pudełko z...

[marta zoja]

wyjść z pudełka
czasami się nie da
tylko to ostatecznie
zostaje pytaniem

kod miłości zapisany
fragmentami odpowiedzi
budzenia się dla siebie
echem powtarzanych
słów jednocześnie

jesteś jestem

prawidłem dla ścieżek
nieznanych
pomysłem na danie
w komplecie


pomalowanym pokojem
z widokiem
szczytem zawieszonym
pomiędzy naszymi
ramionami

[ono]

piszesz coraz ciekawiej/lepiej - szkoda, że pierwsza zwrotka taka nijaka


pzdr

[Sede Vacante]

Jakoś mi się skojarzyło(pewnie takie emocje, obrazy, u mnie teraz królują), że pudełko to dzieciństwo, z którego kiedyś trzeba wyjść. Ale różnie to bywa z tym wychodzeniem. I tutaj:
Budzenie się (życie) dla siebie - gdy dziecko nie ma miłości rodzicielskiej i musi żyć w samotności wokół bliskich. Kod miłości - czyli coś niezrozumiałego, niedostępnego, nieznanego...
Powtarzane jednocześnie słowa - u mnie, w dzieciństwie to były nieustające awantury rodziców.
Prawidło dla ścieżek nieznanych - dla mnie pójście w swoją, zbuntowaną drogę. A przy tym bycie osobą, której rodzice nie znają tak naprawdę, bo się nie interesują. Więc droga jest nieznana innym. Tylko "ofierze" zamkniętej w "pudełku".
Szczyt między ramionami - takie dziecko, które już "nie dorośnie". Osiągnęło szczyt, poprzez traumę, która będzie mu towarzyszyć do końca życia. Szczyt - gdy już nic nowego ponad ten szczyt. Jakby zamknięcie historii jeszcze na etapie, gdy dziecko stało pomiędzy ramionami rodziców.

Tak to sobie dziś rozkodowałem, choć pewnie jest zupełnie o czymś innym.