Etap

[Ewa Włodek]

Pukasz, stoisz i czekasz, lęk rozpływa się chłodem,
ciało, czas, jakaś przestrzeń – są, a może ich nie ma,
jest tylko myśl w panice i jedyny dylemat,
czy kiedyś się otworzą te drzwi, tak wytęsknione…

[lczerwosz]

Nieobcy mi temat. Kiedyś napisałem "Niepokój", właśnie, to ta sama emocja.
Świetne.

[Leon Gutner]

Jesteś w cztero - wersach niezmiennie znakomita Ewo .

Z przyjemnością L.G.

[Nilmo]

Dosyć pospolity temat, obejmujący drzwi do marzeń, ale łądnie ujęty i nie przynudzasz. Stwierdzasz jedynie obecny stan ducha. Tak to przyjąłem, bo gdybym miał to uważać za jakąś "mądrość objawioną" to pewnie banalnym by się zdało. Wiele osób stara się pisać o osobistych odczuciach-uczuciach, ale im się to nie często udaje, bo popadają w wytarte banały, głosząc a nie szepcząc, pomimo iż wiersz zawiera wiele mgiełek, tęcz, smuteczków itp, czyli tego co niby symbolicznie "wycisza" wiersz.
Ty opisałaś myśl, która milionom nie-poetów codziennie chodzi po głowie, a mimo to czuć ze ta myśl jest Twoja. Ciekawe iż wiersz można odczytać zarówno melancholijnie, jak i ze sporą dozą irytacji, czy nawet drwiny. Uniwersalny dla wielu stanów ducha .
Dziękuję Ewa..

[Ewa Włodek]

Nieobcy mi temat. Kiedyś napisałem "Niepokój", właśnie, to ta sama emocja

to mnie cieszy, Leszku, że jest nas więcej...

Z przyjemnością

a dla mnie przyjemnością jest, że zaglądnąłeś, Leonie...

Ciekawe iż wiersz można odczytać zarówno melancholijnie, jak i ze sporą dozą irytacji, czy nawet drwiny. Uniwersalny dla wielu stanów ducha .

to, ze właśnie takie zdanie masz o moim wierszu - bardzo mnie cieszy. Jego - jak piszesz - uniwersalizm. Tak, napisałam o tym, co każdemu przyszło, przychodzi albo przyjdzie do głowy przynajmniej raz w życiu. Cieszę się, że jednakowoz udało mi się nie przynudzić i nie popaść w dydaktyzm czy insza aberrację...


Drodzy Panowie, bardzo się cieszę, że zaglądnęliście, daliście wierszowi swój czas i podzieliliście się ze mną Swoimi przemyśleniami...
mnóstwo serdecznego Wam posyłam...
Ewa

[coobus]

Mam respekt do wytęsknionych drzwi. Nie mam odwagi pukać, czekam aż same się otworzą. Nieważne, czy słusznie, czy nie.
Za kolejną pyszną miniaturę

[Malwina]

Może to będzie wąska brama i trudno się będzie nawet przecisnąć.Kto to wie...Serdeczności

[ono]

etap, przewija się pod różnymi tytułami...nie czekajmy na te dni - nie są one tak wytęsaknione


pzdr

[Ewa Włodek]

Nie mam odwagi pukać, czekam aż same się otworzą.

a ja pewnie zapukam, w swoim czasie. Z duszą na ranmieniu, Coob...

Może to będzie wąska brama i trudno się będzie nawet przecisnąć.

najpewniej tak, Malwinko, w końcu pewna mądra księga mówi, że do nieba wchodzi się ciasną furtką, a do piekła - przez szeroko otwarte, okazałe wrota...

nie czekajmy na te dni - nie są one tak wytęsaknione

dni nadejdą, Kamilu, bez naszego czekania, zaś za tym co - jak wierzymy - może być dobre, tęsknimy...


Drodzy Państwo, bardzo się cieszę, że wstąpiliście, daliście słowu Swój czas i podzieliliście się ze mną refleksjami...
dziękuję Wam najpiękniej, z uśmiechami...
Ewa

[ono]

dni nadejdą, Kamilu, bez naszego czekania, zaś za tym co - jak wierzymy - może być dobre, tęsknimy...

Ewo , ja cieszę się , ze jestem jeszcze po tej stronie drzwi, mimo , że do zamknięcia niedaleki czas - ciesz sie i Ty i... Wy.