kojarzą.

Dodano -- 01 gru 2011, 12:52 --

Wymyślaj, co chcesz

Proszę, choćby tu o tym, że to nie mój wymysł:

http://sxvii.pl/index.php?strona=haslo&id_hasla=15563

Dodano -- 01 gru 2011, 12:55 --

Proszę, choćby tu o tym, że to nie mój wymysł:

<span><a class="linkclass" href="http://sxvii.pl/index.php?strona=haslo& ... </a></span>

Tam jest potraktowany tylko jako rzeczownik, ale np. tutaj mamy już jego pochodne:

http://www.etymologia.org/wiki/S%C5%82o ... czny/momot

Przy okazji znalazłem w opisie momotania kolejne śliczne słowo: mumlać