to stacja końcowa bez imienia

[Miladora]

Wiersz jest wiekowy i mam do niego sentyment. Mogłabym popracować nad nim, ale ze względu na sentyment poprawkom mówię "nie".

Rozumiem, TuiTamko, ale sentyment to jedno, a warsztat to drugie, i bez pracy stoi się w zasadzie wciąż w tym samym miejscu.
A jest wyjście, bo oryginał można zachować na pamiątkę, a kopię dopracować, gdyż szkoda wiersza.
Mógłby być naprawdę dobry.
A mnie ponadto nasunęła się myśl, że aż się prosi, by go zaśpiewać.

Miłego

[iTuiTam]

bez imienia, bez nazwy, na końcu
wysiadamy z nadzieją jak dzieci,
że w tym tłumie na nieznanym dworcu
iskra oczu znajomych zaświeci.

to stacja bez nazwy, bez imienia.
konduktora nie spotkał nikt wcześniej.
zawiadowca toczy w zapomnienie
czas, uczucia i myśli - jak we śnie.

Popłakałam się, tak myślisz o siostrze, jak ja o mamie - przytulam Cię - iTuiTam

Ech, Anastazjo, zawsze gotowa wczuć się i czuć smutek...

Dziękuję za czytanie.
serdecznie
iTuiTam

[jaga]

pięknie