Zajawka

[pietrek]

I objawiła mi się dziewica. Zapytała, czy dam się sztachnąć.
- O Lucky Strike! – puściła do mnie „oko” – u nas to przekleństwo.
- Bynajmniej – odparłem speszony – tylko pudełko. Samodziały.
- Nie szkodzi – wypaliła do filtra moją ostatnią fajkę, obiecując
że jak znów się spotkamy, się zrewanżuje
- Dobrym słowem – uśmiech bardzo kwaśny.
- A co, nie wystarczy?

Rozstaliśmy się w zgodzie. Bo zgoda buduje. A objawieniom wiele
mogę wybaczyć.

[411]

Pierwsze zdanie kapitalne.
I tyle.

Wybacz, czuje sie oszukana - tak fajny poczatek, a potem takie nic o niczym.
Moze trzeba bylo poczekac, pozwolic dojrzec pomyslowi? Moim zdaniem naprawde zal.

Ech, a moze ja juz zbyt wymagajaca jestem? Moze wystarczyc powinno, ze miales usmiech na twarzy piszac te pare slów - spaß z samego pisania? Mnie tez czasem dopadaja takie "glupawki" i niewazne, czy toto w ogóle traktuje o czyms i posiada jakies przeslanie - najfajniejsze bylo samo pisanie dla pisania i juz. Amen.

Ok, tak to tez zostawie. I chetnie poczytam cos innego Twojej klawiatury.

J.

[pietrek]

Co racja, to racja - a kto ma rację - wiadomo, stawia
Trochę głupiej radochy miałem, to też się liczy. Czasem tak mam,
że pomysły w których ugrzązłem, wieszam, wystawiając na ożywcze promienie.
Czasem nawet bardzo luźne, czy "z czapy", uwagi potrafią zdziałać cuda.
Pomysł się krystalizuje, dezintegruje pozytywnie lub nie w każdym razie
zyskuję szansę na rozwój. Czasem recykling. Najczęściej spalarnie odpadów. Bywa.
Wolałbym trochę pochlebstw, ale trudno, Twoja rzeczowa krytyka też jest OK.
W zasadzie bardzo OK
Pozdrawiam ciepło.

[skaranie boskie]

Pierwsze zdanie kapitalne.

Rzeczywiście.

I objawiła mi się dziewica. Zapytała, czy dam się sztachnąć.

Spróbujmy pójść tym tropem.
Jeśli pozwolisz dopiszę ciąg dalszy.

Spojrzałem na nią. Była piękna i z pożądaniem wpatrywała się w kończącego się papierosa. Pociągnąłem jeszcze dwa razy pełnymi płucami i w palcach pozostał mi tylko nadpalony filtr.
Teraz spojrzała na mnie. Z wyrzutem.
Powolnym ruchem wyjąłem z paczki nowego papierosa. Wykruszyłem tytoń i posypałem sobie nim głowę. Jej wyrzut się spotęgował. Sięgnąłem ponownie do paczki i kolejny papieros skończył jak poprzedni.
Gdy jej spojrzenie osiągnęło apogeum wyrzutu i zdumienia, sięgnąłem do kieszeni po zapalniczkę. Podpaliłem sobie włosy, po czym rozpiąłem spodnie i od niechcenia rzuciłem:
- Ciągnij, jestem fajka...

[Patka]

Obie wersje - pietrka i skaranie - są ciekawe, choć ta admina bardziej jarcarska. Pomysły jednak genialne, a ja bardzo lubię miniaturki z pomysłem. Dlatego mi się podoba bez żadnego "ale".

Pozdrawiam
Patka

[Toyer]

Palacze chyba rozumieją najbardziej ciężko jest częstować ostatnim petkiem ale trudno odmówić szczególnie "dziewicy"
Podobają mi się oba wasze teksty, chociaż wersja Skarania bardziej abstrakcyjna:)

Rozstaliśmy się w zgodzie. Bo zgoda buduje. A palaczom wiele
mogę wybaczyć.

Palacz palacza zawsze zrozumie

[pietrek]

[zdzichu]

Panie skaranie!
Jak pan mogłeś tak spostponować opowieść imć Pietrka? Toż pan z tej niewinnej historyjki istne porno zrobiłeś. Ja nie wiem, czy to w ogóle nie jest zakazane. Pewnie nie jest, ale zabawne jest.

[tomaszbalkonu]

ciekawa sprawa, ale to jeszcze będzie obudowane dopiskami mam nadzieję , bo tak się składa, że nad tym momentem

"że jak znów się spotkamy, się zrewanżuje
- Dobrym słowem – uśmiech bardzo kwaśny.
- A co, nie wystarczy?"

zastanawiałem się dłużej, kto co do kogo jak i po co powiedział. Swoją drogą mam zapytanie: to jakiś sen ? pozdrawiam.

[Enbers]

Też miałem problem, kto do kogo mówił pod koniec.

Ogólnie tekst moim zdaniem słaby. Pomysł niby fajny, abstrakcyjny. Ale nie wywarł u mnie żadnych emocji. Przeczytałem i prawdę mówiąc nie wiem o co chodzi.

Życzę bardziej udanych prób.