Nasza ostatnia linia obrony

[Sede Vacante]

Ruszyły stada gończych nadzorców planety.
Sprzątacze, zbawiciele, stratedzy,
rycerze humanologii,
kawalerowie Orderu Czystego Ducha.

Uzdrawiacze straszydeł.

Z receptą na ostrzach języków
i kamieniami w apteczkach,
przegonili ciemność spod czaszek,

naszą ostatnią linię obrony.

Ulepimy cię na nowo, szkaradna kukło z łez, wrzasku i nocy.
Nie lękaj się bogów.
Jesteśmy piękni i niezniszczalni.
Podzielimy się sobą.
Obudzisz się naprawiony

w komnatach z najlepszego plastiku.

[lczerwosz]

Ulepimy cię na nowo, szkaradna kukło z łez, wrzasku i nocy.
Nie lękaj się bogów.
Jesteśmy piękni i niezniszczalni.
Podzielimy się sobą.
Obudzisz się naprawiony

w komnatach z najlepszego plastiku.

Zatem czas umierać.

Jeśli pod czaszką świecić będzie każdemu lampa jarzeniowa, halogen postępu.
Plastikowe zwoje. Nowe, swoje oddasz do grymplowania.
Niemnące się. Niebrudzące.
Degradowalne. Odtwarzalne.
Tak się skojarzyło mi.

Gratuluję pomysłu, wykonania.

[Ewa Włodek]

no, dobrze jest! W wierszu - bo w życiu - szkoda gadać! Coraz nam bliżej do plastikowych lalek, które nie tylko ciało mają syntetyczne, ale i umysły - jak zaprogramowane, bez możliwości, a może - umiejętności czynienia z nich użytku innego, niz dozwolony poprawnością.
Cząstka kursywą - jak dla mnie - najlepsza.

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[EwaMagda]

Brzmi jak odezwa... manifest. Po raz drugi - SUPER!

[Sede Vacante]

Dziękuję wam wszystkim